We duiken vandaag weer eens in de magische wereld van de Harry Potter fan-theorieën. Met vandaag: de rol van Mevrouw Norks (de kat van Vilder) tijdens het grote gevecht om Zweinstein, Dreuzel-oplossingen in magische situaties, magische pizza-bezorging, vriendschappen en zorgen voor elkaar en eerstejaars die verdrietig zijn over de afdeling waar de Soorteerhoed ze in geplaats heeft – en hoe de ouderjaars ze tot steun zijn.

View this post on Instagram

A post shared by Nicole | LumosStitches (@lumos_stitches)

Iedereen die samen heeft geleefd met een kat weet dit: pak ze niet hun veilige/fijne plek af! Dat is een misdaad tegen de Katheid en zal als zodanig veroordeeld worden. O, en dan had Mevrouw Norks natuurlijk sowieso al de gave om leerlingen die over de schreef gingen te melden bij Vilder, dus volkomen logisch dat ze dan ook zelf even een paar Dooddoeners aanpakt.

Arthur Wemel. De vader van zeven kinderen die helemaal niet dom is, maar soms doet alsof hij dom is zodat hij Harry en Hermelien kan bevaderen. Een familieman, die ervoor zorgt dat de kinderen die hij onder zijn hoede heeft zich veilig en gewenst voelen – ook als dat niet zijn eigen kinderen zijn. Deze post sluit trouwens naadloos aan op de headcanon van een paar afleveringen geleden, waarin Arthur Wemel naar de Dreuzelschool van zijn kleinkinderen ging en daar laaiend enthousiast was over de presentaties van de science projects van de leerlingen.

Ik vind dit een mooie theorie. Niet alleen is er ruimte voor het niet-begrijpen van de keuze van de Sorteerhoed (laten we eerlijk zijn: als jij op je elfde had moeten begrijpen wat de basis van je hele karakter en persoonlijkheid was, hoe groot was dan de kans geweest dat je het eens zou zijn met een oude man die zou zeggen ‘jij bent zo en daarom ga je dat nu doen’?), maar ook omdat de ouderejaars de eerstejaars helpen en steunen. Dat is een concept wat ik ken uit de kostschoolboekjes (die bakvisromannetjes ja), en wat ik soms een beetje miste in Harry Potter: dat ze met elkaar zijn en elkaar helpen en steunen.

Een deel van de tekst is weggevallen, maar ik denk dat de strekking wel duidelijk is: Harry vindt Loena oprecht aardig, omdat ze hem de ruimte geeft die hij nodig heeft. Ze wil niet met hem omgaan omdat hij De Jongen Die Bleef Leven of De Uitverkorene is, maar omdat hij Harry is. Harry wil graag met Loena omgaan omdat zij een van de weinige mensen is die geen zier geeft om zijn ‘speciale status’, een status die hij eigenlijk helemaal niet wil en waar hij vaak mee worstelt. Loena accepteert Harry op een totaal ander level dan de meeste mensen uit de magische gemeenschap, en dat is precies, maar dan ook precies wat Harry nodig heeft in zijn leven: iemand die hem ziet als Harry, niet als ‘Harry Potter, de jongen die Jeweetwel verslagen heeft’.

Mag ik, gebaseerd op Hogwarts Legacy, nog een paar opties aandragen? (pas op: deze alinea bevat spoilers over de game Hogwarts Legacy)
– eerstejaars leren het kasteel kennen door op zoek te gaan naar alle Revellio-bladzijden en door de Lumos-puzzels op te lossen
– vierdejaars oefenen hun sommeerspreuken door de rondvliegende pagina’s te sommeren
– leerlingen dagen elkaar uit voor Merlin Trials, pop-balloon-tochtjes en om magische dieren te redden met een nap sack zodat Hagrid ze kan verzorgen – wie de meeste Merlin Trials oplost/balloons popt of dieren vangt krijgt een grote reep chocola en punten voor hun afdeling
– voor astronomie gaan de leerlingen op zoek naar astronomietafels buiten Zweinstein, dit wordt gezien als een excursie en een goede ervaring in het reizen door magisch gebied

Dit is ook een mooie headcanon: de oude Newt Scamander (die ietwat klungelige liefhebber van magische wezens, met dat koffertje, uit de Fantastic Beasts-films, die ook een van de schoolboeken van Harry, Ron en Hermelien heeft geschreven) die de jonge Charlie Wemel inspireert om zijn leven te wijden aan magische wezens en in het bijzonder draken. En dat allemaal om een enkele draak te bevrijden (wat Harry, Ron en Hermelien vervolgens even doen, aangezien ze toch al illegaal in Goudgrijp zijn om een Gruzielement te ontvreemden – allemaal voor de goede zaak, natuurlijk).

Magie kan dingen inderdaad makkelijker maken. Zo lijken Alohomora (de spreuk om sloten te openen) en Accio (de spreuk waarmee je dingen naar je toe kan halen) me enorm handig. Net als een bezem om op te vliegen, want dat scheelt enorm veel tijd. Maar laten we eerlijk zijn: tovenaars maken sommige dingen ook wel ingewikkeld. Hallo, hoezo moet ik met een ganzenveer schrijven die ik om de paar pennestreken in een potje met inkt moet dippen om door te kunnen gaan met schrijven, terwijl ik ook gewoon een vulpen, balpen of zelfs een potlood kan gebruiken? Schiet veel harder op. En perkament is een leuk idee, maar aangezien het in rollen gaat, neemt het een stuk minder makkelijk mee dan een collegeblok, een notitieboek of een (stapel) schrift(en). En kunnen we het even hebben over die uilenpost? Emails zijn een stuk sneller, en videobellen is een stuk comfortabeler dan praten via het haardvuur. Dus ja, gooi onkruidverdelger over de doolhof (of, als je het magisch wil houden: steek het op magische wijze in de fik), gebruik een net om zowel vliegende sleutels als de gouden snaai te vangen (of gebruik Accio… Suffe tovenaars, je hebt een spreuk om iets naar je toe te halen en dan ga je moeilijk en gevaarlijk lopen doen op een vliegende bezem?) en leidt magische dieren af met heel on-magische dingen (paaseitjes voor de Delfstoffers lijkt mij een heel leuk experiment, net als mevrouw Norks wat kattenkruid of valeriaan geven). Misschien moeten er wat meer Dreuzel-dingen geïmplementeerd worden in de magische wereld 😉

Pizza-bezorging, tovenaarseditie! Wat nou Verschijnselen met een pizza? Die pizza komt natuurlijk gewoon zo uit het haardvuur gevlogen. Al hoop ik dat ze ook een iets rustiger optie hebben, want ‘pizza van de muur’ smaakt toch minder lekker dan ‘pizza uit de doos’ of ‘pizza van een bord’.