Het verhaal

Al jaren gaan vijf gezinnen met elkaar op vakantie. Het begon als studievrienden, toen kwam de aanhang erbij, en later kinderen. Die kinderen zijn nu tieners.

Rosalie, Est, Sara en Pelle zijn samen opgegroeid. Ieder jaar zijn ze samen op vakantie gegaan. Maar vorig jaar ging de vakantie niet door. Ze weten allemaal waarom. Of toch niet?

Tijdens de vakantie van dit jaar is er een grote roze olifant in het huisje. De reden waarom de vakantie vorig jaar niet door ging. Maar wat is er precies voorgevallen?

Mijn mening

Dit is een zwaarmoedig verhaal met wisselende perspectieven, en het bespreekt heftige onderwerpen. Er zitten dus de nodige triggers in het verhaal, daar moet je tegen kunnen. Zo niet, dan kun je dit boek beter overslaan.

Ik zou dit een boek voor de gevorderde lezer willen noemen, veel blijft lang bedekt en onbenoemd. Je moet als lezer ermee om kunnen gaan dat er steeds kleine brokjes informatie gegeven worden, maar dat die informatie niet meteen uitgelegd/geduid/benut wordt. Dat is iets wat niet iedere lezer kan handelen (zeker niet iedere jeugdlezer, wat de beoogde doelgroep van dit boek is), vandaar dat ik het hier expliciet benoem.

Wat me opviel was dat de precieze leeftijden van de jongeren onduidelijk blijven. Het is duidelijk dat ze geen 12/13 meer zijn (daar wordt in het boek namelijk naar verwezen), maar of ze 14, 15, 16 of zelfs 17 zijn, dat blijft onduidelijk. Ik denk dat de auteur dat heeft gedaan om een zo groot mogelijke doelgroep aan te spreken, maar zelf vind ik het soms ook lastig lezen. Bepaalde handelingen en de verhoudingen binnen de groep interpreteer je namelijk wel anders bij 14-jarigen dan bij 17-jarigen, en het maakt ook nog uit wie er 14 en wie 17 is.

Iets wat ik heel jammer vond: dat de tieners zo stereotype werden neergezet: je had het stuudje, de geek die tekende, de losgeslagen puber en de fashion/beautyvlogger. Daarbij miste ik ook een beetje de ontwikkeling van de jongeren, hun personages blijven een beetje vlak. Dan is het jammer als je de jongeren zo stereotype neerzet, want daarmee ontneem je hen alle gelaagdheid die het verhaal wel kan hebben.

Op de cover staat rauw en eerlijk, in het nawoord noemt men het luchtig en vlot. Dat eerste komt meer overeen… Dit is namelijk in mijn ogen geen ‘luchtig & vlot geschreven verhaal’. Ondanks het kleine formaat, het geringe aantal bladzijdes (minder dan 250) en het best wel grote en makkelijk leesbare lettertype ben ik toch drie avonden bezig geweest met dit boek. Het verhaal wisselt namelijk steeds in perspectief, en het is, zeker in het begin, stroperig. Later wordt dat meer zwaarmoedig. Bij luchtig en vlot denk ik aan wat anders.

Dit boek is een aanrader voor jongeren die op zoek zijn naar een serieus boek over vriendschap. Ik zou dit boek ook durven aanraden voor het lezen voor de lijst in de onderbouw, mits de leerling een serieus boek aan kan met wisselende perspectieven en heftige thematiek.