Iedere vrijdag organiseert Joost van NerdyGeekyFanboy de Friday Five, een tag waarbij verschillende boekenbloggers 5 boeken noemen binnen een thema. Deze keer is het thema door mij bedacht (alweer!): boeken waar ik motivatie/kracht/power uit haal.

De aanleiding van dit thema is dat ik merk dat ik bepaalde boeken eerder lees als ik niet zo lekker in mijn vel zit en even opgepept moet worden. Bij de zoveelste afwijzing tijdens het solliciteren, een stomme dag op mijn werk, een rotdag in het algemeen of als ik mezelf even enorm in de weg zit (en daar ben ik goed in!), dan kies ik bijna onbewust voor bepaalde boeken of verhalen. Waarom? Omdat die verhalen ervoor zorgen dat ik hoop hou, dat ik mijn situatie iets beter kan relativeren en dat ik door blijf zetten.

Het eerste boek wat ik in deze Friday Five ga noemen is een relatief onbekend boek. Van de gelijknamige film hebben wel veel mensen gehoord: Hidden Figures van Margot Lee Shatterly. Het boek en de film vertellen het verhaal van de geheime kracht van NASA, iets wat heel lang verborgen is gebleven: zwarte/gekleurde/negroïde/Afro-Amerikaanse vrouwen. Deze vrouwen berekenden uit het hoofd (ja, je leest het goed: uit het hoofd!) wat de baan van de eerste astronaut moest zijn om ervoor te zorgen dat hij weer veilig op aarde kwam. Ook de eerste programmeurs waren (zwarte) vrouwen, want die waren veel preciezer dan mannen. De reden dat dit verhaal (of de verhalen van deze vrouwen) voor mij zo motiverend zijn, is omdat ik zelf in een vergelijkbare positie zit. Nee, ik heb geen donkere huidskleur, maar ik ben wel ‘arbeidsparticipant’. Ik val in het Doelgroepregister, en er moeten quota ingesteld worden om mensen zoals ik aan te nemen, plus tig subsidies van de overheid. Er is geen aparte koffiepot of een apart toilet voor ‘mijn soort’, maar we worden met net zo veel wantrouwen bekeken door werkgevers als de gekleurde mensen in de jaren vijftig van de vorige eeuw. En om dan voorbeelden te hebben van mensen die zich hebben weten te bewijzen, die ervoor gezorgd hebben dat mensen die niet binnen de norm vallen ook voor vol werden aangezien en normaal betaald werden (mensen met een donkere huidskleur werden ook minder betaald dan mensen met een blanke huid), dat doet me enorm goed. Het geeft me de hoop dat het in de toekomst misschien beter wordt, makkelijker wordt.

Een tweede boek waar ik vaak naar grijp als ik wil weten dat alles goed kan komen, is Mijn niet zo perfecte leven van Sophie Kinsella. Katie werkt bij een reclamebureau in Londen, maar haar collega’s zijn niet allemaal even aardig en haar baas is verschrikkelijk. Verschrikkelijk perfect en verschrikkelijk als baas. Katie denkt dat ze het allemaal voor elkaar heeft, maar dan wordt ze op vrij tactloze wijze ontslagen. Katie gaat terug naar de boerderij waar ze is opgegroeid, en helpt haar vader en stiefmoeder om een glamping uit de grond te stampen. Als de glamping net een paar weken draait, staat opeens haar oude baas voor haar neus. Katie besluit wraak te nemen, maar komt er dan achter dat ook het leven van haar baas ook niet zo perfect is… Dit boek helpt enorm om alle perfecte plaatjes op social media te relativeren en dingen wat meer in perspectief te zetten.

Nog een boek waarin onrecht, sociale ongelijkheid en doorzettingsvermogen een rol spelen is Een keukenmeidenroman (The Help) van Katryn Stockett. In dit boek besluit een jonge blanke vrouw, Skeeter, om een boek te schrijven over hoe er wordt omgegaan met de Afro-Amerikaanse huishoudsters die veel gezinnen in Mississippi in dienst hebben. Ze gaat het gesprek aan met diverse huishoudsters in haar omgeving, maar dat valt niet in goede aarde bij haar vriendinnen. Skeeter trekt daardoor steeds meer naar de Afro-Amerikaanse vrouwen toe, nog iets wat niet gewaardeerd wordt in de blanke gemeenschap (segregatie was nogal een dingetje). Voor mij is dit een boek waardoor ik besef dat het de moeite waard is om te blijven vechten, ook al is alles en iedereen tegen je. Daar helpt ook de achtergrond van het boek bij: het verhaal is 60 keer afgewezen voor er een uitgeverij was die het aandurfde om dit boek te publiceren. Ondertussen waren de filmrechten al verkocht.

Ook iets waar ik vaak op uitkom: boeken over mensen met psychische problemen. Waarom? Omdat ik me erin herken. Het helpt me eraan herinneren dat ik niet de enige ben die ergens mee worstelt. Het boek Optimisme is dodelijk van Susin Nielsen is zo’n boek, net als Zwarte Lieveling van Suzanne Koster en de boeken van Milou van der Horst. Het gevoel dat ik niet de enige ben, maakt mijn strijd minder eenzaam. Want jongens, wat kan het soms eenzaam zijn en wat kun je je alleen voelen met je issues. Wat dat betreft zou het goed zijn als het taboe op psychische problemen even met de grond gelijk gemaakt zou worden. Je knokt namelijk niet alleen tegen jezelf, maar ook tegen alle vooroordelen die de rest van de wereld over je heeft… En dat maakt het zo ontzettend veel zwaarder.

En tot slot: Harry Potter. Ja, daar kom ik weer met m’n Harry Potter-boeken. Maar echt: sterke vrouwen, magie, liefde overwint alles, grappige en diepzinnige uitspraken, humor en enorm veel inzet voor dat wat goed is… Wat wil je nog meer? O, misschien een fijne stem als je het luisterboek luistert? Is ook geregeld! Harry Potter: Always.