Het verhaal

Vijf leerlingen moeten samen nablijven. Juuls, vrolijk en brutaal, niet de beste leerling. Amal, haar beste vriendin, rustig en een goede leerling. Ries, druk, populair en stoeiend met zijn ADHD-medicatie. Biko, de beste vriend van Ries sinds de kleuterklas. En Luuk, stil, spijbelaar, en zorgleerling met een vader met PTSS. De docent die toezicht houdt op het nablijven, Meneer Jansen, hun nieuwe leraar Engels, stelt voor om een spelletje te doen. Na afloop mogen ze gaan, belooft hij. Dan kunnen ze nog op tijd naar de meeloopavond voor loopbaanoriëntatie. Maar het spelletje, bestaande uit challenges, is niet om te lachen…

Mijn mening

Oké, voor iedereen die nog twijfelt: dit boek is het zoveelste bewijs dat YA echt niet onderdoet voor volwassen boeken, zeker niet voor volwassen thrillers. Dit boek is bij tijden zo eng of goor dat ik stukjes over moest slaan.

De personages zijn wat stereotype, maar het plot is goed uitgewerkt en er zitten voldoende plotwendingen in het verhaal om zelfs de meest fanatieke ‘nee ik hou niet van lezen’-jongere geboeid te houden. Wat dat betreft is dit een echte adrenalinethriller, maar dan toevallig met jongeren als hoofdpersonages. En in thrillers zitten wel vaker wat stereotype personages, dus wat dat betreft is het geen minpunt.

Al snel komt naar voren dat alle jongeren hun eigen sores hebben, en dat verschillende jongeren ook wat te verbergen hebben. Vooral voor elkaar. En iemand is van plan om die geheimen te openbaren. Wie heeft hen allemaal samen in het straflokaal terecht laten komen, en waarom?

Je krijgt een klein inkijkje in wie de dader is waarom die deze strafmiddag georganiseerd heeft op de zwarte pagina’s die tussen de vier hoofdstukken zitten. Dit voegt wat extra spanning toe aan het verhaal. Daarnaast volg je de gebeurtenissen wisselend vanuit de verschillende jongeren, waardoor je steeds een stukje informatie hebt, maar niet alles.

Ik had zelf al vrij snel door wie het brein was, maar het precieze motief bleef lang onduidelijk. Daardoor was ik bang dat dit boek een wat slap einde zou hebben, maar dat is absoluut niet het geval. Sterker nog: ik denk dat dit boek een goede aanleiding kan zijn om met jongeren in gesprek te gaan over sociale media en online challenges. Doordat het boek door een Nederlandse auteur geschreven is en vrij makkelijk en snel leest, plus het feit dat het niet dik is, zal het veel jongeren aanspreken.

Voor mij was het een lekker tussendoortje, want verder liggen er momenteel vooral dikke boeken op de stapel. Voor jongeren kan dit het boek zijn wat ze wel aanspreekt en waardoor ze misschien nog wel een boek willen lezen. En als het ze daarnaast ook nog aan het denken zet, lijkt mij dat dit boek meer dan geslaagd is.