Het verhaal

Op zondagavond, tijdens het toetje, vertellen de ouders van Joeri en Lara dat ze gaan scheiden. Hun vader vertelt het, hun moeder is het er niet mee eens dat hij het vertelt en hoe hij het vertelt. Lara en Joeri reageren ieder op hun eigen manier: Joeri wordt heel boos en Lara probeert het te begrijpen.

Maar hoe ze ook hun best doen, sommige grotemensendingen begrijpen Lara en Joeri niet. En sommige dingen willen ze ook niet begrijpen, omdat ze te veel van hun ouders houden om te snappen waarom de ene ouder een hekel heeft gekregen aan de andere ouder. Ook hebben Lara en Joeri er moeite mee dat er veel over hen besloten wordt, terwijl hun ouders hadden beloofd dat ze alles met hen zouden overleggen. Maar als de situatie steeds verder uit de hand dreigt te lopen, verzinnen Lara en Joeri een creatieve en volwassen oplossing (aangezien hun ouders steeds kinderachtiger gaan doen).

Mijn mening

Lara en Joeri gaan ieder op hun eigen manier met de scheiding om, en Vriens maakt beide manieren begrijpelijk en te volgen, ook als je niet zou ontploffen of zou proberen het te begrijpen. Daarnaast maakt hij duidelijk dat er voor kinderen geen goede of foute manier is om met een scheiding om te gaan.

In de klas van Joeri en Lara zitten veel kinderen van gescheiden ouders. Daardoor weten Lara en Joeri ook alle rampscenario’s: ouders die op het schoolplein komen ruziemaken, waar al je klasgenoten bij zijn, of iedere maandag met een koffer naar school moeten, omdat je dan wisselt van huis. Ook zijn er kinderen die een van hun ouders nog maar weinig zien. Lara en Joeri hopen dat hun ouders er op een goede manier uit komen, maar dat blijkt niet zo makkelijk.

Vriens geeft in dit boek veel ruimte aan het valideren van de emoties en gevoelens van kinderen van gescheiden ouders, en van kinderen waarvan de ouders in scheiding liggen. Ook laat hij zien hoe verschillende kinderen kunnen reageren op een scheiding. Zo probeert Lara als mediator op te treden en oplossingen te verzinnen, terwijl Joeri zich verzet tegen alles wat met de scheiding te maken heeft en het liefste zijn kop in het zand steekt. Maar op school gaat het anders: zowel Lara als Joeri hebben een moment dat hun dappere, stoere façade geen stand houdt. Gelukkig hebben ze een hele lieve juf, die alle kinderen in haar klas aanmoedigt om voor zichzelf op te komen als ze in de knel zitten.

Hoe kinderachtiger hun ouders zich gedragen (wanneer hun moeder bijvoorbeeld niet wil dat ze op zaterdagavond al naar hun vader gaan, omdat zij de zaterdagavond graag wil houden zoals het was, of als hun vader iets niet goed vindt omdat hun moeder het wel goed vindt), des te volwassener moeten de kinderen zich opstellen. Dat kan natuurlijk niet lang goed gaan. Waar er in het echte leven dan een hele grote clash zou komen, hebben Lara en Joeri een andere oplossing. Een oplossing die van grote volwassenheid getuigt, zeker voor twee elfjarigen.

Aan het einde van het boek vertelt Vriens niet alleen ‘hoe het verder ging’, maar ook hoe hij tot het schrijven van het boek is gekomen (hij is zelf kind van gescheiden ouders en is zelf ook gescheiden van zijn (ex)vrouw). En hij verwijst naar Villa Pinedo, een website rondom scheiden, gericht op ‘hoe regelen we alles voor de kinderen het beste’, met tips voor ouders en kinderen zelf. De website wordt gerund door ervaringsdeskundigen. Dat is iets wat ik zeer waardeer aan de boeken van Vriens: als hij over heftige onderwerpen schrijft (zoals echtscheiding of kindermishandeling), dan ziet hij het niet als zijn taak om kinderen te redden. Hij biedt (h)erkenning, valideert de emoties van de betrokken kinderen, en verwijst de kinderen daarna naar de juiste instanties en mensen die hen kunnen helpen.

Dus: gaan jij en je partner uit elkaar, of gaan jouw ouders uit elkaar? Lees dan vooral dit boek. Want dit boek is niet alleen heel goed voor kinderen, het is ook heel nuttig voor ouders.