Na bijna twee jaar boekbloggen nam ik een radicaal besluit: ik ging geen recensie-exemplaren meer aanvragen. Nu, 2,5 jaar na die beslissing, ben ik nog steeds blij met die beslissing. Vandaag vertel ik je waarom het me zo goed bevalt.
Terugblik
Eerst even kort samenvatten waarom ik ervoor koos om geen recensieboeken (de heilige graal onder boekbloggers, want gratis boeken en heel soms een uitnodiging voor een event zijn over het algemeen de enige vergoeding die we krijgen) meer aan te vragen. Kort samengevat kwam dat er op neer dat ik mijn integriteit belangrijker vind dan gratis boeken. Ik had toen in totaal 4 gratis boeken voor mijn blog gehad (1 x winactie, 1 x een ebook en 2 x een fysiek boek) en ik merkte dat het me niet in dank werd afgenomen dat ik twee van de vier boeken gewoon niet zo heel goed vond en dat ook eerlijk opschreef, met name bij de win-actie was dat duidelijk. Daarnaast vond ik het zelf ook lastig, want de twee mensen die mij een fysiek boek gaven, kende ik via een van mijn werkplekken. Het was lastig om een recensie te schrijven die aan de ene kant eerlijk was en aan de andere kant de auteur niet zou kwetsen. Daarom besloot ik geen recensie-exemplaren meer aan te vragen: ik kreeg het gevoel dat ik mijn integriteit op moest geven in ruil voor een ‘gratis’ boek (‘gratis’ tussen aanhalingstekens, want het lezen van een boek kost tijd, het schrijven van een recensie ook, en de uitgeverij slaat je de volgende keer over als je geen positieve recensie schrijft, dus zo ‘gratis’ was dat allemaal niet).
Sindsdien heb ik 1 keer iets ‘gratis’ gehad, een 3PAK-bundel. Daarnaast waren er wel mensen die mij iets wilden toesturen, maar toen ik aangaf dat dat geen garantie was voor een positieve recensie, dropen ze af. Ik wist daardoor meteen wat hun insteek was geweest: ze wilden (vrijwel) gratis positieve publiciteit rondom hun boek. Dat ging ik ze niet geven, en dus dropen ze af.
Hoe het nu gaat
Het leeuwendeel van de boeken die ik sindsdien besproken heb, heb ik bij de bibliotheek geleend. Reserveren en het kwam vanzelf naar mijn vestiging als ik aan de beurt was. Een doodenkele keer kocht ik een boek, iets vaker kreeg ik een boek cadeau (sint, verjaardag), maar het merendeel van de boeken die ik bespreek (recensie/ZomerLezen/wat ik niet uitlas/anders) leen ik bij de bibliotheek.
Ik merk hier weinig nadelen van. Wel dat recensies van populaire boeken wat later online komen dan de recensies van boekbloggers die boeken kopen/krijgen, maar mijn besprekingen zijn, zeker de laatste tijd, veel uitgebreider, dus dat heft elkaar op. Mijn lezers weten dat ze bij mij moeten komen voor een inhoudelijke recensie, en niet voor het mooie plaatje (zowel letterlijk als figuurlijk). En ik merk dat mijn recensies, ook lang na het verschijnen, nog veelvuldig oppoppen in de zoekresultaten van Google en consorten (ik kan zien hoe mensen binnen komen en welke blogposts er zijn bekeken. 1+1=2 😉 ). Mijn vaste lezers waarderen mijn eerlijkheid, en de spontane bezoekers krijgen een weloverwogen recensie.
Bijkomend voordeel van dit systeem vind ik dat ik zelf kan kiezen welke boeken ik bespreek. Als ik ‘Waar de rivierkreeften zingen’ niet wil bespreken omdat de auteur ‘wanted for murder’ is, dan kan dat. Als ik weken achter elkaar alleen maar spannende boeken en fantasy wil bespreken, dan kan dat. Als ik een jeugdboek wil bespreken, dan kan dat. Als ik een paar weken geen zin heb om recensies te schrijven of alleen voor mezelf wil lezen (en niet voor mijn blog), dan kan dat. Er is niemand die voor mij bepaalt wat ik wanneer moet lezen en bespreken. Dat vind ik fijn. Zo blijft lezen voor mij een vorm van ontspanning, en wordt het geen ‘moetje’.
