Het verhaal

(Let op: mijn recensie bevat spoilers van het eerste deel van deze serie: Moordgids voor lieve meisjes)

Pip heeft zich heilig voorgenomen om geen detective meer te zijn. Haar hond is dood, zij kwam in het ziekenhuis en het gezin van haar beste vriendin is uit elkaar gerukt. Pip heeft een hoop mensen tegen zich in het harnas gejaagd en ze wil nooit meer zo obsessief bezig zijn met iets. En dus is ze geen detective meer.

Maar dan, tijdens de herdenking voor Andie Bell en Sal Singh, verdwijnt Jamie, de broer van Connor, een van Pip’s beste vrienden. Connor en zijn moeder vragen Pip om hulp, want de podcast die ze heeft gemaakt van haar eerste onderzoek trekt zo’n 600.000 luisteraars. Als er iets is wat Jamie terug kan brengen, dan is het wel het bereik van Pip haar podcast, zo redeneren ze. In eerste instantie weigert Pip, maar als de politie niets doet, besluit Pip om de zaak op zich te nemen.

Tijdens haar onderzoek ontdekt ze meer geheimen uit het dorp dan haar lief is, ze ziet hoe haar vriend Connor lijdt onder de vermissing van zijn broer aan de ene kant en de reacties op de podcast aan de andere kant. Ze leven tussen hoop en vrees, en niemand weet of Jamie ooit nog (levend) terug komt. En ondertussen is men ook bezig met de rechtszaak tegen een aantal van de mensen die Pip in haar vorige onderzoek heeft beschuldigd van strafbare feiten.

Zal het Pip lukken om Jamie op tijd te vinden, levend en wel? En wat is de prijs voor het leven van Jamie?

Mijn mening

Ik was in eerste instantie bang dat dit boek een herhaling zou worden van het vorige deel, maar gelukkig bleek al snel dat dat niet het geval was. Niet alleen is Pip zich veel bewuster van wat ze aanricht met haar onderzoek, maar ook omdat het onderzoek een stuk realistischer verloopt. Het is veel minder ‘o Pip heeft toevallig exact het juiste gesprek gehoord/gezien/opgenomen’, en veel meer ‘hoe gaan we dit stukje van de puzzel oplossen’.

Want dit is wel een echte whodunnit en whydunnit in een. Zodra je weet wie, weet je ook het waarom, en zodra je weet waarom, weet je ook wie. Ik was soms net iets eerder met een stukje van de puzzel, maar met de ontknoping was Pip me voor. Al denk ik wel dat als je deze boeken meteen achter elkaar leest, het anders is. Meer zeg ik niet 😉

Er zitten ook in dit boek een aantal aantekeningen uit Pip haar onderzoek, plus foto’s en een aantal uitgeschreven interviews/gesprekken voor de podcast. Wat ik jammer vond, was dat de foto’s in zwart-wit waren, terwijl bij een aantal foto’s de kleuren wel van belang waren. Dat vond ik een gemiste kans, dat had het boek nog net even iets realistischer gemaakt.

Ik vond het ook goed dat de rechtszaken lopen zoals ze lopen. Dat maakt het verhaal realistischer. Wellicht is het voor de Nederlandse lezer wel handig om wat extra informatie toe te voegen over het verschil tussen het Engelse/Amerikaanse rechtssysteem (common law/jurysysteem) en het Nederlandse/Europese rechtssysteem (continentaal recht/rechter beslist). Achterin, of in een voetnoot ofzo. Nu moet je namelijk best veel kennis van de verschillende systemen hebben om te snappen wat er precies gebeurt, al zijn de hoofdlijnen gelukkig ook zonder uitleg te volgen.

Al met al was dit een boeiende thriller. Niet de spannendste die ik ooit gelezen heb, maar zeker ook niet de kalmste. Het verhaal leest vlot, mede doordat het nu geen hele zomer maar slechts een aantal dagen duurt. Wie Moordgids voor lieve meisjes nog niet heeft gelezen doet er goed aan dat boek eerst te lezen, want die voorkennis wordt wel min of meer bekend geacht. Maar op zich lezen de boeken ook wel zo snel dat je dat best makkelijk voor elkaar krijgt. En het is zulk lekker leesvoer dat het geen straf is om te lezen.

Dit boek is vertaald door H. C. Karpersma