Let op: deze recensie bevat spoilers over het eerste deel van deze serie!

Het verhaal

Violet Sorrengail, dochter van Generaal Sorrengail, heeft tegen ieders verwachtingen (ook die van haarzelf) het eerste jaar op het Basgaith Oorlogscollege overleefd. Ze is, samen met haar soort-van-vriendje en haar doodgewaande broer, onderdeel van de revolutie. En ze moet aan het tweede jaar op het oorlogscollege beginnen, waar niet alleen de opleiding steeds wreder wordt, maar er ook al snel een nieuwe vicecommandant, die het tot zijn persoonlijke missie heeft gemaakt om Violet te breken…

En dat is nog niet alles: haar soort-van-vriendje Xaden is klaar met zijn opleiding en wordt nu ergens aan de buitengrens van Navarre gestationeerd. Wat echt behoorlijk onhandig is, want de draken van Xaden en Violet zijn een paringspaar en kunnen niet langer dan een paar dagen zonder elkaar zijn. Dus naast dat Violet moet dealen met alle geheimen die Xaden voor haar verborgen heeft gehouden (en nog steeds verbergt), moet ze ook nog eens dealen met een chagrijnige draak die niet op tijd aan zijn trekken komt.

O, en aangezien Violet een nogal cruciale rol heeft gespeeld in de Oorlogsspelen van vorig schooljaar (die zeg maar zijn uitgelopen op een bloedbad tussen krachten zuigende venin en de drakenrijders), zijn er ook nogal wat mensen die haar dood willen hebben. Maar Violet is ook niet helemaal ongeschonden uit die strijd gekomen, en ze heeft regelmatig nachtmerries over wat er is gebeurd.

Kan Violet haar moeder en haar zus overtuigen van het bestaan van de venin, de schilden die nodig zijn voor de bescherming opnieuw opzetten, het tweede jaar op Basgaith overleven, de revolutie helpen en Xaden en Brennan vergeven voor alles wat ze verborgen hebben gehouden voor haar?

Mijn mening

Dit boek is een emotionele rollercoaster: ik heb tranen in mijn ogen gehad, ik heb me verraden gevoeld, ik moest lachen, huilen, en na afloop van het lezen echt even bijkomen van het verhaal en met name de laatste plotwending.

Er zit meer oorlog in dan ik wenselijk vind in een verhaal, en bij deze serie moet je wel echt tegen geweld kunnen. Het is, en ik zeg dit even heel duidelijk, GEEN kinderserie of YA-serie. Ik zou dit boek of deze serie nooit aanraden aan een 15-jarige, aangezien er de nodige 18+scenes in zitten en het nogal een gewelddadig boek is.

De serie wordt net zo snel volwassen als jongeren in oorlogstijd volwassen moeten worden, en dat maakt dat veel van de emoties heftiger zijn dan in het eerste boek, en ook gecompliceerder. Veel van de scenes zijn ook heftiger, en ik snap nu beter waarom er een flinke ‘triggerwarning’ vooraan in het boek staat. Ik zou mensen die gevoelig zijn voor deze thema’s ook echt afraden om dit boek te lezen.

Een van de plotwendingen zag ik gedeeltelijk aankomen, maar die is toch mooi ingevuld. Een andere plotwending, in de laatste twee hoofdstukken, vond ik bijna gemeen, en maakte ook dat ik me verraden voel. Sowieso zit dit boek vol plotwendingen die je lang niet altijd aan ziet komen, ook niet als ervaren lezer. Daardoor is de serie verrassend, maar, in alle eerlijkheid, ook soms wel uitdagend om te lezen (en ook om weer weg te leggen).

Na afloop moest ik echt bijkomen van het verhaal, en ik moet echt even schakelen voor ik een ander boek kan lezen. Ik moet wat afstand creëren tussen mij en Navarre, en aangezien ik geen draak of griffioen heb om me ergens anders heen te brengen, moet ik het met tijd doen.

Het gebruik van ‘het momentum’ werd wel vermoeiend. Als in: ‘Jaahaa, nou weet ik wel dat je met zo’n zwaai/draai/sprong ‘gebruik maakt van je momentum’. Kun je ook zwaaien/draaien/springen zonder dat steeds te benoemen? Dankjewel’.

Ik denk nog steeds dat de vertaalster Vlaams is of Vlaamse roots heeft, al is dat in deze vertaling minder duidelijk dan in het eerste deel. Toch zijn er een paar kleine aanwijzingen, met name aan het begin van het boek. Misschien moest de vertaalster even ‘opstarten’?

Dit boek is een aanrader voor volwassen fantasyliefhebbers die tegen geweld en oorlog kunnen, en die de intermenselijke (en interdrakelijke) contacten interessanter vinden dan ‘we laten met magie dingen ontploffen’. Fourth Wing is een serie over innerlijke kracht en hoe je daarmee kunt overleven, over vechten waar je in gelooft en voor wie je liefhebt – op alle mogelijke manieren.