Ik ben nu bijna vijf jaar aan het bloggen, dus dat leek me een mooi moment om eens terug te blikken op een aantal zaken. Vandaag: ben ik anders gaan lezen door mijn blog?

Voor ik aan mijn blog begon las ik al veel thrillers, fantasy, af en toe feelgood en soms een roman. Dat laatste komt vooral omdat ik tijdens mijn studie Nederlands zo veel romans verplicht heb moeten lezen, dat ze me vaak niet meer kunnen bekoren. Er gaat meteen een heel systeem draaien met alle duiding die ik tijdens mijn studie heb geleerd, en dat leest gewoon niet altijd fijn. Daarbij merkte ik ook dat hoe moderner de literatuur werd, hoe groter de donkere wolk werd die boven het verhaal hing. Dat vond ik niet zo prettig, helemaal omdat ik zelf nogal gevoelig ben voor depressies. Het verplichte doorworstelen van Rachels Rokje en De Avonden heeft, zeg maar, niet geholpen om de Nederlandse Letterkunde op waarde te schatten.

Breder en avontuurlijker

De genres die ik lees, zijn dus niet echt anders dan voor ik aan mijn blog begon. Wat ik wel merk is dat ik binnen die genres wat breder en avontuurlijker ben gaan lezen. Een serie als Hare Majesteit de Queen onderzoekt… had ik voor ik mijn blog had niet snel zelf gelezen. Ja, ik had het opgepakt, doorgebladerd en toen mijn oma nog leefde het snel op haar boekenlijst van de blindenbieb gezet, maar ik weet niet of ik het zelf gelezen zou hebben. Ik weet ook niet of ik de boeken van Steve Cavanagh had opgepakt als ik niet aan mijn blog was begonnen, en dat zou ik toch jammer vinden want ik merk dat ik de meeste van zijn boeken echt heel erg goed vind. Maar omdat ze afwijken van het soort boeken wat ik gewoonlijk las, had ik ze waarschijnlijk niet gelezen.

Wat me enorm helpt in het proberen van nieuwe boeken, is de serie ‘wat ik niet uitlas’. Die is razend populair, maar ik ben er niet aan begonnen omdat het zo’n populaire serie was. Ik ben eraan begonnen omdat ik het niet uitlezen van een boek als falen zag. Maar als ik er een stukje over schreef en daar uiteindelijk een blogpost mee kon maken, dan was (en is) het makkelijker. Soms helpt dat me ook over de streep om een nieuw boek te proberen: ‘als het niets is, levert het wel weer input op voor die serie’. Op die manier lukt het me om veel meer te proberen dan ik voor mijn blog deed.

Kinderboeken en een mening over YA

Een ander genre wat ik meer lees dan voor mijn blog: kinderboeken. Ja, ik las voor mijn blog ook graag jeugdliteratuur, maar sinds mijn blog is dat echt een stuk meer geworden. Dat moet ook wel, want anders krijg je geen ZomerLezen vol, en ook de decemberfeesten kunnen niet zonder actuele kinderboeken. Dus ja, ik lees meer kinderboeken, en geef kinderboekenseries ook langer een kans dan voor mijn blog.

Ik las altijd al veel Young Adult, maar ik merk wel dat ik er een steeds sterkere mening over heb. Met name bij de Amerikanen begint het me te storen dat er een soort politiek correct afvinklijstje bestaat, waardoor er in ieder YA-boek een persoon van kleur, een hispanic/aziaat, een LHBTIQA’er en een sportfanaat/regeltante zit, en dat die dan ook nog eens allemaal samen vrienden zijn zonder dat dit ooit voor gedoe zorgt. Dat begin ik een beetje ongeloofwaardig te vinden. Daarnaast merk ik ook dat dezelfde concepten eindeloos herhaald worden, en dat begint me ook een beetje tegen te staan. Veel YA-lezers kunnen het best aan als er niet wordt gekozen voor ‘de meest sociaal wenselijke/sociaal perfecte oplossing’. Die kunnen er best tegen als een boek een beetje schuurt. Zo niet, dan zijn ze misschien nog niet toe aan YA. Ik snap dat auteurs met dit stuk worstelen, omdat YA ook steeds vaker gelezen wordt door (veel) jongere kinderen, maar ik denk dat je als auteur vooral moet kijken naar wat de beoogde doelgroep (14/15+) aankan.

Tips van collega-bloggers

Nog iets wat ik tegenwoordig anders doe: ik kijk bij collega-bloggers wat zij van een boek vinden. En nee, ik kijk dus niet bij de “OMG dit boek is ZO GOED!!!”-bloggers, maar wel bij de collega’s met een genuanceerde en onderbouwde mening over boeken. Die het ook durven te zeggen als een boek ze niet aansprak, of als ze een boek niet uitgelezen hebben. Dan weet ik namelijk dat die collega ook eerlijk is als hij/zij/hen een boek juist wel aanraad. Zo ben ik al bij boeken uitgekomen die ik anders nooit gelezen zou hebben, en heeft Naomi me al eens uitgedaagd om mijn eigen vooroordelen over een bepaalde uitgeverij onder de loep te nemen.

Zelf kies ik ervoor om geen recensie-exemplaren aan te vragen. Toesturen mag, maar ik wijs de auteur in kwestie altijd eerst op mijn recensie-beleid. De auteurs die mij recent benaderd hebben, konden dat waarderen. Op die manier blijf ik integer, en dat vind ik vele malen belangrijker dan een ‘gratis’ boek. De boekentips die ik hier op mijn blog geef, zijn dus altijd boekentips waar ik achter sta.

Ben ik anders gaan lezen door mijn blog?

Al met al kan ik concluderen dat ik een beetje anders ben gaan lezen door mijn blog: binnen de genres die ik al las ben ik breder gaan lezen, en ik lees meer kinder- en jeugdboeken dan voorheen. Ik geef meer boeken een kans, en ik durf makkelijker te zeggen ‘dit boek is niets voor mij’.

Mijn blog heeft mijn lees-leven dus zeker verrijkt!