Het verhaal

Lieven Vandekerckhove is een emeritus professor sociologie van de Universiteit Leuven. Nu schrijft hij zijn observaties over de mensheid op in korte verhalen (ook wel kortverhaal genoemd), en die verhalen zijn gebundeld in het boekje Koorddansen.

Mijn mening

In deze bundel zitten verschillende verhalen met verschillende thema’s, al moet ik zeggen dat ik ‘de dood’ wel een van de overheersende thema’s vond in dit bundeltje. Dat is gezien de levensfase waar Vandekerckhove in zit begrijpelijk: hij is met pensioen en hij heeft een paar jaar geleden z’n moeder en oom (nonkel) verloren.

Naast verhalen over de dood zitten er ook een aantal verhalen in over vroeger, toen Vandekerckhove nog een jongetje was en opgroeide in een dorpje in Vlaanderen. Dat zijn vaak verhalen met iets aandoenlijks, maar ook vaak iets triest of weemoedigs. Als je dit bundeltje leest, moet je er dus rekening mee houden dat het niet alleen maar grappige of luchtige verhalen zijn.

Waar ik wat moeite mee had, waren de verhalen waarin Vandekerckhove mensen beschreef die geen hoge opleiding hebben genoten en/of mensen die heel anders zijn dan hij, zoals bijvoorbeeld het verhaal over de vrouw die de aangetekende poststukken afhandelt en het verhaal over de wereldrecordhouder hotdogs eten. Het contrast tussen deze verhalen en bijvoorbeeld het verhaal over de overleden huisarts en het verhaal over de collega die een student op ongevoelige wijze bevroeg over de visie op zelfmoord van oude stammen terwijl de moeder van de student het jaar daarvoor zelfmoord had gepleegd vond ik opvallend.

Daarnaast ben ik (en dit ligt bij de uitgeverij!) niet zo te spreken over de redactie van dit boek. Naast een aantal (taal)fouten staat er veel Vlaamse spreektaal/streektaal in. Een aantal dingen betekenen in Nederland iets anders dan in Vlaanderen, en het duidelijkste voorbeeld daarvan is denk ik wel het academisch kwartiertje. In Nederland betekent dat dat de colleges 10-15 minuten later beginnen dan op het rooster staat. In Vlaanderen is het kennelijk de pauze tussen twee colleges. Nogal een verschil. Dat soort dingen maakt dat het boekje vermoedelijk voor lezers uit Nederland soms lastiger te volgen is . Ook heeft men ervoor gekozen om een nieuwe alinea in te springen met een tab, en niet met een extra spatie. Dit zijn dingen die de uitgeverij aan te rekenen zijn, en ik heb Vandekerckhove ook aangeraden om dit met de uitgever op te pakken.

Ik denk dat dit boekje een aanrader is voor mensen die in dezelfde levensfase zitten als Vandekerckhove: in de tweede helft van hun leven zitten, die tevreden zijn met wat ze in hun leven bereikt hebben en af en toe weemoedig kijken naar het verleden. Ik verwacht dat die mensen veel herkenning zullen vinden in dit boekje

Dit boek heb ik opgestuurd gekregen in ruil voor mijn eerlijke mening. De auteur heb ik eerst op de hoogte gesteld van mijn recensiebeleid, daarna pas zijn we overeen gekomen dat hij mij een boek zou toesturen. Ik promoot dit bericht zoals ik dat ook met mijn andere blogposts doe.