Ik schreef al eens een blogpost wanneer ik merk dat ik dyslectisch ben (spoiler: het heeft iets met lezen te maken). Vandaag heb ik het over hoe mijn leesgedrag beïnvloed wordt door mijn autisme. Want ja, ik heb ook autisme, en dat heeft zo af en toe invloed op mijn leesgedrag. Vandaag vertel ik hoe mijn autisme invloed heeft op mijn leesgedrag en hoe mijn blog mij helpt/ondersteunt.

NB: dit is een blogpost over mijn ervaring met de combinatie van mijn autisme en mijn leesgedrag. Ik zeg niets over hoe het voor jou werkt, met of zonder autisme. En voor we in de discussie terecht komen: nee, niet iedereen heeft ‘wel een beetje autisme’. Dat is net zoiets als zeggen dat iedereen wel een beetje Alzheimer of een beetje epilepsie heeft.

Leeftijd-differentiatie en boekensmaak

Een van de dingen die bij mijn autisme een rol spelen is leeftijdsdifferentiatie. Dat wil, simpel gezegd, zeggen dat mijn kalenderleeftijd (35 jaar) niet altijd de enige ‘leeftijd’ is die meespeelt in mijn leven. Bij het lezen speelt bijvoorbeeld ook mijn sociaal-emotionele leeftijd mee, en die kan in mijn geval verschillen (door stress of vermoeidheid). Mede daardoor lees ik bijvoorbeeld graag jeugdboeken en YA, omdat die boeken soms beter aansluiten bij wat mijn emotionele leeftijd is. Daarnaast lees ik graag thrillers en fantasy. Dat heeft in mijn geval niets met mijn leeftijdsdifferentiatie te maken, maar eerder met stressfactoren.

Stress, onzekerheid, onduidelijkheid en de behoefte aan bekende boeken/patronen

Juist, stressfactoren. Lees: alles wat mijn leven eventueel mogelijk overhoop kan schoppen. Situaties waar ik geen controle over heb. Ja, daar moet ik aan werken, en dat doe ik ook, maar dat wil niet zeggen dat je alle stress in je leven kunt vermijden of dat je ten alle tijden bestand bent tegen de stress. Dat weet ik ook: alle stress uit je leven gooien is een illusie. Dus deal ik met de stress en accepteer dat dat invloed heeft op mijn leesgedrag en boekensmaak. Hoe ik dat doe? Als ik merk dat ik meer stress heb, ga ik boeken herlezen, of zoek ik boeken uit met een herkenbaar patroon. Voor mij is dat een prima manier om te dealen met de situatie, en ik val er niemand mee lastig als ik voor de zoveelste keer hetzelfde boek lees of hetzelfde luisterboek luister.

Onrust en luisterboeken

Ja, luister. Want ik maak veel, heel veel gebruik van luisterboeken om mijn stresslevels te managen. Ten eerste omdat een van de gezondste* opties met de minste “bijwerkingen” is, ten tweede omdat ik ze bijna overal wel kan gebruiken. Luisterboeken zijn mijn fidget toys, dat heb ik al eens eerder uitgelegd. Voor mij is het een manier om zowel de interne prikkels (lees: emoties, stress en piekergedachtes) als de externe prikkels (lees: alles wat ‘niet ik’ is) te managen. Binnenshuis doe ik dat op de speaker of op de koptelefoon, buitenshuis gebruik ik oortjes. Daar heeft verder niemand last van, dus ik ga lekker mijn gang.

Verwerkingssnelheid en een informatieverwerkingsstoornis

De reden dat ik graag boeken herlees of opnieuw beluister, is dat autisme een informatieverwerkingsstoornis is. Dat komt er simpel gezegd op neer dat informatie in mijn hersenen anders wordt opgeslagen dan in de hersenen van iemand zonder autisme. Omdat de maatschappij graag wil dat ik de informatie op dezelfde manier verwerk en opsla als de mensen zonder autisme, moet ik dus extra tijd en energie besteden aan het verwerken van alle informatie die op een dag binnen komt. Want omdat ik niet op mijn eigen instinct kan vertrouwen in welke dingen er belangrijk zijn, komt alles met dezelfde urgentie (doorgaans hoog tot ZEER EXTREEM HOOG, NU NU NU) binnen. Waar iemand zonder autisme weet dat’ie geen aandacht hoeft te geven aan de ambulance aan de andere kant van de wijk, kijk ik op en maak ik een bewuste keuze of ik iets moet met die sirene. En dat doe ik dus met ALLE ‘informatie’/prikkels die binnen komt/komen. Dan is het echt superfijn als je af en toe informatie te verwerken krijgt waarvan je hersenen al weten waar dat netjes opgeborgen moet worden. Fijn tot de macht tweemiljard als ik daarmee ook wat ‘onnodige’ informatie buiten kan sluiten.

Hoe mijn blog mij helpt

Oké, en welke rol speelt mijn blog dan in dit verhaal? Nou, een vrij belangrijke rol. Dankzij de serie ‘wat ik niet uitlas…’ durf/kan ik meer nieuwe boeken en auteurs proberen. Als het niets is, heb ik voer voor een blogpost. Ik lees ook meer nieuwe boeken, omdat ik graag nieuwe boeken wil bespreken op mijn blog (ik merk namelijk dat die recensies beter gelezen worden, en heel eerlijk: zo goed worden recensies niet gelezen). Ik heb heel veel nieuwe auteurs ontdekt dankzij mijn blog, en onderneem ook meer uitstapjes dankzij/voor mijn blog (want ja, die boekwinkels bezoek ik ook allemaal zelf). Mijn blog helpt mij om meer te proberen en te ondernemen, en voor mij is dat heel waardevol. Al is het maar zodat ik in tijden van stress meer keuze heb in welke boeken ik herlees 😉

*Gezond is in de wereld van de GGZ breder dan alleen een gezonde leefstijl.