Het verhaal

Bakweek, de Amerikaanse variant van The Great British Bake Off, telt ieder jaar zes deelnemers. In een week tijd bakken ze tegen elkaar, en iedere dag valt er een deelnemer af. Betsy Martin is al jaren de host van het programma, dat op haar landgoed wordt opgenomen. De deelnemers slapen ook in haar landhuis, maar uiteraard wel in een andere vleugel dan Betsy zelf.

Voor het tiende seizoen zijn opnieuw zes deelnemers geselecteerd. Niet alleen kunnen ze allemaal bakken, ook vormen ze samen een politiek correcte samenvatting van de maatschappij: Hannah is de jongste deelnemer en werkt in het dagelijks leven in een restaurantje in een klein provinciaals dorpje. Stella woont in New York en heeft om psychische redenen momenteel geen werk. Peter is homo en woont samen met zijn partner en hun dochtertje. Gerald is een pietje precies en stippelt alles tot op de seconde nauwkeurig uit. Pradyumma is rijk, mogelijk van kleur (daar laat het boek zich niet expliciet over uit) en verveelt zich eigenlijk te pletter met al zijn miljoenen. Lottie is de oudste en het meest huiselijke type, en zij bakt dan ook de meest traditionele taarten.

Maar dit tiende seizoen rommelt het in de gelederen: de productie wil meer pit in het programma en neemt een extra presentator aan, tot groot ongenoegen van bedenkster, jury en presentatrice Betsy. Daarnaast gaan er ook kleine, gekke dingen mis: de suikerpot bevat zout, het vuur brandt nog onder een pan en er wordt geknoeid met ingrediënten. Betsy heeft Bakweek nodig om haar landgoed draaiende te houden, en ze wil per se het landgoed behouden, koste wat kost.

Op dag vier (daar opent het boek mee) gebeurt er iets verschrikkelijks. Tijdens een gigantische onweersbui ontdekt Betsy ‘iets’ in de baktent. Wie of wat, dat wordt pas in de loop van het verhaal duidelijk…

Mijn mening

Dit is cozy crime, en dan een combinatie van een moordmysterie en The Great British Bake Off. Cozy crime is iets waar je van moet houden, maar gelukkig hou ik van cozy crime. Veel sfeer, weinig bloed, een goed verhaal zonder rondvliegende lichaamsdelen of bloedstollende achtervolgingen. Soms heb je daar gewoon geen zin in, in al dat geweld, en dan is cozy crime een geweldige uitkomst.

De puzzel had wat meer in balans kunnen zijn met het verhaal. Als in: er was erg veel verhaal en erg weinig puzzel, zeker voor een boek dat als een thriller in de markt is gezet. Dan vind ik dat je toch iets royaler mag zijn met de spanning en de suspence. Zowel Maxwell als de redactie hadden hierop moeten letten, naar mijn mening.

De hints naar The Great British Bake Off en Groot Brittannië zijn moeilijk te negeren (Downtown Abbey-achtig plaatje op de lepel op de cover, presentatie-duo is bijna gelijk aan Bake Off, het landhuis is ouder dan je van de meeste Amerikaanse landhuizen zou verwachten, er is sprake van een baktent en een jurytent…). Ik vraag me af of de auteur daar niet mee in de problemen kan komen, vooral omdat Betsy (die erg op Prue lijkt qua beschrijving) niet zo vriendelijk beschreven wordt.

De meeste personages hadden beter uitgewerkt kunnen worden, een paar blijven nu erg vlak. Dat is jammer, omdat een goed uitgewerkt personage de spanning zou kunnen verhogen. Daarnaast komt de ontknoping door de vlakke personages een beetje uit de lucht vallen, en dat is jammer.

Ik vond het overigens superhandig dat de beschrijving van de deelnemers voorin het verhaal zit, daar kun je naar terugbladeren als het perspectief wisselt (en dat doet het bij ieder hoofdstuk). Van mij mogen meer boeken dat doen! Ik snap dat het in dit boek relatief makkelijk was (voor het ‘voorstelrondje’ is een persbericht gebruikt dat in het boek is opgenomen), maar ik zou het prima vinden als meer boeken met wisselende perspectieven dit ergens in hun verhaal zouden opnemen.

Net als Emma Haugthon in Het Donker nog moest zoeken naar het juiste evenwicht, geldt dat voor deze debutant ook. Met iets meer hints en iets minder bijzaken zou dit een hele goede cozy crime-auteur kunnen worden. Ik zie zeker de potentie, maar ik denk ook dat er met wat schrijfervaring en een goede redacteur meer van dit verhaal te maken was.

Dit is lekker leesvoer, maar niet extreem spannend – zoals past bij cozy crime. Wil je dus lekker kunnen lezen met een beetje spanning en vooral heel veel Heel Holland Bakt/The Great British Bake Off-sfeer, dan ben je bij dit boek aan het juiste adres. Ook als je niet zeker weet of je de spanning van een thriller wel aan kan, maar het wel eens wil proberen, zou ik dit boek aanraden.

Dit boek is vertaald door Marion Drolsbach