Let op: deze recensie bevat spoilers van het eerste deel van deze serie.

Het verhaal

Gigi en June zitten nog steeds op het ABC, het American Ballet Center. Bette is geschorst, omdat zij ervan wordt verdacht dat ze Gigi voor de taxi heeft geduwd. Gigi is weer bijna helemaal hersteld, maar met de eetstoornis van June gaat het niet goed: ze vind dat ze te veel weegt en valt weer terug in haar slechte gewoontes. Bette werkt thuis met een prive docent aan haar ballettechnieken, en houdt vol dat zij Gigi niet heeft geduwd. Maar wie heeft dat dan wel gedaan?

Gigi is nog steeds boos op Bette, maar ook op iedereen die haar vorig jaar iets heeft geflikt. Ze besluit harder te worden en de daders terug te pakken. Gigi wordt vrienden met Cassie, die terug is van periode bij het Royal Ballet in Londen en ook nog een appeltje te schillen heeft met Bette. Cassie is ook de kamergenote van June, die niet alleen haar eetstoornis heeft meegenomen, maar ook een deal sluit met Bette: als June Bette helpt om haar onschuld te bewijzen, zal Bette haar weer helpen met haar inlevingsvermogen in het dansen.

Er ontstaan dus nieuwe vriendschappen, en de oude vetes worden uitgevochten. Maar het ABC zelf is ook niet ongeschonden gebleven na de voorvallen van het afgelopen jaar, en dat betekent dat er ook dingen op de school veranderen. Het hoogste jaar zal geen najaarsvoorstelling geven, maar meewerken aan de opvoering van Het Zwanenmeer. En dat betekent dat de strijd om de rollen en de strijd om de stageplekken en andere vervolgopleidingen definitief is gestart. Zijn de meiden klaar voor deze stap in hun danscarriere?

Mijn mening

Bij dit boek merkte ik meteen een groot struikelblok: je kunt dit boek niet lezen zonder het vorige deel gelezen te hebben. Sterker nog: ik zou aanraden om ze kort na elkaar te lezen, omdat niet alleen de gebeurtenissen van het vorige boek nauwelijks herhaald worden, maar ook de onderlinge verhoudingen bekend worden verondersteld. Je moet dus echt eerst deel een lezen voor je aan dit boek kunt beginnen.

De schrijfstijl is vlot, en het verhaal leest lekker weg. Er is in dit deel iets meer duidelijkheid over hoeveel tijd er verstrijkt tussen de hoofdstukjes, waardoor het makkelijker leest dan het vorige deel. Ik miste wel regelmatig een woordenlijstje of wat uitleg, met name als het ging om de typische ballet-dingen. En ja, ik heb als jong meisje ook aan ballet gedaan, dus ik weet nog wel wat de verschillende posities zijn, maar ik heb niet alle namen voor de verschillende draaien onthouden, of de verschillende houdingen en danspassen. Veel verder dan pirouette, pas de chat, sur les pointes, plié en arabesque gaat mijn kennis niet. Dan is een woordenlijstje best handig.

Wat ik jammer vond is dat de ontwikkeling van de meiden die je volgt wat vlak blijft en dat sommige dingen iets te makkelijk gaan. Zo is June met een maandje intensieve begeleiding bijna volledig van haar eetstoornis af, en komt de omslag van Gigi een beetje uit de lucht vallen. Dit komt (vermoed ik) deels omdat dit boek is geschreven door twee auteurs. Ik merk vaker dat dan juist dit soort dingen blijven liggen. Daarnaast merkte ik dat er wel erg vaak werd genoemd hoe de danseressen bezig waren ‘hun heupen te openen’ en ‘hoe het zweet over hun rug liep’. Dat vond ik op een gegeven moment storend, en ik vroeg me af wat de meerwaarde voor het verhaal was om dit steeds te benoemen.

De tone of voice van de meiden verschilt weinig, en soms moest ik echt terugbladeren om te zien wie er aan het woord was, aangezien dat uit de context niet duidelijk was. Dit is altijd ingewikkeld met meerdere personages, maar het is wel iets om op te letten als auteur zijnde. Lukt het je niet om de toon onderling te laten verschillen, dan moet je op een andere manier zorgen dat het verschil duidelijk is. En als dat je niet lukt… Hou het dan maar gewoon bij een personage.

Dit boek lees je niet voor het diepgaande verhaal, wel voor de sfeer en de ontspanning. En dat is gelukt: de sfeer van de balletacademie is goed neergezet (voor zover ik dat als buitenstaander kan beoordelen) en het verhaal leest makkelijk. De wereld waarin deze meiden leven zal voor veel mensen een onbekend fenomeen zijn, en bij de volwassen lezer zullen zeker vragen reizen over de gesloten cultuur die de balletwereld is. Ik zou graag de reactie van een ex-balletdanser eens horen over deze boeken. Voor de jongeren, de beoogde doelgroep van deze boeken, is dit ‘gewoon’ lekker leesvoer. Zeker als Gossip Girl, Pretty Little Liars en Truth or Dance ook in de smaak vielen, gaat deze serie ook gewaardeerd worden.

Dit boek is vertaald door Charlaine en Inouchka Kreuning