Het verhaal

Pip besluit om voor haar eindwerkstuk van het gymnasium een oude zaak die zich in haar dorpje afspeelde uit te pluizen. Vijf jaar geleden verdween Andie Bell, en kort na die verdwijning pleegde haar vriendje Sal zelfmoord, nadat hij een berichtje met een soort schuldbekentenis naar zijn ouders had gestuurd. Pip heeft altijd geloofd in de onschuld van Sal, en wil dat met haar eindwerkstuk graag bewijzen. Uiteraard kan ze niet met dat plan bij haar docent aankomen, dus heeft ze voor haar docent een andere insteek gekozen. Pip is echter vastbesloten om Sal’s onschuld te bewijzen.

Hoe dieper Pip in de zaak duikt, des te meer komt ze over Andie te weten. Al snel beseft Pip dat er niets klopt van het mooie, engelachtige plaatje dat de media heeft geschetst. Andie was geen alom geliefd meisje, maar een pestkop. Ze deed een hoop foute dingen, en heeft andere mensen daarbij een hoop schade toegebracht. Heeft een van hen Andie vermoord?

Pip waant zich onaantastbaar, maar nog voor het schooljaar goed en wel is begonnen wordt ze al bedreigd. Iemand wil niet dat ze doorgaat met haar onderzoek. Zou de echte moordenaar van Andie nog in hun dorpje wonen?

Mijn mening

Ik was behoorlijk gehyped voor dit boek. En hoewel het lekker wegleest, heb ik wel wat kritische noten. Ten eerste vind ik dat de vertaler iets te fanatiek is geweest met vertalen: zo kun je in Nederland niet met een Wob-verzoek politieverhoren opvragen (ik vermoed dat er in de UK, waar dit boek speelt, wel een wet is waarmee dat kan, maar in Nederland kun je als 17-jarig schoolmeisje geen transcripten van verhoren opvragen, en dus al helemaal niet met een Wob-verzoek). Ook is de achtergrond van Sal in de vertaling van Indiaas (een vrij gangbare minderheid in de UK, en ook de achternaam van Sal duidt op een Indiase achtergrond) verbasterd tot Indisch, wat toch echt wat anders is. Ook het schooltype is anders in de UK: ik vermoed dat Pip op A-level onderwijs krijgt, wat de voorbereiding is voor de universiteit. Maar dat is iets anders dan het gymnasium.

Een tweede kritische noot: ik vond dat het Pip allemaal wel erg makkelijk afging. Iedereen praat gewoon met haar, iedere poging tot onderzoek slaagt, en geen enkel verzoek wordt afgewezen. Zelfs als ze inbreekt wordt ze niet betrapt. Ik vond dat niet realistisch, omdat er geen enkele vorm van tegenslag was in het onderzoek van Pip. Ook ziet men steeds haar goede bedoelingen, haar inzet en haar lieve karakter, zelfs als ze op een gegeven moment iedereen gigantisch in de steek laat. Ik vond dat wel erg geromantiseerd.

Een derde punt is dat ik de ontknoping wel wat erg ver gezocht vond, en deze ook een beetje uit de lucht kwam vallen. Dat had wel iets beter uitgewerkt morgen worden van mij.

Wel is dit boek enorm lekker leesvoer, en het leest heel makkelijk weg. Maar ik zou het niet snel een detective of een thriller willen noemen, eerder een roman met wat spannende accenten. Ik werd soms een beetje ibbelig van de steeds wisselende lettertypes (Pip houdt een logboek bij en dat is in een ander lettertype dan het verhaal).

Ik zou je willen aanraden om dit boek te lezen op vakantie, of op het strand ofzo. Daar is het boek prima geschikt voor. Want het verhaal is niet moeilijk, en de emoties lopen bijna nergens heel hoog op en het is lekker vlot geschreven. Het is fijn leesvoer, en voor tieners die moeten oefenen met dikke boeken lezen is dit zeker een aanrader. Verwacht geen uiterst complexe verhaallijnen of diepgaande beschouwingen, wel een makkelijk te lezen verhaal over een tienermeisje dat toevallig even een vijf jaar oude misdaad oplost.