Soms heb je van die boeken die je niet uit kunt of wil lezen. Daar zijn op zich genoeg redenen voor. Maar welke boeken heb ik de afgelopen maanden niet uitgelezen? Ik vertel het je vandaag.

Moord in de aula van Walter Damen en Joëlle Rozie. Dit was een boek waarvan ik echt baalde dat ik ermee moest stoppen. Ik had me namelijk enorm verheugd op dit boek, maar het boek en ik bleken geen match. Het was zelfs zo erg dat ik er een enorme kater aan overhield. Ontzettend jammer, maar dit boek heb ik niet uitgelezen.

Het meisje in het ijs van Robert Bryndza. Dit was een probeersel. Ik hoopte echt dat ik dit leuk zou vinden, want dan zou ik weer een nieuwe thrillerserie hebben. Maar na 150 bladzijden was er nog vooral politiek gekonkeld, waren er nog nauwelijks aanwijzingen en was de sfeer ver te zoeken. Ik merkte dat ik liever niet las dan dat ik dit boek las. En zodra ik me dat realiseerde (met een beetje hulp van mijn kat 😉 ), ging het boek linea recta terug naar de bieb.

De Chemicus van Stephanie Meyer. Ik dacht: dik boek, thriller, bestseller-auteur, hoe rampzalig kan het zijn? Nou, best rampzalig dus. Het verhaal liep traag, met veel te veel details en veel te weinig spanning. Dat het verhaal vanuit het hij/zij-perspectief werd verteld hielp ook niet, helemaal niet omdat de hoofdpersoon om de zoveel bladzijdes van naam wisselde. Na 50 bladzijdes was ik drie keer de draad van het verhaal kwijtgeraakt, en zat ik liever op m’n telefoon dan dat ik dit boek las. Wat daarbij ook nog storend was (maar dat is niet iets waar het boek wat aan kon doen) was dat een van de leners voor mij het boek handmatig gecorrigeerd had. Dus ja, dat boek heb ik niet uitgelezen.