Mauw! Goeiemorgen allemaal! Vandaag neem ik, Veerle, Nienke’s blog weer een keer over. Want ik ben dan wel een kat, maar ik kan heel goed bloggen hoor! Vandaag vertel ik jullie hoe belangrijk ik ben tijdens het bloggen, want reken maar dat ik, ook als ik zelf niet blog, heel belangrijk werk doe!

Een van mijn taken is bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat Nienke op tijd pauze houdt. Als ik vind dat het tijd is voor pauze (of gewoon als ik zin heb in aandacht), dan ga ik mauwen en zet ik mijn voorpootjes op Nienke haar bureau. Dat levert me doorgaans wel een paar aaitjes op, en soms ook een snoepje. Snoepjes zijn lekker, had ik dat al eens gezegd?

Ook heel belangrijk: de omgeving in de gaten houden. Dit doe ik of op het balkon of vanuit de vensterbank. De vensterbank in de werkkamer is namelijk de enige waar ik in mag zitten, al trek ik me niet altijd iets van die regel aan. Soms is buiten gewoon te interessant, of er zit een beestje dat ik MOET vangen! Maar verder hou ik dus de omgeving goed in de gaten, want bloggen gaat een stuk beter als het veilig is. Momenteel is er een kat op het balkon aan de andere kant van de afscheiding komen wonen. Nienke zegt dat dat het balkon van de buurvrouw is en dat die kat daar mag zitten omdat ze in het huis naast het onze woont, maar ik ben het daar NIET mee eens! Dat is MIJN balkon, en ik was hier EERDER!!!!

Nienke leest de laatste tijd weer heel erg veel. Ze zegt dat ze in een ‘leesflow’ zit. Ik weet niet wat dat is, maar ik weet wel dat ze als een razende door die stapel boeken in de vensterbank gaat. Je weet wel, die vensterbank waar ik niet in mag zitten. Die stapel was verdorie bijna hoger dan ik! En nu gaat er al een paar dagen om de dag een boek vanaf. Maar voor vanavond wil Nienke een heel dik boek pakken, en dan zegt ze dat ze er langer over doet. Ik vind dat prima, vooral als we dan samen kunnen zitten. Ik vind bij Nienke zitten als ze ontspannen leest of tv kijkt heel fijn. Vaak gaat Nienke dan ook zo zitten dat er voor mij een extra fijn holletje ontstaat. Of ze pakt een fijn dekentje. Het allerfijnste dekentje is een hele zware deken. Die is zo zwaar dat ik hem niet kan verschuiven. Dat kan met de fleecedekentjes wel, en die sleep ik dus, net als mijn mandje, soms het hele huis door!

Als het warm weer is, maakt Nienke vaak ijsthee voor zichzelf. Ik krijg dan rare koude blokjes van haar om mee te spelen. En extra natvoer, want daar ben ik dol op en warmte vinden Nienke en ik allebei stom. Nienke zet dan ook vaak een lawaaibuis in de kamer waar rare wind uit komt. Dat zou moeten helpen, maar ik vind het maar een raar en soms eng ding. Ik moet altijd even wennen aan het lawaai dat dat ding maakt, en aan het feit dat er een vreemd ding in mijn ruimte is.

Sowieso hou ik niet van vreemde dingen of mensen in mijn ruimte. Als de bel gaat schiet ik al onder de bank, want GEVAAR!! Vaak zegt Nienke dat het gevaar wel meevalt, maar ik twijfel daar aan. Waarom maakt die bel anders zo’n herrie? En waarom mogen er indringers in MIJN huis komen?

Nou, Veerle, omdat mensen soms iets moeten bezorgen, of mij ergens mee moeten helpen, of gewoon langskomen voor de gezelligheid.

Maar het is niet gezellig onder de bank!

Ik zeg ook niet dat jij onder de bank moet gaan zitten of daar moet blijven. Je mag tevoorschijn komen hoor, of gewoon in je tentje blijven liggen. Vaak vindt het bezoek dat zelfs leuk, als jij even je snoetje laat zien.

Ja maar ik vind hen niet leuk! Ik wil alleen maar jou!

Dat vind ik heel lief van je. Weet je wat: we maken en afspraak: als er een vreemde het huis binnenkomt, of iemand die jij eng vindt, dan krijg je na afloop wat lekkers. Deal?

Oke dan… Maar alleen als het iets HEEL ERG LEKKERS is!