Ook in de afgelopen tijd las ik af en toe een boek niet uit. Dat had iedere keer een andere reden, en het is meestal ook geen verwijt naar het boek of de auteur, maar een beschrijving van de mismatch tussen mij en het boek. Want boeken zijn net als relaties: soms past iets bij je, en soms niet. En soms komt een goed boek op het verkeerde moment langs, dat kan ook.
Lore van Alexandra Bracken. Dit vond ik best jammer. Ik begon aan dit boek, maar toen… life happend. En toen moest het boek terug naar de bieb, en ik vond het dan net weer niet spannend genoeg om er een boete voor te betalen. Dit boek krijgt in een vakantie een herkansing.
De genezer van Zalindov van Lynette Nori. Dit was geen slecht verhaal. Absoluut niet. Sterker nog, het was een enorm goed verhaal. Het enige probleem: ik kreeg er buikpijn van. Ik denk dat mijn eigen stresslevels nu nog even te hoog zijn om dit boek ten volle te kunnen waarderen. En dat vond ik oprecht jammer, maar soms is het nu eenmaal zo.
De perfecte leugen van Jo Spain. Dit verhaal klonk spannend genoeg (hij beëindigde zijn zeven, nu staat zij terecht voor zijn dood). Maar Spain neemt zo ontzettend veel tijd om alle omstandigheden te schetsen, dat ik steeds merkte dat ik afhaakte. Steeds als het een beetje spannend werd, versprong het verhaal in de tijd (er is een ‘toen’ en een ‘nu’, of kwam er een andere verhaallijn bij kijken (je volgt niet alleen de echtgenote, maar ook een studente aan Havard in een verhaallijn die ongetwijfeld een link heeft met het hoofdverhaal, maar na ruim een derde was er nog geen enkele hint hoe en wat). Dat maakte dat dit boek me gewoon niet te pakken kreeg. Gevalletje ‘jammer maar helaas’.
Wil je deze serie nog eens teruglezen?
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Deel 8
Deel 9
Deel 10
Deel 11
BookSomeTea 
Wat jammer van dat boek van Jo Spain! Over het algemeen levert Jo Spain fijne boeken af, vind ik. Dat van die mismatch herken ik. Ik had er vorige week ook nog zo eentje. Ik viel steeds in slaap en kwam er maar niet door. Ik besloot: dit boek en ik zijn het niet. Bij een boek dat bij me past, val ik namelijk niet (zo vaak) in slaap.
LikeLike
Ja, ik baalde hier echt van!
LikeLike
De genezer die je noemt, wil ik toch wel lezen.
Ik ben op dit moment nog steeds bezig in “de eeuw van mijn vader”
die kost me erg veel moeite, ‘k heb hem al diverse keren weggelegd, maar steeds pak ik hem toch weer….
waarom? om de leeschallenge: ik wil hem dan niet ongelezen noemen.
Anders had ik deze zeker niet uitgelezen.
Overigens ben ik op de helft….
LikeLike
Een tijdje terug startte ik met het boek Ijsval van Kitty Sewell. Misschien ligt het aan mij, maar ik geraak gewoonweg niet door dat boek. Misschien ligt het aan het boek, misschien is de zin gewoon even weg. Om dit te weten denk ik dat ik even dit boek ga laten voor wat het is en een ander nemen.
LikeLike
Ik heb ‘Wat je van bloed weet’ aan de kant gelegd. De schrijfstijl werkte op mijn zenuwen. De auteur spreekt de lezer aan, alsof je onderdeel bent van het verhaal, maar ik vond dat in de latere hoofdstukken heel verwarrend worden.
LikeLike