Het verhaal

Julia is rechercheur, en ze werkt bij een speciale eenheid: Alias. Alias is gespecialiseerd in heimelijke opsporingsmethodes. Als de gewone recherche mensen te kort komt, springt Alias in dat gat. Het is een klein team waarin iedereen elkaar goed kent. Het team zit verscholen in een bedrijfspand in Den Haag.

Julia is bezig om haar verbroken relatie en het overlijden van haar vader te verwerken, terwijl ze ondertussen aan het verhuizen is. Druk zat, zou je zeggen, maar daar komt nog even een vermoorde studente bovenop, plus de dreiging dat Alias wordt opgeheven. Zal het Julia en haar team lukken om de dader te pakken en zo de meerwaarde van Alias te bewijzen?

Mijn mening

Ik weet niet of het aan mij lag of aan dit boek, maar ik had nogal wat moeite om mijn aandacht bij het verhaal te houden. Het kwam meerdere keren voor dat ik terug moest lezen omdat ik niet meer wist wat ik net had gelezen. Dat kan aan mij liggen, want mijn hoofd zat erg vol, maar het is voor mij ook een signaal dat het verhaal net niet pakkend genoeg geschreven is.

Ondanks mijn volle hoofd en de noodzaak om terug te moeten lezen, had ik dit boek in een avondje uit. Verwacht dus alsjeblieft niet dat je een paar weken doet met dit boek, want het is vrij dun. Ik merkte zelf dat ik ook een paar personages door elkaar haalde, en ik denk dat het had gescheeld als alle namen met een andere letter waren begonnen. Nu waren er twee verdachten waarvan de naam begon met dezelfde letter, en ze waren ook nog eens van dezelfde leeftijd. Er was niet zo veel verhaal om ze uit elkaar te kunnen houden, dus dat zou een tip zijn van mij aan de auteur: als je deze stijl blijft gebruiken, geef je personages dan namen die beginnen met verschillende letters, of zorg dat ze heel makkelijk uit elkaar te houden zijn, bijvoorbeeld door ze allebei een heel andere leeftijd te geven.

Iets anders wat me opviel: de rechercheurs gaan hun boekje vaak te buiten, en vragen ook van hun collega’s om dingen te doen die wettelijk gezien niet mogen. Zoals het natrekken van een nummerbord zonder officieel toestemming te hebben, of het openen van kastdeuren terwijl ze geen toestemming hebben voor een doorzoeking. Ik hoop dat daar nog wat verandering in komt. Die manier van rechercheren heeft namelijk best wat charme als het om de boeken uit de Baantjer-reeks gaat, maar als jij een realistisch team probeert te schetsen is dit niet hoe het gaat.

Op een gegeven moment zat ik wel redelijk in het verhaal, maar de ontknoping kwam een beetje uit de lucht vallen. Ook viel me op dat er weinig gebruik werd gemaakt van forensische en digitale opsporingsmethodes, en de recherche vooral baat had bij de onbezonnen acties van Julia waar ze geen toestemming voor had. Dat voelt een beetje dubbel, alsof de auteur een pleidooi houdt voor politiemedewerkers die zich niet houden aan de regels.

Dit verhaal is het eerste deel in de serie Alias, over een klein maar zeer gemotiveerd rechercheteam. In de loop van het verhaal worden ook al wat hints gedropt voor het volgende boek, en het verhaal eindigt met een cliffhanger. Hierdoor wil ik het volgende boek wel lezen, dus dat heeft de auteur goed gedaan. Maar het staat niet heel hoog op mijn lijstje, en ik zal het waarschijnlijk weer gebruiken als een tussendoortje. Het verhaal is namelijk wel vermakelijk, maar ook niet meer dan dat.

Bron header: twitteraccount van Eva Burgers