Naast dat ik graag lees, hou ik ook van koken. Daar blog ik eigenlijk nooit over, want mijn blog gaat over boeken, lezen, de bibliotheek en thee, en is dus geen kookblog. Maar soms haal ik inspiratie voor mijn kookkunsten uit boeken. Nee, geen kookboeken (al vind ik die ook leuk om door te bladeren), maar juist uit gewone leesboeken. 

Hoe gaat dat? Nou, simpel. Ik lees dat een van de personages iets maakt, en dat gerecht klinkt lekker. Dan ga ik proberen om dat gerecht ook te maken. Soms is een gerecht goed genoeg beschreven (of simpel genoeg) dat ik het zonder verdere instructies kan maken. Soms is dat niet het geval, en moet ik dus op zoek naar een recept. In dat geval ga ik meestal googlen en op Pinterest zoeken naar recepten. Een enkele keer staat niet de naam van het gerecht in het boek, maar een omschrijving. In dat geval val ik meestal terug op de diverse kookfilmpjes en programma’s op 24Kitchen die ik graag kijk. Meestal maak ik trouwens niet precies het gerecht uit het boek, maar een variatie daarop, want a) heb ik niet altijd de juiste ingrediënten bij de hand, b) lijkt het gerecht me op die manier nog lekkerder of c) bestaan er zo veel variaties van dat gerecht, dat niemand het me kwalijk kan nemen als ik een paar aanpassingen doe. Ik kan goed genoeg koken om op basis van een paar Pinterest-recepten of YouTube-flimpjes met een eigen variant van een gerecht te komen, dus dat is mazzel voor mij.

Welke gerechten heb ik bijvoorbeeld gemaakt naar aanleiding van een boek?

Courgettekoekjes (Klein Huishoudelijk Leed van Sylvia Witteman). In een van de columns van deze bundel (die ik overigens luister via Storytel) heeft Witteman het over hoe haar zoon zijn telefoon laat vallen op de badkamervloer terwijl zij ‘vredig een courgette stond te raspen, want iedereen houdt van courgettekoekjes’. De telefoon overleeft het niet, de courgettekoekjes worden soldaat gemaakt (blijkt uit de context). Maar na deze zin deelt Witteman ook het recept voor deze koekjes. Ik heb dat recept (min of meer) nagemaakt. Alleen had ik geen zin om een courgette te gaan raspen, dus doen de courgetti een keer in de aanbieding was bij de super heb ik die sliertjes gebruikt. Kan ik aanraden, want het werkte prima.

Singapore noodles (Witte Dood van Robert Galbraith). Dit gerecht komt uit een scene waarin het detectiveteam met elkaar zit te overleggen onder het genot van een Chinese afhaalmaaltijd. En dit gerecht kende ik nog niet, dus ik dacht: ik zoek het eens op. Het blijkt een gerecht met mihoen te zijn, en ik vind mihoen erg lekker. Dus ik zocht even verder op Pinterest, en heb uiteindelijk mijn eigen Singapore noodles gemaakt. Het originele recept is met varkensfilet en garnalen. Nou die garnalen heb ik meteen maar geskipt, en de volgende keer vervang ik het varkensvlees denk ik door kipfilet. Deze keer had ik een dubbele portie gemaakt, maar nu weet ik ook hoe het werkt en kan ik het recept dus makkelijk halveren.

Kokoscurry (Vanuit het donker van Gytha Lodge). Ergens in het onderzoek komt inspecteur Jonah Sheens moe thuis, constateert dat hij niets makkelijks meer in huis heeft en besluit even later om dan maar een kokoscurry te gaan maken. Nu vind ik Indiaase currys vaak te ‘donker’ en/of te pittig smaken (om maar te zwijgen over dat zeepkruid dat ze ‘koriander’ schijnen te noemen), dus ik ging in de supermarkt op zoek naar een currypasta die niet donker, pittig of zepig was. Uiteindelijk heb ik een zakje van dat gele merk meegenomen dat aziatische boemboes en pasta’s maakt die aangepast zijn aan de Nederlandst smaak, iets met kokos, kerrie en citroengras. Het was lekker. Voor ongeveer 1 x per half jaar 😉