Waarom ik stopte met Bookstagram

Wie BookSomeTea op sociale media volgt, heeft het waarschijnlijk al gemerkt: ik ben gestopt met het Instagram-account van BookSomeTea. Het begon eigenlijk met een ongelukkig voorval, ik kon mijn account namelijk opeens niet meer in. Geen van mijn accounts, om precies te zijn. Mijn privé-Instagram kreeg ik snel terug, maar het account van BookSomeTea niet. En ik merkte dat ik dat eigenlijk helemaal niet erg vond.

Ik merkte namelijk dat er een aantal dingen waren die ik heel vervelend vond aan Bookstagram. Het eerste was dat het me enorm veel energie koste, terwijl ik er niet heel veel voor terugkreeg. Voor mij was Bookstagram een enorme energievreter, en berichtjes posten werd steeds meer een ‘moetje’. Ik merkte ook dat ik niet heel veel terugkreeg: weinig extra volgers daar, en weinig mensen die doorklikten daar mijn blog zelf. Dat vond ik jammer, omdat het me dus wel veel energie kostte.

Ten tweede merkte ik dat er steeds vaker een veroordelend sfeertje hing: diverse oproepen om auteurs te boycotten, om boeken niet te noemen of om bepaalde boeken juist wel voor het voetlicht te brengen. Er werd enorm gehamerd op ‘woke’ omgaan met je kanaal, en ik lees niet woke. Dat is een bewuste keuze, maar dat maakte wel dat ik me niet thuis voelde op Bookstagram.

Het derde wat me opviel was dat het op Bookstagram maar zelden gaat over de inhoud en de kwaliteit van de recensie of de blogpost, en vooral over het mooie plaatje. Had je een mooi plaatje, dan werd jouw blogpost eruit gepikt door een auteur of uitgeverij. Ik had niet van die fancy gestileerde plaatjes, en ook geen zin om die te gaan maken, omdat ik focus op de inhoud. Maar die inhoud, die telde niet op Bookstagram. Dat vond ik jammer.

Ook merkte ik dat het veel reclame was en weinig inhoud. Logisch, want ik gebruikte Bookstagram ook als reclame voor mijn eigen blog, maar ik merkte wel dat ik al die reclame (en met name alle stories, reels en plaatjes) gewoon vermoeiend vond. Ik miste de inhoud, en voelde me vaak minder waard omdat ik minder leuke plaatjes had of omdat mijn boekenkast niet was versierd met ‘de juiste’ bookish spulletjes, kaarsen en/of lampjes. Ik merkte dat ik mezelf naar beneden ging halen, en dat vond ik geen goed plan.

Dus, toen ik niet meer in mijn account kon, besloot ik Bookstagram een poosje op pauze te zetten, om te bekijken hoe dat beviel. En dat bevalt heel goed. Ik heb een energievretend klusje minder, voel me veel minder gepushed om woke te lezen/auteurs te boycotten en mooie plaatjes te maken. Het doet maar weinig met mijn statistieken, dat stoppen met Bookstagram, maar het doet heel veel voor mijn energie en hoe goed ik in mijn vel zit. En dat vind ik enorme winst.

20 gedachtes over “Waarom ik stopte met Bookstagram

  1. Lalagè zegt:

    Goede keus. Ik vind twitter ook leuker dan instagram, omdat ik meer met woorden heb dan met plaatjes. Mijn foto’s zijn ook vaak best wel beroerd 😉 en heb ook geen zin om voorwerpen om een boek heen te leggen ofzo. Blijf maar lekker bloggen, dat leest ook nog fijner dan die kleine lettertjes in een smartphone.

    Geliked door 2 people

  2. Laurie zegt:

    Dat van die plaatjes herken ik natuurlijk uit duizenden. Ik lees natuurlijk sowieso alleen maar digitaal. Maar goed, ik merk dat het de laatste tijd sowieso alleen maar meer om plaatjes draait, blogs worden eigenlijk bijna niet meer gezien. Er wordt nooit doorgeklikt en het is vaak gewoon like en swipe. Ik ga mijn account niet verwijderen, want het was eigenlijk een privé account waar ik heel soms eens een boek op plaatste

    Like

    • booksometea zegt:

      Dat kan ik me voorstellen! Ik doe mijn best om op Twitter mensen te volgen die niet zo veroordelend zijn. Dat scheelt flink. Maar op Bookstagram ben je bijna verplicht om elkaar te volgen, anders val je buiten de boot. Dat vind ik jammer. Ik heb het gevoel dat ik op Twitter meer keuzevrijheid heb.

      Like

  3. Naomi zegt:

    Zo herkenbaar op alle fronten! Ik zie in mijn statistieken op mijn blog dat er bij een boekblog ook bijna niemand doorklikt naar de blog. Maar berichten over boekblogs krijgen wél veel meer likes dan berichten over gewone blogs. Die me dan dus inderdaad weinig doen, want het is dan plaatjes kijken. Ik ben blij dat stoppen ermee je rust heeft gebracht.

    Geliked door 1 persoon

  4. bookstamel zegt:

    Dit is voor mij heel herkenbaar. Ik heb ook al meerdere discussies gevoerd met mensen die denken voor mij te moeten bepalen wat ik wel en niet kan posten omdat die auteur misschien een verkeerde uitspraak heeft gedaan of ze het niet helemaal eens zijn met de inhoudt van een boek. Maar goed het lijkt wel of tegenwoordig iedereen niet alleen op bookstagram vindt dat je precies dezelfde mening moet hebben en over alles het zelfde moet denken heel vermoeiend.

    En idd instagram draait vooral om de mooie plaatjes de posten zelf worden amper gelezen en na een week zijn ze niet meer relevant. De posten op mijn blog worden 1 of 2 jaar later nog steeds bekeken en opgezocht.

    Geliked door 1 persoon

    • booksometea zegt:

      Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind die oordelen doodvermoeiend. Net als de druk om te moeten posten. Het scheelt zo veel energie dat ik dat niet meer hoef te doen!

      En inderdaad, ook mijn posts worden een paar jaar na dato nog steeds gelezen. Instagram absoluut niet.

      Like

  5. Liesbethblogt zegt:

    Ik heb een boekenaccount genomen puur omdat ik snel en makkelijk mijn leesvoer op mn blog wilde zetten. En ja ik heb ook dingen gemaakt. Een PM van iemand die vond dat ik teveel oorlogsboeken lees en dat dat allemaal onzin is best bizar.
    Ik merk weinig volk op mijn blog en eigenlijk vind ik dat prima ik besteed mijn tijd graag aan fotografie of een boek.

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.