Het verhaal

Vesper denkt dat ze op jongerenvakantie gaat. Met z’n vijftigen op een grote boot, een luxe cruiseschip. Maar het blijkt iets anders in elkaar te zitten…

Ze is terecht gekomen bij No Exit, een heropvoedingskamp voor pesters. ‘De plek voor jou, zodat anderen veilig zijn’. Maar dat is niet alles: haar kamergenote, Gwen, beweert dat er een misverstand is: ze is onschuldig!

Kunnen ze ontsnappen aan No Exit? Of beter gezegd: aan zichzelf en elkaar? Want al snel blijkt dat de pesterijen die ze ooit bij hun slachtoffers uithaalden, nu bij hen uitgehaald worden…

Mijn mening

Dit is een heftig verhaal over een serieus onderwerp: pesten. Het boek biedt een mooie gelegenheid om hierover met jongeren te praten: wat is pesten, waarom pest je, wat doet pesten met je? Je kunt naar aanleiding van dit boek de discussie in de klas aangaan: waarom is pesten niet strafbaar? En waarom accepteren we bepaald gedrag van bepaalde mensen en/of in bepaalde situaties wel en op andere momenten/van andere mensen niet?

Wat Vesper precies heeft gedaan blijft onduidelijk. Ergens vind ik dat jammer, omdat ik vind dat je op deze leeftijd (D, 15+ dus) jongeren ook mag leren omgaan met een hoofdpersoon die iets doet waar jij niet achter staat. Het blijft nu onschuldig: Vesper heeft een keer een opmerking gemaakt waar anderen mee aan de haal zijn gegaan. Wat ze echt heeft gedaan, dat blijft onbesproken. Er wordt namelijk wel genoemd dat ze nog iets heeft gedaan, maar wat, dat wordt niet verteld in het verhaal.

Ik had ook graag iets meer willen lezen over de dynamiek in de groep: er ontstond een klein groepje rondom Vesper en Gwen, en een grote groep rondom een ander personage. Die groepsdynamiek maakt namelijk dat sommige jongeren nu niet meer de Pesters waren, maar de Gepesten. Daar had best wat meer aandacht voor mogen zijn: hoe voelt het om slachtoffer te zijn van een groepsdynamiek waar je in feite maar heel weinig invloed op hebt? Ik vond dat een beetje op de vlakte blijven.

Dit boek heeft Stoffels in een ruk geschreven, en zo leest het ook. Op de een of andere manier merk je dat toch altijd bij het lezen: er zit meer vaart in het verhaal, het loopt soepeler, zoiets. Bij verhalen die zich makkelijk laten schrijven kom je ook makkelijker in een leesflow. Ik had het dan ook in een avond uit.

Het is een goed en spannend verhaal dat je dus in een ruk uitleest. Tegelijkertijd vind ik het jammer dat sommige dingen minder aandacht kregen: ik denk dat het verhaal van Gwen meer diepgang had kunnen krijgen, en de reden waarom Vesper bij No Exit zit ook.

Dit boek zal jongeren zeker aanspreken, is een mooie aanleiding voor gesprekken in de klas en een mooi opstapje naar boeken als Moordgids voor Lieve Meisjes. Persoonlijk had ik graag gezien dat bepaalde dingen wat meer aandacht hadden gekregen, maar dat is mooi om in de klas te gaan doen. Zit je in een leesdip, dan is dit ook een aanrader.