Het verhaal

Polly had het allemaal voor elkaar: een mooi appartementje met desingmeubels, een leuke vriend, samen een eigen bedrijfje… Maar als de crisis komt en het Chris niet lukt om mee te bewegen met de veranderingen, ziet ze langzaam maar zeker haar toekomst in duigen vallen. Hun bedrijf gaat failliet, het appartement moet worden verkocht, en de relatie tussen Chris en Polly staat op springen. Ze besluiten een tijdje uit elkaar te gaan, en Polly vindt een appartementje op Mount Polbearne, een klein eilandje aan de kust van Cornwall.

Het appartementje is een bovenwoning, en beneden zit er een kleine bakkerij. De eigenaresse van de bakkerij, mevrouw Manse, is ook de eigenaresse van de enige overgebleven bakkerij in het dorp. Maar die bakkerij verkoopt geen lekker brood. Toch kopen alle eilanders daar hun brood – om de eigenaresse te steunen. Polly had al jaren bakken als hobby, en die hobby zet ze voort op het eiland. Eten moet ze sowieso, en brood bakken is helemaal niet moeilijk. En zodra de eilandbewoners erachter komen dat Polly lekker brood bakt, vragen ze haar allemaal om brood. Soms krijgt ze er geld voor, soms wordt het brood geruild voor een dienst. Maar mevrouw Manse is daar niet blij mee…

Hoewel Polly niet naar het eiland kwam om nieuwe vrienden te maken, krijgt ze die toch. Een van de bijzonderste vrienden is Neil, een kleine papagaaiduiker. Neil vliegt in een van haar eerste nachten op het eiland de bakkerij onder haar huis in, en omdat hij zijn vleugel heeft gebroken kan hij niet meteen terug. Polly verzorgt hem, en raakt erg aan hem gehecht. Maar er komt een moment dat Neil terug moet naar zijn soortgenootjes… Toch?

Mijn mening

Op de cover van dit boek staat een quote van Jill Mansell, die over Jenny Colgan zegt: ‘Mijn favoriete schrijver’. En dat begrijp ik wel, want zowel de setting van het boek (klein dorpje in Cornwall) als de dynamiek van het verhaal (situatie schetsen, voorzichtig wat beterschap, groot onheil, alles komt (semi)goed) zijn hetzelfde als in de boeken van Mansell. Wel kiest Colgan heel duidelijk voor een perspectief, met af en toe een uitstapje naar een van de andere personages, terwijl Mansell doorgaans op zijn minst het halve dorp aan het woord laat.

Dit boek is echt een soort warme knuffel in boekvorm: iedereen snapt hoe het is als je leven even voornamelijk tegenslagen heeft gekend, en hoe veel kracht het dan kan kosten om weer op te krabbelen. Polly krabbelt op door brood te bakken, en dat is ook nog eens iets wat de rest van het dorp kan waarderen. Hierdoor wordt Polly makkelijk geaccepteerd en weet ze de meeste dorpelingen eenvoudig voor zich te winnen.

Wel vond ik dat sommige dingen wat te makkelijk gaan: zo is het wel heel bijzonder dat een vriend van een vriend die Polly pas vrij recent heeft ontmoet a) enorm rijk is en b) dat geld probleemloos spendeert aan het dorpje en aan Polly. Ook vond ik dat sommige emoties wel wat erg uitgesmeerd en uitgemolken werden. Dit zijn kritiekpuntjes die ik, als ervaren lezer, heb. Maar als het lezen je even wat lastiger valt en je een boek met een herkenbaar patroon moet hebben, dan is dit zeker een aanrader.

De dingen die Polly bakt (voornamelijk brood) worden vrij uitgebreid beschreven, net als het proces rondom bakken en de ontwikkeling van de kleine bakkerij aan het strand. Daarom is het extra leuk dat de auteur achter in het boek een aantal van haar/Polly’s succesrecepten heeft gezet. De kaasstengels, de focaccia, de kaneelbroodjes en de bagels, maar ook een eenvoudig recept voor witbrood, maiskoekjes en shortbread (lees: zandkoekjes) staan achterin het boek. Plus een proloog voor het volgende deel…

Dus: heb jij behoefte aan een makkelijk te lezen boek en een warme knuffel? Kies dan dit boek, dat geeft je allebei. Plus wat recepten om te bakken, zodat het wachten op het volgende deel minder lang duurt 😉

Dit boek is vertaald door Elise Kuip.