In het bovenstaande interview, verdeeld over twee filmpjes, vertelt Rowling hoe en waarom zij er een punt van heeft gemaakt om van alle vrouwen in de Harry Potter-serie, zowel de de goede als de slechte vrouwen, sterke vrouwen te maken.

De tovenaarswereld geeft hier, aldus Rowling, alle mogelijkheden voor. Want voor toverkracht is geen fysieke kracht nodig, waardoor een man en een vrouw even sterk kunnen zijn in een gevecht.

Moederliefde

Een ander punt wat Rowling aanhaalt, is de liefde van een moeder voor een kind, en hoe dat een kind vormt. Sterker nog, het vormt letterlijk de hersenen van een kind: de hersenen van kinderen die direct na de geboorte in een weeshuis terecht komen zijn (op scans) zichtbaar anders dan die van kinderen die door hun ouders worden grootgebracht (of in ieder geval de eerste periode van hun leven). Dit is hét grote verschil tussen Voldemort en Harry, en dat is dus letterlijk de bescherming die Harry’s moeder hem gegeven heeft. Ook Draco geniet een zekere bescherming van zijn moeder, waardoor hij niet helemaal slecht is. En Narcissa, de moeder van Draco, redt niet alleen haar eigen zoon, maar ook Harry (in het gevecht om Zweinstein, Harry Potter en de Relieken van de Dood). Zo wordt Harry twee keer gered door een moeder. Zonder die liefde, die sterker is dan welke vorm van haat dan ook, had Harry niet kunnen overleven en niet kunnen vechten voor het goede.

Sterke vrouwen en hun keuzes

Mevrouw Wemel is ook een bijzonder figuur. Zij is namelijk niet een huisvrouw omdat ze slap is, of geloofd dat het enige recht van het vrouw het aanrecht is (of omdat haar man dat denkt). Nee, Mevrouw Wemel is huisvrouw omdat ze daar zelf voor gekozen heeft. Sterker nog: ze is een ontzettend begaafde heks. Het schijnt dat ze die speciale Wemel-klok zelf heeft gemaakt, door een speciale bezwering (haar specialiteit).

Zelfs Professor Omber is een sterk figuur (en naar mijn mening: slechter en gemener dan Voldemort). Ze misbruikt haar macht die ze bij het Ministerie van Toverkunst heeft gekregen om haar eigen zin door te drammen. Voldemort kan er niets aan doen dat hij geen liefde heeft gehad en dus een kronkel in zijn hoofd heeft waardoor hij geen normale banden op kan bouwen met mensen. Omber kan dat wel, maar doet dat bewust niet, omdat ze dan haar macht op moet geven en haar zin niet meer kan doordrammen.

Loena Leeflang is ook sterk. Zij bezit, als een van de weinige vrouwen ter wereld, de eigenschap dat het haar geen zier kan schelen hoe andere mensen over haar denken. Daardoor raakt het gepest haar niet, en kan ze haar buitenissige zelf blijven. Loena is op dat punt sterker dan haar eigen vader, die in boek zeven capituleert voor de macht van de Dooddoeners.

Maar een van de sterkste vrouwen, zo niet de sterkste vrouw in de serie, is Hermelien. Niet in de laatste plaats omdat ze trouw is en blijft aan zichzelf, en dat ze dat voor elkaar krijgt in een periode die de meeste vrouwen toch wel als een roerige tijd omschrijven (tienerjaren, pubertijd). Hermelien is daarnaast heel slim, slimmer dan Harry of Ron, en ze is de beste in magie. Zonder Hermelien zouden Harry en Ron die trektocht in boek zeven nooit overleefd hebben. Want wie is de enige die gedacht heeft aan helende toverdrankjes en een tent? Juist. Hermelien.

Deze vrouwen, met name Hermelien en Loena, kunnen zeggen: ik ben wie ik ben. Ik ben een moeder, een huisvrouw, omdat ik daarvoor kies, niet omdat ik niets anders kan. Ik offer mezelf op voor mijn kind, omdat ik daarvoor kies. Niet omdat ik niet anders kan. Ik ben een kreng, een bitch, omdat ik daarvoor kies. Niet omdat ik niet anders kan. Het kan me niets schelen hoe jij over mij denkt, en ik kies ervoor dat dat mij niets kan schelen, dat dat mij niet kan raken. Ik ben en blijf trouw aan mezelf, mijn slimme, sterke, dappere zelf. Ik sluit geen compromis hierin. Take it or leave it. Maar ik ga niet veranderen, want ik ben goed zoals ik ben.