Het thema van de Friday Five van deze week is ‘boeken die zich afspelen in verre oorden’. Vijf boeken die zich in een ver oord afspelen. Friday Five is een tag van Joost van NerdyGeekyFanboy. Iedere vrijdag staat er een ander thema of een andere kleur centraal.

Dit vond ik een lastig thema, omdat ik niet veel boeken lees die zich in een ‘ver land’ afspelen (of het moeten niet-bestaande fantasy-landen zijn). Toch heb ik er een paar weten te vinden. Lees mee met mijn Friday Five!

Het boek Voor ik je loslaat van Marieke Nijkamp speelt in Alaska. Nou, dat kun je, vanuit Nederland, toch echt wel een ‘ver oord’ noemen! En dan speelt het verhaal zich ook nog eens niet af in de grote stad, maar in een klein afgelegen dorpje waar geen openbaar vervoer is. Je moet er met een klein watervliegtuigje naartoe. Voor ik je loslaat is het verhaal over een vriendschap tussen twee vriendinnen. Ze groeien samen op in Lost Creek, een afgelegen dorpje in Alaska. Corey verhuist op een gegeven moment naar de grote stad, en Kyra heeft het daar moeilijk mee. Corey belooft dat ze terugkomt. Maar een paar dagen voor Corey terugkeert naar Lost Creek, overlijdt Kyra. Het lijkt erop dat ze zelfmoord heeft gepleegd, maar Corey gelooft daar niet in. En dus gaat Corey op onderzoek uit. Maar dat is niet zonder gevaar…

Ook Japan, waar Dagboek van een Geisha van Arthur Golden zich afspeelt, is heel ver weg. Het ligt letterlijk aan de andere kant van de wereld (net als Alaska overigens). Dagboek van een Geisha vertelt het verhaal van Sayuri, die in 1929 door haar ouders wordt verkocht aan een Geisha-huis in Kyoto. Hier wordt ze opgeleid tot Geisha, een Japanse variant van een gezelschapsdame of callgirl. Met veel oog voor detail word het leven, de kleding en de cultuur van de Geisha’s beschreven. Maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en moeten de Geisha-huizen hun deuren sluiten. Sayuri moet een andere invulling van haar leven gaan vinden, net als de andere Geisha’s. Het verhaal loopt door tot in het nu, en zou wel eens een tijdsdocument kunnen zijn voor de Japanse cultuur.

Australie, waar De Vijfde Brief van Nicola Moriarty gesitueerd is, is ook een flink eind weg, aan de andere kant van de wereld en heel ver en lang reizen. Met recht dus een ‘ver oord’ te noemen. Het verhaal gaat over vier vriendinnen die samen op vakantie gaan. Ze besluiten om allemaal een brief te schrijven, waarin ze iets vertellen wat de anderen nog niet weten. Maar er is nog een vijfde brief. En in die vijfde brief bekend een van de vriendinnen dat ze een van de andere vriendinnen haat, echt haat. Wie heeft dit geheim zo lang met zich meegedragen? En welke geheimen hebben de vriendinnen nog meer voor elkaar?

Voor mijn studie (ik heb Nederlands gestudeerd) moest ik ooit het boek 13 uur van Deon Meyer lezen. Het vak ging over Zuid-Afrikaanse letterkunde, en je raadt het vast al: dit boek speelt in Zuid-Afrika. Het is een thriller die zich afspeelt in Kaapstad. Rechercheur Bennie Griessel heeft precies 13 uur om een verdwenen toeriste te vinden en twee moorden op te lossen. Dit boek kreeg een enorm hoge score in de VN-thrillergids, en doet qua tempo en sfeer een beetje denken aan de boeken van Arlidge.

Het laatste boek is een boek wat ik op de middelbare school voor Nederlands heb gelezen: Max Havelaar van Multatuli. Het verhaal speelt zich af in Nederlands-Indie, wat ooit een kolonie van Nederland was. Ja, er was ooit een tijd dat wij met boten over de wereld voeren en overal waar we aan land kwamen een vlag in de grond plantten en zeiden: “dit land is nu van mij!”. Over het algemeen deden we dat zonder dat we ons ook maar een seconde afvroegen of er misschien al mensen woonden in dat land, want als die er al waren, dan waren die uiteraard lang niet zo ontwikkeld en slim als wij. Inderdaad, een zwarte bladzijde in onze geschiedenis. Maar goed, Max Havelaar dus. Dit boek beschrijft hoe er wordt omgegaan met de inlandse bevolking, vooral op de koffieplantages. Wij Nederlanders behandelden deze mensen namelijk als slaven: we lieten ze voor een hongerloontje werken en streken zo enorm veel winst op. En dat wist bijna niemand in Nederland, omdat het letterlijk en figuurlijk een ver-van-hun-bed-show was. Eduard Douwes Dekker zette dit maatschappelijke issue onder het pseudoniem Multatuli (“hij die veel geleden heeft”) op de kaart.