In Trouw verscheen op 28 maart een stuk van Nicolien Mizee over ‘de beste klassieke detectives voor wie iets ontspannends wil lezen‘. Maar waarom zijn moordmysteries zo ontspannend in tijden van stress?
Dat komt door een aantal dingen. Ten eerste zijn moordmysteries vaak overzichtelijk: er is een lijk en het verhaal gaat over wie die persoon heeft vermoord en waarom. Soms weet je ook niet wie het lijk is, en heb je dus een dubbel mysterie. Daarnaast kenmerken de klassieke moordmysteries zich door nog een factor: het gaat over een beperkte groep mensen, vaak afgesloten van de buitenwereld. Het aantal verdachten is dus ook te overzien, en de kans is klein dat er opeens een nieuw persoon aan komt wandelen die je hele theorie over de dader in de war schopt.
En dat brengt me meteen op de tweede factor: bij moordmysteries kun je mee-puzzelen over wie de dader is. Je kunt nadenken over de motieven, theorieën ontwikkelen over wie de dader zou kunnen zijn, en al met al kun je je hersenen afleiden van de stressfactor in je leven. Met een moordmysterie geef je je brein een overzichtelijk probleem, iets wat je op kunt lossen, maar ook iets wat jij niet per sé hoeft op te lossen. Het is aangenaam om je ermee bezig te houden, maar het legt geen druk op jou als persoon.
De derde factor waardoor moordmysteries zo prettig zijn in tijden van stress: ze zijn comfortabel om te lezen. Er zijn geen grote emoties, geen persoonlijke of emotionele drama’s en de emoties die er wel zijn, hebben een functie in het verhaal. In tijden van stress heb je vaak weinig tot geen behoefte aan de sores van een ander (je hebt immers genoeg aan je eigen sores), waardoor het heel fijn is als er niet urenlang wordt uitgeweid over hoe zwaar het leven is. De meeste moordmysteries zijn ook niet heel bloederig, waardoor je ook niet met allerlei nare beelden in je hoofd blijft zitten na het lezen. Er is juist veel aandacht voor de sfeer, en de meeste moordmysteries laten zich prima combineren met een dekentje op de bank en een kop thee.
En tot slot is er nog een vierde factor: in de meeste moordmysteries spelen internet en het nieuws maar een beperkte rol. Veel van dit soort boeken spelen zich af in een tijd (ver) voor het internet was uitgevonden (Agatha Christie bijvoorbeeld) en daarnaast is men vaak te druk met ‘wie heeft het gedaan’ om zich bezig te houden met wat er in de rest van de wereld gebeurt. Daardoor wordt je echt in het verhaal gezogen, en vaak herinnert je het aan een tijd waarin het leven eenvoudig(er) was en je huidige bron van stress er (nog) niet was.
Ook een keer een moordmysterie proberen? Hieronder vind je een paar van mijn aanraders!
De Muizenval – Agatha Christie
Moord in het Studentenhuis – Agatha Christie
De Mitford Moorden – Jessica Fellowes
De Nieuwe Collega – Tammy Cohen
De Jachtpartij – Lucy Foley
Jetset – Marion Pauw
BookSomeTea 
Deze week toevallig weer begonnen met het oplossen van een moord;) en inderdaad heerlijk om te doen nu!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn he? Moord oplossen, lekker binnen, waar het warm en gezellig is…
LikeLike
Nou ja, ik zat gisteren nog te denken: ik wil weer een detective gaan lezen. En vooral zin in de boeken van Rita Mae Brown. Ik weet niet of je haar boeken kent maar ze zijn makkelijk weg te lezen en, heel belangrijk, de hoofdpersoon is een kat. De serie heet A Mrs Murphy Mystery. Mijn moeder had ze gewoon in het Nederlands ik vind ze nu alleen in het Engels (wat ik prettiger vind).
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ken haar niet, maar ik zal er eens naar kijken als de bibliotheek weer open is!
LikeLike
Wat een leuke vraag. Ik was echt benieuwd naar het antwoord. Ik houd eigenlijk niet zo van moord mysteries behalve dan die van Agatha Christie.
LikeLike
Maar zij is niet voor niets ‘The Queen of Crime’! En met Agatha Christie kun je best een poosje vooruit 😉
LikeLike
Ja, heel herkenbaar: het is vreemd, want het gaat over moord, maar toch is het lekker veilig.
LikeLike
Het is een ‘ver van mijn bed show’ 😉
LikeLike
Zo had ik er nog niet over nagedacht, maar het klopt wel. Net het super spannende ‘Sluit alle deuren’ gelezen van Riley Sager. Vertaald door Roelof Posthuma…familie van jou? Daarna een roman gelezen maar toch weer zin in een detective. Ik weet nu waarom.
LikeGeliked door 1 persoon
Grappig he, hoe je emoties van invloed kunnen zijn op je leesgedrag?
Die Roelof Posthuma is in ieder geval geen directe familie, maar ik zal eens rondvragen of ‘we’ hem kennen.
LikeLike
Ik lees ze ook graag, maar merk dat ik er nu even klaar mee ben. Tijd voor wat anders, maar dat komt zeker wel weer terug. Ik vind het altijd wel fijn, wegduiken in een spannend boek.
LikeLike
Misschien een ander soort spannend boek? Truth or Dance, bijvoorbeeld, of de serie De Vallei… Ook heel spannend, maar geen moordmysteries. En anders misschien fantasy, daar kan ik ook altijd lekker in verdwijnen.
LikeLike
Interessant om te lezen! Ik had het nog niet zo bekeken!
LikeGeliked door 1 persoon
Het leuke aan moordmysteries zijn de verrassende wendingen die je niet ziet aankomen 🙂
LikeLike