Vandaag in de serie ‘5 jaar BookSomeTea’ bespreek ik een aantal dingen die mij als boekblogger verbazen. Sommige dingen zullen boekenliefhebbers misschien ook wel herkennen, andere dingen zul je misschien ook wel voorbij zien komen als je over andere dingen blogt en sommige dingen zijn echt specifiek voor boekbloggers.

Winnen in ruil voor een recensie. Dit is iets wat uitgeverijen vaak doen: je kunt een boek ‘winnen’ in ruil voor een recensie. Met andere woorden: je moet eerst uitleggen waarom jij dat boek graag wil lezen (en vaak ook er even bij vertellen hoe groot je bereik op de verschillende sociale media is) en dan kiest de uitgeverij een paar ‘winnaars’ die dat boek ‘gratis’ krijgen, waarna ze er een recensie over moeten maken (en bij voorkeur een positieve, vandaar dat ze zo strak selecteren onder het mom van ‘kans maken op’ en ‘winnen’) en die op al hun platformen moeten plaatsen. Dat is geen winnen, dat is een heel streng selectieproces om in aanmerking te komen voor een recensie-exemplaar, om vervolgens gratis reclame aan te leveren voor de uitgeverij en het boek (want uit ervaring kan ik vertellen dat eerlijke recensies door de uitgeverijen minder gewaardeerd worden dan positieve recensies). Als een ander betaald wordt om biertjes te tappen in het cafe of koffie te serveren op het terras, zou jij het dan gratis doen omdat je zo’n unieke kans ‘gewonnen’ hebt? Nee? Waarom gooi je je eigen kennis en kunde dan wel zo te grabbel als het om een ‘gratis’ boek gaat waar jij vervolgens een aantal uur werk in moet steken?

Eisen die worden gesteld aan een recensie. Zullen we het meteen even hebben over de eisen die sommige uitgeverijen durven te stellen aan een recensie? Afgezien van dat ze een dag en een tijd willen bepalen waarop jij die recensie online gooit (en ja, dat kan dus ook zijn op een dag waarop je normaal gesproken geen recensies online gooit of zelfs een dag waarop je helemaal niet blogt), hebben ze vaak ook nog eisen aan de recensie: positief, met mooie zelfgemaakte foto’s (weet je hoe teringveel werk dat is, een goede foto maken en bewerken voor je blog en je socials?), minimaal zoveel woorden, stip dit aan in je bespreking… En dat allemaal in ruil voor een ‘gratis’ boek. Dat boek is dus helemaal niet gratis, en je bent een vrijwillige marketeer voor de uitgeverij. Anders mocht je wel je eerlijke mening geven en die plaatsen op een moment dat het jou uitkomt, en werd je er niet op afgerekend dat je niet ook nog eens een begenadigd fotograaf bent naast je blog.

Taboe op geld verdienen met boekbloggen. In heel veel niches is het gewoon om een aanvullend inkomen uit je blog te halen, of zelfs te kunnen leven van je blog. Dat geldt echter niet voor boekbloggen: het hoogst haalbare is gratis boeken zonder eisen en gratis kaartjes voor events (waar je dan wel op eigen kosten naartoe moet reizen). Dat blijft me verbazen, want wij boekbloggers zijn wel goed genoeg om in te zetten als onderdeel van je marketingstrategie, maar we mogen geen geld ontvangen voor ons werk. Waarom is een betaalde post heel normaal als je creatieve blogger bent, of een foodblogger, maar niet als je een boekblogger bent?

Hoe makkelijk mensen denken over bloggen. Het blijft me verbazen hoe makkelijk mensen denken over bloggen. Vooral mensen die zelf niet bloggen, overigens. Ik besteed best een hoop tijd aan mijn blog, en het feit dat ik naast werk in het speciaal onderwijs (en overigens ook naast mijn werk op een ministerie en toen ik mijn arm brak en daar tot twee keer toe aan geopereerd moest worden plus een EMDR-serie omdat de arts uit ‘passie’ voor zijn vak de compassie met mij als patiënt vergat) drie keer per week een post online krijg zou toch iets moeten zeggen over mijn inzet voor mijn blog. Zou je denken. Toch wordt er regelmatig neergekeken op mijn blog (‘ach, een blogje… leuke hobby’. Zeg je dat ook tegen de persoon naast mij die een webwinkel heeft?). Zullen we afspreken dat je eerst zelf een half jaar consistent minimaal 3 posts per week online moet gooien voor je een mening mag hebben over hoe makkelijk of moeilijk bloggen is? Bloggen is namelijk ook een vorm van werkervaring: ik laat hier al ruim 5 jaar zien dat ik iets kan opzetten, creëren en onderhouden. Ik laat zien dat ik leer van eventuele fouten en vergissingen, ik laat groei zien (zowel persoonlijk als inhoudelijk als qua bezoekersaantallen), ik laat zien dat ik om kan gaan met sociale media, kan werken met een CMS, bedrijfsmatige keuzes kan maken en daarin de voor- en de nadelen van een beslissing tegen elkaar kan afzetten en onderbouwen waarom ik voor het een kies en niet voor het ander… Volgens mij zijn dat best nuttige vaardigheden. Waarom tellen die niet mee als het om mijn blog gaat?

Welke posts veel lezers krijgen. Dit blijft me verbazen. Van een aantal posts weet ik inmiddels dat als ik die online zet, ik veel lezers krijg, maar de logica ontgaat me nog steeds. Los van dat negativiteit scoort (mijn serie ‘wat ik niet uitlas…’ is en blijft enorm populair) en Lezen voor de Lijst: Mijn Aanraders vrijwel dagelijks hits krijgt is het vaak lastig te voorspellen. Recensies scoren doorgaans niet zo goed op het moment zelf (tentzij het een heel populair boek is, het boek over autisme gaat of het een boek is van iemand die recent in het nieuws is geweest of overleden), maar doen het (enorm) goed bij de zoekresultaten. Bij inhoudelijke posts is het hit or miss, en bij posts waarbij ik vooral memes deel ook. Posts met getallen in de titel scoren vaak goed. En, heel gek: het weer is van invloed op hoeveel views een post krijgt, en op welk moment van de dag. Kennelijk is men bij grijs weer eerder geneigd om mijn blog te bezoeken dan bij een stralend zonnetje.