Iedere vrijdag organiseert Joost van NerdyGeekyFanboy de Friday Five, een tag waarbij verschillende boekenbloggers 5 boeken noemen binnen een thema. Deze keer is het thema door mij bedacht (alweer!): boeken die je als toneelstuk of musical zou willen zien/hebt gezien/hebt gespeeld. Kortweg: boeken op het podium.

Wie mij kent, weet dat een van mijn andere hobby’s toneel spelen is, en dat ik ook graag naar het theater ga (iets wat ik om budget-redenen helaas niet vaak kan doen). Maar ik heb wel al heel veel stukken gespeeld, waaronder een aantal boek-bewerkingen.

Het eerste stuk wat ik ga noemen is Koning van Katoren. Dit stuk heb ik namelijk zowel gezien (met in de hoofdrol Pepijn Gunneweg) als gespeeld (ik had de rol van Kim). In het originele verhaal moet Stach 7 opdrachten voltooien om Koning van het land Katoren te worden. In de theaterversie van dit boek zijn het drie opdrachten: de knobbelneuzen (de eerste, waar Stach ook Kim leert kennen en meteen verliefd wordt op haar, ondanks haar gigantische knobbelneus), De draak van Smook en de Tovenaar Pantaar. De toneelbewerking bevat veel grapjes en is een stuk geëmancipeerder dan het boek van Jan Terlouw. Zo komt Kim mee om de Draak van Smook te verslaan, en geeft ze haar grenzen duidelijk aan (terwijl de Kim in het boek alleen maar hopeloos verliefd is op Stach).

Het tweede stuk heb ik ook zelf gespeeld, namelijk Jan Rap en z’n Maat. Het verhaal speelt zich af in een opvanghuis in de jaren 70 van de vorige eeuw. In dit opvanghuis komen jongeren terecht die problemen hebben. Het idee is dat ze even kunnen uithuilen, uitrusten en dan weer door gaan naar de volgende plek, maar al snel krijgt het opvanghuis steeds zwaardere gevallen met steeds complexere problematiek binnen. Zo is daar Gemma, de hoofdpersoon, die om de haverklap ruzie heeft met alles en iedereen, en dan de hele boel bij elkaar gilt. En Charlie, die ontzettend met zichzelf in de knoop zit. Keesje, die thuis mishandeld is en daardoor maar moeilijk mensen vertrouwd, en Louis, een boomlange vent waar iedereen bang voor is. Ik speelde de rol van Louis (in ons stuk Louise, we moesten van alle mannenrollen vrouwenrollen maken), en ik heb mijn uiterste best gedaan om ondanks mijn geringe lengte (en daardoor ietwat schattige uitstraling) er angstaanjagend uit te zien. Na afloop vertelde het publiek dat dat was gelukt!

Het derde stuk wat ik ga noemen heb ik ‘alleen maar’ gezien. Voor mijn leeslijst op de middelbare las ik het boek ‘van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan’ van Louis Couperus. In dezelfde periode speelde dit stuk bij ons in het theater. Ik besloot om dit stuk te gaan kijken, zowel voor Nederlands als voor CKV (ja, dat was toen nog een vak, Culturele & Kunstzinnige Vorming). Twee vliegen in een klap, plus een goeie voorstelling, dat vond ik wel een strak plan. En ik heb genoten die avond. Het verhaal is namelijk, deels door het ouderwetse taalgebruik, best complex om te lezen. Door het toneelstuk begreep ik het verhaal beter en ik zag een aantal grote acteurs een keer live spelen (waaronder Joost Prinsen).

Een kort verhaal wat ik zowel gezien heb als gespeeld is The Mousetrap/De Muizenval van Agatha Christie. In deze klassieke detective zitten een aantal mensen in een pension/hotel. Door hevige sneeuwval zijn ze afgesneden van de buitenwereld. Gelukkig komt de politie er nog wel doorheen, op ski’s. DSI Trotter komt bij het pension aan, en dat is maar goed ook, want niet lang daarna blijkt dat ook de telefoonlijn is doorgesneden! Maar met de aanwezigheid van een politieman zijn de gasten en de eigenaars van het pension veilig… Totdat er een moord wordt gepleegd. Aangezien niemand het huis in of uit kan, moet de dader zich nog onder de aanwezigen bevinden! Wie is de moordenaar? En zal die nog meer slachtoffers maken voor zijn of haar identiteit achterhaald kan worden? Ik heb van dit stuk de Engelse versie gezien, in Londen, en de Nederlandse versie van dit stuk heb ik gespeeld. Ook hier kwamen we heren te kort (net als bij Jan Rap), dus ook hier werden alle herenrollen gespeeld door dames. En zo werd ik DSI Trotter.

Een boek dat ik graag bewerkt zou zien worden tot een toneelstuk/musical is Pluk van de Petteflat van Annie M. G. Schmit. En ja, ik weet dat er al toneelbewerkingen zijn, maar ik heb een bijzonder bewerkduo in gedachten: Don Duyns voor de teksten en Alex Klaassen voor de liedjes. Zij hebben namelijk ook samen Lang & Gelukkig gedaan, en als ze in die stijl nou een voorstelling van Pluk van de Petteflat weten te maken… Volgens mij wordt dat hilarisch, een feest voor jong en oud en potentieel net zo’n kaskraker als Lang & Gelukkig.

En ik zou heel graag een toneelbewerking zien van De Nieuwe Collega van Tammy Cohen. Dat boek leent zich volgens mij heel erg goed om een toneelstuk van te maken: een kleine groep mensen, je weet dat er iets gebeurd is, maar je weet niet wat, en langzaamaan en via verschillende perspectieven kom je erachter welke drama’s zich hebben afgespeeld, waardoor de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

Tot slot een van de eerste boekbewerkingen die ik ooit gespeeld heb: Kleine Sofie en Lange Wapper van Els Pelgrom. In dit verhaal is de hoofdpersoon, Sofie, heel ziek, en het is duidelijk dat ze het niet gaat overleven. Toch wil ze weten ‘wat er in het leven allemaal te koop is’, en eigenlijk wil ze het allerliefste weten wat er gebeurt als je dood gaat. Haar knuffels komen tot leven en nemen haar mee op diverse avonturen, zowel leuke als minder leuke. Qua inhoud is dit best een zwaar verhaal, niet geschikt voor kinderen onder de 10 jaar. Ik had in dit toneelstuk diverse kleine rolletjes.