Daarnaast ben ik ook erg blij dat ik mijn integriteit niet hoef op te geven in ruil voor gratis boeken. Voor mij is dat erg belangrijk, en ik merk dat mijn vast lezers het waarderen dat ik soms ook niet laaiend enthousiast ben over een boek. Voor mij is dit de constructie waarin ik kan genieten van het lezen, het bloggen leuk blijf vinden en alles naast mijn werk kan blijven doen. Iedere boekblogger moet hierin zijn/haar/diens eigen weg vinden, en dit is de mijne.
BookSomeTea 
Ik heb slechts een enkele keer iets aangevraagd of gewonnen en dat waren boeken die mij toen uitstekend bevielen. Je hebt pech of geluk 🙂 Ik ga ze niet actief aanvragen, want ik wil dat commitment en die druk niet. Ik ben wel zo eerlijk om een negatieve recensie te durven plaatsen *kuch*Water van Holly Black*kuch* en mij interesseert het niet of men daar nou blij mee is of niet. Ik ben daar wat makkelijker in denk ik, maar dat geeft helemaal niets. Ieder z’n ding 🙂
LikeLike
Ik ben heel erg blij met jouw eerlijke recensies. Ik zag gisteren nog ergens een ‘dit boek wil je lezen’ als recensie bij een blogtour en ik kan daar dus helemaal niks mee, als dat de enige kreet is bij een boekrecensie. Ik wil meer weten voor ik besluit om een boek te lezen.
En je weet: ik ben net als jij. Ook ik lees alles van de bibliotheek. Ik herken wel de drempel om iets minder positiefs te schrijven over een gekregen boek. Die drempel zou er niet moeten zijn, maar uitgeverijen verwachten nu eenmaal (helaas!) lovende recensies in ruil voor een ‘gratis’ boek.
LikeLike
Ja, die verwachtingen, want ‘gratis boek’… dat hoort niet maar het is wel zo. Dus ik kies voor eerlijkheid en integriteit.
LikeLike
Je hebt jezelf vrijheid en authenticiteit gegeven, iets wat altijd al van je was by the way. Soms zoeken we terug wat ver van ons bed was maar deel van ons is. Ik hoop nog veel recensies van te mogen lezen hier.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Om dezelfde reden vraag ik ook zelden tot nooit een review exemplaar aan. Net als jij haal mijn boeken meestal uit de bieb.
LikeLike
Ik vraag ze ook al tijden niet meer aan. Soms krijg ik van een kleinere uitgeverij ze.. dat is soms 1x per maand ofzo en soms 3 maanden later.
LikeLike
Ik sta zelfs nergens op de perslijst… dus ik krijg ook geen verrassingen
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat kan ook nog inderdaad.
LikeLike
Als je gewoon iets goeds schrijft over een boek omdat je je daartoe verplicht voelt, dan is dat reclame, geen recensie. Jouw manier, de eerlijke, is volgens mij de enige juiste en het is prima om je boeken bij de bib te lenen. Die zijn daarvoor!
Iets wat recensenten, hun lezers én auteurs van de besproken boeken zich zouden moeten realiseren, is dat een recensie slechts de mening van één persoon is. Wat een lezer zoekt in een boek of waar die van van geniet is ontzettend persoonlijk. Daarom moet een auteur ook niet in de put zitten over een slechte bespreking. Een mening is maar een mening, het is geen exacte wetenschap.
Goed dat je gewoon je ding doet!
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry dat er twee keer ‘van’ achter elkaar staat, ik stotter soms bij het schrijven.
LikeLike
Dankjewel!
LikeLike
Oh, wat jammer dat je dat zo ervaart! Ik ontvang al jarenlang recensie-exemplaren en dat heeft nog nooit mijn recensies beïnvloed. Wat ik gewoon erg belangrijk vind, is in het achterhoofd houden dat er voor elk boek wel een lezer bestaat. En als ik die lezer toevallig niet ben, dan is dat misschien wel iemand die mijn recensies leest. Ik probeer in mijn recensies altijd uit te leggen welke elementen ik goed vond en welke niet, zodat anderen zelf kunnen uitmaken of het boek iets voor hen lijkt. Ik heb zelf al regelmatig een ‘slechte’ review van iemand anders gelezen, waardoor ik zelf wist dat het een boek voor mij zou zijn door wat ik las in de review.
