Al van kinds af aan ben ik dol op verhalen. Zo dol dat mijn ouders zelf boekjes gingen inlezen op cassettebandjes. Daarnaast haalden ze vaak bandjes uit de bibliotheek, onder andere de Lekturama Sesamstraat bandjes, met daarbij altijd een boek vol kleurrijke plaatjes. Nog altijd kan ik me het melodietje dat een nieuw verhaaltje aankondigde helder voor de geest halen.

Ook het hoorspel van Pluk van de Petteflet vond ik erg leuk. De voorleesstem van Kitty Courbois, in combinatie met de stemmen van Suzanne Helmer (Pluk), Lot Lohr (Aagje) en Tom Sytsma (Meneer Pen) werkt goed, en de aanvullende stemmen, de geluiden en de muziekjes maken het geheel compleet. Ik vond vooral de verhaaltjes rondom de tocht naar zee en ‘Grote mensen spelen’ geweldig. De heen-en-weer-wolf was echter een beetje eng…

Daarna waren er een poosje weinig nieuwe luisterboeken, dus de bandjes die ik had heb ik grijs gedraaid. In die periode kon ik gelukkig ook al zelf lezen, dus ik was niet afhankelijk van luisterboeken voor mijn verhalenbehoefte.

Toen kwam Harry Potter uit. Eerst als gewone boeken, daarna ook als luisterboek. Ik was en ben dol op de stem van Jan Meng, die de serie werkelijk waar prachtig voorgelezen heeft. Internet was nog geen groot ding (het bestond wel, maar werd vooral gebruikt voor email. Je kon niet tegelijkertijd bellen en internetten en het laden van een website duurde lang genoeg om ondertussen een kop thee te zetten), dus de Harry Potter-luisterboeken verschenen op cd. Deel 1 (Steen der Wijzen) en deel 2 (Geheime Kamer) bestonden ieder uit 8 cd’s. Deel 3 (Gevangene van Azkaban) had er al 12, en dat aantal liep op tot 20 cd’s bij deel 5 (Orde van de Feniks). Iedere cd was een uur tot anderhalf uur luisteren. Ik vond het heerlijk. Een fijn verhaal, prettige stem en het zorgde ervoor dat alle onrust in mijn puberhoofd even kalmeerde.

Midden in de Harry Potter-periode ging mijn oma’s zicht achteruit, tot ze nog maar een heel klein beetje kon zien. Ook zij had altijd van lezen gehouden, en dat kon ze nu niet meer. Zodoende zijn we gaan zoeken naar mogelijkheden voor haar om toch te kunnen blijven lezen, en we kwamen uit bij (toen nog) het Loket Aangepast Lezen (nu is dat Passend Lezen). Er kwam een Daisyspeler in oma’s huis, ze kreeg de krant nu op een cd’tje en ook haar boeken kwamen op cd’s binnen. Mijn oma zag hier al snel de voordelen van: ze kon nu strijken en lezen tegelijkertijd! Zodoende gingen wij als familie op zoek naar meer luisterboeken voor oma, en na een poosje werd ik verantwoordelijk voor de boeken die via de ‘blindenbieb’ naar oma kwamen. Zo kreeg oma ook de romans die ik voor mijn lijst en later mijn studie Nederlands las.

Ondertussen raakte ik zelf ook verslingerd aan luisterboeken. Mijn hoofd was vaak onrustig, en ik merkte dat het een stuk rustiger in mijn hoofd werd als ik een luisterboek aan zette. En dat werkt nog steeds. Vaak combineer ik een luisterboek met mijn huishouden of met een hobby, net als mijn oma.

Niet alleen mijn oma kon met luisterboeken blijven lezen, ik zie dat bij meer mensen. Mensen met dyslexie, een visuele beperking, een taalprobleem of psychische problemen, kunnen met dank aan luisterboeken wel (blijven) lezen. Aangezien lezen en verhalen heel goed zijn voor je hersenen, is dat natuurlijk alleen maar goed nieuws. Luisterboeken maken boeken toegankelijk voor wie anders niet kan lezen. En voor wie wel kan lezen, maar opgeslokt wordt door werk, studie, persoonlijke beslommeringen of het huishouden. Het zorgt voor afleiding en gezelschap.

Zonder luisterboeken zou mijn hoofd veel chaotischer zijn, mijn afwas veel saaier en mijn zouden mijn fietstochten veel langer duren. Mijn oma zou de laatste jaren van haar leven een veel leger bestaan hebben gehad. Een paar van mijn vriendinnen zouden ontzettend veel boeken niet kennen, omdat ze door hun beperking die niet zouden kunnen lezen. Maar bovenal zou ik heel veel plezier missen.