Friday Five is een tag die bedacht is door Joost van NerdyGeekyFanboy. Iedere vrijdag zetten diverse bloggers vijf boeken binnen een thema centraal. Deze keer is het thema bedacht door Joany van Craving Pages: boeken die verteld worden vanuit een niet-menselijk perspectief.

Maar help, Joany, wat doe je ons aan? Boeken die verteld worden vanuit een niet-menselijk perspectief? Wat is eigenlijk een ‘menselijk perspectief’? Zijn dat alleen mensen, of zijn dat alle wezens die menselijke eigenschappen hebben? Tellen antropomorfische dieren (dieren waaraan menselijke eigenschappen worden toegekend) mee? En zijn elf-achtige wezens oké?

Nou, ik ga het proberen…

Het eerste boek wat denk ik wel in aanmerking komt een boek wat ik voor mijn studie heb gelezen: Van den Vos Reynaerde. Dit is een satirische vertelling die voor het eerst is opgeschreven in de middeleeuwen (voor de geïnteresseerden: het verhaal is overgeleverd in het Comburgs handschrift). In deze vlijmscherpe satirische vertelling staat de politieke situatie ten tijden van de regering van de Vlaamse prins Phillip van de Elzas centraal. Deze periode was van 1168 tot 1191. In de middeleeuwen maakte men vaker gebruik van dieren om een verhaal te vertellen. Dit was soms omdat de vertellingen en fabels dan eenvoudiger waren (een pauw was altijd trots, een haas snel, dat soort dingen), maar in het geval van ‘de Reynaert’ had het een andere reden. Het was namelijk behoorlijk gevaarlijk om dergelijke satire op te schrijven en te verspreiden. Doordat het verhaal over dieren ging, kon men echter zeggen dat het niets met de prins te maken had – het was namelijk een dierenepos.
Dit verhaal mag je waarschijnlijk wel lezen voor je leeslijst Nederlands.

Ook Vincent Bijlo heeft een boek geschreven vanuit een niet-menselijk perspectief, namelijk De Ottomaanse Herder. Een verhaal vanuit het oogpunt van een blindengeleidenhond, Perkins. Perkins helpt zijn baasje, die voor de overheid werkt, om te navigeren door het dagelijks leven. Het baasje van Perkins is chagrijnig en verbittert, en Perkins probeert hem een beetje opgewekt en positief te houden. Als baasje een vrouw tegenkomt die ook een Ottomaanse herder heeft (toevalligerwijs ook een vrouwtje), wordt Perkins’ baasje een stuk vrolijker. Tussendoor lees je de ‘hondenversie’ van de geschiedenis van de Ottomaanse herder – Perkins heeft genoeg tijd om die te vertellen, tijdens alle uren die zijn baasje bezig is om dingen te doen die Perkins niet interesseren (vergaderen, bijvoorbeeld).

In de serie De Glazen Troon zitten meer wezens die niet (helemaal) menselijk zijn dan wezens die dat wel zijn. Fae, onsterfelijke heksen, gedaanteverwisselaars… we volgen ze allemaal, dus deze serie mag zeker genoemd worden in deze Friday Five. Mocht je nog niet aan deze serie begonnen zijn of deze serie nog niet uit hebben: snel doen, en geniet ervan. Dit is goede fantasy met sterke vrouwelijke personages in de hoofdrollen, waardoor het verhaal ook meteen een heel stuk vrouwvriendelijker is dan de meeste fantasyboeken.

Ook Cinder is niet helemaal menselijk. Ze is deels cyborg, deels op een vreemde manier bestendig tegen het heel erg dodelijke virus dat over de aarde gaat. Dat komt ergens vandaan, maar haar tante en twee nichtjes zijn niet geïntereseerd in hoe dat komt. Het enige waar ze in geïntereseerd zijn is het geld dat Cinder binnenbrengt en dat ze alle klusjes in huis doet (jep, dit is een bewerking van Assepoester). Dit verhaal is vermakelijk en voorspelbaar.

En tot slot een boek in de categorie ‘goud van oud’: De Mooiste Vis van de Zee. Regenboog is trots en ijdel (vandaar dat hij de kleuren van een pauw heeft, in de eerste dierenverhalen waren pauwen altijd trots en ijdel) want hij is de mooiste vis van de zee. Maar hij is ook eenzaam. Dan besluit hij zijn schoonheid te delen, waardoor hij minder trots wordt en dus makkelijker vrienden maakt. Dit is een schitterend prentenboek, zeer geschikt om voor te lezen.

Em uiteraard kon ik deze Friday Five niet voltooien zonder de grote opvolger van Van den vos Reynaerde: De Fabeltjeskrant!