De uitgeverijen waarmee ik contacten heb weten dat ik eerlijk ben, en hebben daar geen enkel probleem mee. Er is nog nooit een samenwerking beëindigd om die reden.
Je moet natuurlijk zelf weten of je recensie-exemplaren wil aanvaarden of niet (dat is een persoonlijke keuze), maar het kan dus ook op een fijne manier! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb de indruk dat uitgeverijen steeds vaker de voorkeur geven aan een insta-recensie (mooi plaatje, zowel letterlijk als figuurlijk). Dat vind ik jammer, en daar heb ik ook wel eens over geblogd.
LikeLike
Dit denk ik ook héél sterk.
LikeLike
Ik denk dat Samantha hier een interessant punt heeft. Het is niet omdat de uitgeverij iets verwacht dat je verplicht bent om aan hun verwachtingen te voldoen. Je kunt ook gewoon de gratis boeken aannemen en je eerlijke mening erover geven.
Durf teleurstellen!
LikeLike
Gelukkig maar, want ik lees liever eerlijke recensies. Wat mij betreft kunnen ze ‘recensie exemplaar’ ook beter ‘promotie exemplaar ‘noemen. Zelf vind ik het altijd irritant wanneer ik zo’n trits positieve ‘recensies’ over eenzelfde boek voorbij zie komen, ik kan die ook nauwelijks serieus nemen…
LikeGeliked door 2 people
Hier kun je terecht voor eerlijke recensies! 😊
LikeLike
Ik vind het dubbel. Ik heb voorgaande jaren echt heel veel recensie-exemplaren ontvangen en nooit de indruk gehad dat het mijn integriteit ook maar iets beïnvloede. Als ik een boek leuk vind, vind ik hem leuk en anders niet. Ik heb echt wel eens woorden gehad met auteurs of uitgevers omdat ik in mijn recensie aangaf het boek niet leuk te vinden, maar dat heeft nooit invloed gehad op mijn eerlijkheid. Ik ben er niet plots promotiepraatjes door gaan schrijven. Recensies in kranten en tijdschriften zijn ook geschreven nav een recensie-exemplaar. Waarom worden zij dan niet in twijfel getrokken, maar bloggers wel? Dat vind ik krom. Ik denk dat dit nog altijd komt omdat bloggers nooit helemaal serieus worden genomen.
Sinds de geboorte van mijn dochter ontvang ik nog maar een fractie van de recensie-exemplaren en reageer ik echt alleen op een persbericht als ik het boek al op mijn verlanglijstje had staan. En ook dan bepaal ik mijn eigen tempo. Het is meer dat ik geen zin meer heb in – vooral door mezelf – opgelegde druk. Nog altijd behandel ik elk boek hetzelfde: het is mijn mening en die is positief, negatief of ‘oke’. Voor mij maakt het dan niet uit of ik een boek zelf koop, leen van de bieb of heb gekregen en ik denk dat mijn lezers dit ook zo ervaren.
Desalniettemin merk ik wel dat er een verschuiving plaats heeft gevonden en dat er bij veel uitgeverijen de voorkeur ligt bij mooie instragram foto’s en prikkelende tiktokvideo’s. Om ‘in the picture’ te komen, niet vanwege de (kritische) mening.
Lang verhaal kort: ik denk niet dat het ontvangen van recensie-exemplaren invloed hoeft te hebben op je eerlijkheid over het boek. Dat is blogger afhankelijk, want het zijn natuurlijk gewoon mensen.
LikeLike
Hierin kan ik mij volledig vinden! Ik stel eerlijkheid ook op prijs maar dat wordt je echt niet in dank afgenomen bij uitgevers. Heel af en toe neem ik nog iets aan om te recenceren maar ik zeg erbij dat ik wél bij mezelf blijf
Ik ga je volgen.Groetjes, sonja
LikeLike
Zo is het precies!
LikeLike