Het verhaal

Puck is onderzoeksjournalist. Na meldingen over de werksfeer, het manipuleren van kandidaten en andere schandalen bij het beruchte realityprogramma Sensation Island (een soort Expeditie Robinson waarbij je mensen niet alleen weg kan stemmen met meeste stemmen gelden, maar ook door hun geheim te raden) gaat ze undercover als regisseur bij het paradepaardje van productiebedrijf Vulpo. Op een eiland in Maleisië zitten cast en crew dag en nacht bovenop elkaar, en dat brengt een explosieve situatie met zich mee.

Kat is uitvoerend producent bij Sensation Island, en het is haar taak om alles zo te regelen dat de opnames soepel verlopen en het programma zo hoog mogelijk scoort in de kijkcijfers. Alles is geoorloofd, zolang Sensation Island maar een paar miljoen aan kijkcijfers trekt. Dat impliceert niet alleen de kandidaten en proeven manipuleren, maar ook het omkopen van ambtenaren, zorgen dat seksuele escapades van de presentator niet uitlekken en de baas van het productiebedrijf ten alle tijden tevreden te houden. Tegelijkertijd heeft Kat ook nog een vader met Alzheimer die steeds verder aftakelt en doet ze er alles aan om zelf zo jong, strak en fit mogelijk te blijven.

Maar dit seizoen is de taak van Kat extra lastig. Niet alleen gaat haar vaders gezondheid hard achteruit (wat echt onhandig is als je zes weken aan de andere kant van de wereld zit), er ligt ook extra druk op dit seizoen: het moet sneller gemaakt worden omdat het eerder op tv moet dan andere jaren, en het moet extra spectaculair worden omdat de kijkcijfers van het laatste seizoen dramatisch slecht waren. En dan wordt er een lijk op het strand ontdekt…

Mijn mening

Ik vond dit een onderhoudend boek. Niet extreem spannend, maar door het inkijkje achter de schermen wel zo boeiend dat je door wil lezen. Het is vrij duidelijk welk programma de grootste basis vormt voor dit boek, maar ook als je (zoals ik) niet van dat soort programma’s houdt is dit een boeiend boek

Huisman werkt zelf in de reality-tv, en er zijn duidelijke verwijzingen naar Expeditie Robinson (zelfs voor iemand die alleen de promo’s op tv en af en toe wat updates van RTL Boulevard meekrijgt). Doordat de auteur zelf uit dit wereldje komt, zijn een aantal scenes extra goed invoelbaar: je merkt dat Huisman weet waar ze over praat.

Twee perspectieven (dat van onderzoeksjournaliste Puck en dat van uitvoerend producent Kat), maar die personages zijn goed uit elkaar te houden. Dat vind ik wel een compliment waard, want dat lukt lang niet alle auteurs. De beide vrouwen zijn goed uit elkaar te houden en hebben ieder hun eigen tone of voice.

Je zou misschien denken dat dit verhaal alleen over MeToo gaat, maar het gaat over veel meer: namelijk over hoeveel lijken de tv-producenten en de maatschappijen daarachter gaan om ‘goeie tv’ te maken. Die boodschap komt in dit boek veel duidelijker naar voren dan bij De Villa. Ik was bang dat dit meer van hetzelfde zou zijn, maar dit boek is echt veel beter dan De Villa, en ik denk dat dat voor een groot deel komt omdat de auteur weet waar ze over schrijft.

Ik vond het jammer dat er aan het einde een beetje een belerend toontje in komt. Dat was niet nodig geweest, want het verhaal is zo al sterk genoeg. Ik had het boeiender gevonden als er bijvoorbeeld geëindigd was met (een stuk van) het undercover-artikel en/of de reacties in de media/op de sociale media. Dat had het toontje eruit gehaald en tegelijkertijd de boodschap nog krachtiger gemaakt.

Een ander minpuntje: de oxycodonverslaving van de presentator wordt genormaliseerd. Dat vind ik erg gevaarlijk, want oxycodon is een zware pijnstiller (namelijk morfine) en zou niet als iets normaals neergezet moeten worden.

Dit boek las ik in een dag uit. Het was een heerlijk boek voor tussendoor dat me enorm wist te boeien. Niet vanwege de spannende thriller, maar vanwege de inkijkjes achter de schermen bij een reality-programma. Ik weet dat dit deel 1 van een serie is, en ik ben erg benieuwd naar de andere delen.