Het verhaal

Nora is schrijfster, en heeft alles en iedereen van de middelbare school achter zich gelaten. Ze leeft een teruggetrokken bestaan in een klein appartementje in Londen. Dan krijgt ze, volkomen onverwacht, een mail in haar inbox met een uitnodiging voor het vrijgezellenfeest van haar beste vriendin van de middelbare school. De vriendin die Nora al tien jaar niet gezien of gesproken heeft. Waarom wordt ze nu uitgenodigd voor dat vrijgezellenfeestje?

Tegelijkertijd is er een verhaallijn na het vrijgezellenfeest. Nora ligt helemaal alleen in het ziekenhuis, en ze vangt een gesprek op tussen twee agenten waaruit blijkt dat er iemand is overleden. Wie is er dood, en wat heeft dat met Nora te maken? Wat is er gebeurd in dat weekeindje in de bossen? En nog belangrijker: wat heeft Nora gedaan?

Zowel de verhaallijn voor en tijdens het feest als de verhaallijn na het feest lopen door, en tussendoor zijn er ook flashbacks: Nora’s herinneringen aan haar vroegere beste vriendin, Clare. Hoe is hun vriendschap ontstaan, en hoe heeft die zich ontwikkelt? Ligt daar ergens het antwoord op al Nora’s vragen? Stukje bij beetje krijg je de puzzel compleet. Maar weet een ding: voorlopig wil je geen weekeindjes weg met een groepje mensen dat je nauwelijks tot niet (meer) kent…

Mijn mening

Net als de andere boeken die ik van Ruth Ware heb gelezen (Door het Sleutelgat en Een voor Een), neemt ze ook in dit boek de tijd om de situatie en de omgeving te schetsen, terwijl ze tegelijkertijd al een aantal vragen oproept. Daardoor ben je flink aan het puzzelen tijdens het lezen, en dat vind ik altijd erg leuk.

In dit boek lees je toe naar wat er gebeurd is, maar je leest er ook vandaan. Daardoor blijft het verhaal, ook al neemt de auteur behoorlijk wat tijd om het verhaal op te starten, wel interessant. Je wil weten wat er gebeurd is, en wie dat heeft gedaan.

De schrijfstijl is vlot, en langzaamaan krijg je een idee hoe deze jonge vrouwen bij elkaar gekomen zijn, nadat ze door ‘iets’ uit elkaar gedreven zijn. Dat ‘iets’, ook dat is een puzzel die je in de loop van het verhaal op moet lossen. Er lopen dus verschillende puzzels: ‘wat is er gebeurd’, ‘wie hebben het overleefd’, ‘wie heeft het gedaan’, ‘wat is er vroeger gebeurd’ en vooral ‘waarom’. Over al die puzzels kun je tijdens het lezen (en als je even niet aan het lezen bent) nadenken, en meepuzzelen met Nora en de rest van het vrijgezellenfeest.

Op de cover van het boek staat dat het heel erg eng is, dat heb ik niet zo ervaren. Wel dat dit boek je, ongemerkt, flink bezig houdt. Dat je bij het opstaan denkt ‘zou het misschien zo zitten?’. Eng dus niet, een flinke puzzel wel. Dat vind ik eigenlijk ook de fijnste boeken: veel puzzel, weinig bloed. Er zit lekker veel vaart in het verhaal, en de onderlinge verhoudingen en relaties zorgen voor wat spanning, maar niet te veel. Ik durfde nog steeds gewoon te gaan slapen en ik vind het donker ook niet eng 😉 .

Wel is duidelijk dat dit het debuut van de auteur is, en dat ze zich sinds die tijd ontwikkeld (en vooral nog verder verbeterd) heeft. Je ziet het aan kleine dingetjes, dingetjes die niet meer in haar recentere boeken terzijde worden geschoven (of zelfs niet genoemd). Zonder al te veel te willen verklappen kan ik zeggen dat er meer mogelijkheden zaten in de bereikbaarheid van de groep. Mogelijkheden die de auteur in latere boeken wel benut, maar in dit boek niet.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die een liefhebber is van wat ik ‘oestrogeenthrillers’ noem: veel puzzel, weinig bloed. Ook de liefhebbers van Agatha Christie-achtige boeken zullen dit boek zeker kunnen waarderen. Zelf ga ik snel beginnen aan het volgende boek van Ruth Ware, want dat ligt op mij te wachten.

Dit boek is vertaald door Hanneke van Soest