Het verhaal

Tijdens een ‘dine and sleep’ op Winsor Castle wordt een van de genodigden vermoord. Uiteraard is het hele paleis in rep en roer, maar men probeert de koningin er zo veel mogelijk buiten te houden. Ze weten niet dat de koningin zo haar eigen manieren heeft om achter de waarheid te komen… Koningin Elizabeth II trekt als een poppenspeler aan de nodige touwtjes, en er is maar een heel beperkt gezelschap dat op de hoogte is van haar speurwerk.

Een van die mensen is Rozie Oshodi, de assistente van de koningin. Oorlogsveteraan, ervaring in het bankwezen, en nu werkt ze voor de koningin (of ‘de Boss’), als een van de eerste mensen van kleur. Als de koningin het niet eens is met de richting die het politieonderzoek op gaat, stuurt ze Rozie erop uit om een aantal dingen uit te zoeken en te regelen. Ook Billy MacLachlan, met contacten binnen de politietop, wordt aan het werk gezet. Als een geheime operatie waar niemand iets van mag weten, zoeken deze twee mensen de nodige dingen voor de koningin uit, waardoor zij de puzzelstukjes van de moordzaak in elkaar kan passen.

Die moordzaak wordt steeds complexer, want er komen meer mensen te overlijden, allemaal van ongeveer dezelfde leeftijd als het eerste slachtoffer. De koningin is ervan overtuigd dat deze zaken met elkaar in verband staan, maar hoe, dat weet ze nog niet. Langzaam maar zeker vallen de puzzelstukjes op hun plek.

Mijn mening

Dit is meer een roman dan een detective. Want hoewel het om een drievoudige moord gaat, is dit verhaal bijna nergens echt superspannend. Het merendeel van het verhaal kabbelt rustig voort, zonder dat er erg veel schokkende dingen in staan. Het spannendste stukje is eigenlijk als Rozie wordt lastiggevallen in de metro, maar voor de rest is dit een verhaal wat je prima voor het slapengaan kunt lezen.

De humor waar zo hoog over opgegeven wordt op de achterflap, is echt heel erg Engelse humor. Daar moet je dus van houden, en je moet ook wat van de Britse cultuur weten om dit boek op volle waarde te kunnen schatten. Zo wordt bijvoorbeeld het politieteam dat zijn intrek neemt in een van de torens van Winsor een waterkoker geweigerd, maar mogen ze, als goedmakertje, wel dag en nacht naar de keuken bellen voor sandwiches. Dat is een beetje te vergelijken met ‘nee, je mag niet van het toilet gebruik maken, maar wel van de douche’. Sowieso is het weigeren van een waterkoker een vrij forse belemmering voor de Britten, aangezien dat het apparaat is dat in ieder huishouden het meeste gebruikt wordt.

Daarnaast moet je ook wel een liefhebber zijn van het (Britse) koningshuis en er wat vanaf weten, want dit boek is in feite fanfiction over de koningin. Het verhaal is gesitueerd in de lente van 2016, ruim voor de Brexit en het overlijden van Prins Phillip. Phillip is dus in dit boek nog springlevend, en komt regelmatig het verhaal binnen stuiven. Soms om de koningin te vragen of hij nog iets voor haar mee kan nemen van een tripje, andere keren om zich te beklagen dat zijn personeel wordt ondervraagd.

Ik vermoed dat het boek daarnaast een groot succes is geweest in de UK omdat het redelijk ruimdenkend, en toch met veel respect en liefde voor de koningin is geschreven. Daarnaast hebben verschillende minderheidsgroepen een (bij)rol in dit verhaal. Ik noemde Rozie al (die van kleur is), en MacLachlan, wat een Schotse naam is. Ook zit er ook nog iemand in die homoseksueel is, en is een hoge pief bij de politie van Indiase afkomst. Tegenover al deze mensen staat de koningin neutraal tot positief. Het personeel heeft een speciale plek in het hart van koningin, en er is sprake van wederzijds respect en begrip voor elkaar, met af en toe wat persoonlijke aandacht.

Je moet dus wel een beetje een koningshuis-liefhebber zijn om dit boek te kunnen waarderen, want voor de detective hoef je dit verhaal niet te lezen. Maar het is een heel rustgevend verhaal met een prettige sfeer, dus dat pleit enorm voor dit boek. Het is echt een heel geschikt boek om samen met een kop sterke thee op de bank te lezen, zeker als het buiten pijpenstelen regent (of, zoals ze in Groot Brittannië zeggen: ‘its raining cats and dogs’). Een typisch boek voor een middag of avond cozy reading, en dat heb je soms ook nodig.

Dit boek is vertaald door Susan Ridder

Bron header-afbeelding: leesmagazine van Bol.com