Recensie: ‘Dert13n’ van Steve Cavanagh

Het verhaal

Eddy Flynn is advocaat. Hij wordt benaderd door een collega van een groot kantoor met de vraag of hij deel wil uitmaken van het team dat Robert (Bobby) Solomon verdedigd. Bobby is een acteur in Hollywoodfilms, en hij wordt beschuldigd van de moord op zijn vrouw en hun bewaker. Eddy twijfelt, omdat hij ook een politiek spelletje vermoedt, maar neemt de zaak toch aan.

Tegelijkertijd volgen we Joshua Kane, die zich met behulp van vermommingen en moorden een weg baant door het leven. Kane weet zich in de jury van het proces tegen Bobby Solomon te werken, en heeft daar veel voor over. Heel veel.

Eddy gelooft in Bobby’s onschuld, maar hij kan het niet bewijzen. Sterker nog, al het bewijs is tegen Bobby. Maar dan wordt de jury bedreigd, en komen er met wat hulp van een bevriende en voormalig FBI-agente nieuwe feiten boven tafel. En die wijzen niet naar Bobby, maar naar iemand in de jury…

Bron afbeelding: bol.com

Mijn mening

Dit was mijn eerste rechtbankthriller, en ik moest er even inkomen. Ten eerste omdat het Amerikaanse rechtssysteem totaal anders werkt dan het Nederlandse rechtssysteem (kort samengevat: in Nederland oordeelt de rechter, in Amerika is de rechter enkel een soort voorzitter van de vergadering en oordeelt de jury). Daarnaast vond ik Joshua Kane echt gewoon een naar figuur, zeker in het begin. Niet dat hij later nou veel aardiger werd, maar hij werd wel interessanter. Maar met name het verhaal van Eddy Flynn maakte dat ik door wilde lezen, pas later kon ik ook de verhaallijn van Kane waarderen.

Je weet dat er iets mis is, want waarom doet Kane zo veel moeite om in de jury te komen? Wat is zijn doel in die jury? Waarom wil Bobby niet zeggen waar hij de avond van de moorden was? En wat doet dat dollarbiljet, opgevouwen tot een vlinder, in de mond van een van de slachtoffers? Het verhaal slingert heen en weer tussen dat soort vragen, en als je er eenmaal in zit, wil je ook weten hoe dit verhaal afloopt. Ik moest soms echt bewust stoppen met lezen, omdat ik merkte dat dit een verhaal was wat me wakker kon houden. Niet eens vanwege de moorden, maar vanwege de spanning in het verhaal. Bijna ieder hoofdstuk eindigde met een cliffhanger, waardoor je dit boek echt in een ruk uit wil lezen. Dit was echt een adrenaline-thriller.

Wat ik ook interessant vond, was de tegenstelling tussen de verschillende personages. Deze was wellicht een beetje uitvergroot, maar ik vond dat niet vervelend. De aanklager werd neergezet als een gladjakker en een irritante man, maar ook als een goede aanklager en een professional. Eddy Flynn had het hart op de goede plek, maar wist zich ook steeds in de problemen te werken. Bobby was een beroemde acteur en een publiekslieveling, maar wel een met geheimen. En Kane bleef onder de radar, maar was ondertussen wel een meester-manipulator.

Dit boek heeft me weten te verrassen. Ik dacht in eerste instantie namelijk niet dat ik dit uit zou lezen. Ik vond die Kane maar stom en kwam niet makkelijk in het verhaal. Maar toen ik er eenmaal in zat, merkte ik dat het goed in elkaar zat. Wel een beetje Amerikaans (dus veel gericht op het spektakel), maar niet te. Ik moest wel zorgen dat ik ruimte in mijn hoofd had voor dit verhaal, omdat er best veel informatie voorbij komt. Zeker als je weinig weet van het Amerikaanse rechtssysteem heb je wat meer opslagcapaciteit nodig dan bij de gemiddelde thriller. Maar als je die ruimte eenmaal hebt, is dit een onderhoudend verhaal met voldoende plotwisselingen om ook de gevorderde detective/thrillerlezer een paar avonden goed bezig te houden.

14 gedachtes over “Recensie: ‘Dert13n’ van Steve Cavanagh

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.