Het verhaal

Jess gaat op bezoek bij haar broer Ben, die tijdelijk in Parijs woont. Ze is verbaasd over het luxe appartement dat hij heeft weten te betrekken: chique buurt, een gebouw met een hek er omheen en een conciërge. Jess heeft zelf een hele andere achtergrond, zij komt uit een van de armere buurten van Londen. Ben is meer luxe gewend, die is op een gegeven moment geadopteerd door een rijke familie. Zo heeft hij ook een van de andere bewoners van het appartement leren kennen, Nick. Die Nick heeft nu geregeld dat ben hier kan verblijven.

Maar als Jess (die nogal halsoverkop vertrokken is uit Engeland) aankomt bij het adres van haar broer, vindt ze enkel een leeg appartement. Ben is er niet. Eerst denkt Jess nog dat hij eventjes weg is, maar dan ziet ze iets waardoor haar nekharen overeind gaan staan en al haar instincten zeggen dat er iets heel erg mis is…

Jess besluit op onderzoek uit te gaan, en legt contact met de mensen in het appartement en met een collega van Ben. Maar niemand lijkt te weten waar ben is, en niet iedereen is te vertrouwen.

Mijn mening

Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek, want ik verwachtte iets wat minstens zo goed was als De Jachtpartij en De Gastenlijst. Iets waardoor je meteen in het verhaal zat, wat maakte dat je verder wilde lezen, geheimen die zich langzaamaan ontvouwden, dat idee. Een klassiek moordmysterie in een modern jasje.

Maar mensenlief, wat een teleurstelling is dit boek als je met die verwachtingen hieraan begint. Het verhaal begint best aardig, maar verliest dan al snel de vaart en gaat constant in op niet terzake doende dingen uit het verleden. Pas rond pagina 300 komt er weer iets van spanning en vaart in het verhaal, en tot die tijd (als je al zover komt, want het verhaal heeft iets slepends) blijven de personages verzanden in details die niets met het plot te maken hebben.

Het plot zelf had namelijk vele malen beter uitgewerkt kunnen worden, maar daar neemt de auteur dus maar een bladzijde of 80 voor – van de 380 pagina’s. Nogal zonde dus. Dat maakt het lezen van dit boek als een landerige zomer waar maar geen einde aan komt. Sorry, maar ik kan het niet beter zeggen: dit boek zou ik je echt niet aanraden – tenzij je tijd te veel hebt en zin in een boek dat grotendeels nergens over gaat.

Hoezo gaat het dan nergens over? Nou, er wordt bijvoorbeeld constant verwezen naar dat ene moment dat de verschillende bewoners van het appartement Ben leerden kennen. Dat moment, dat verder geen betekenis heeft in het verhaal, wordt eindeloos herkauwd. Voor veel van de opgeroepen raadsels zijn onschuldige verklaringen, en het merendeel van het verhaal draait om een paar verwende volwassen kinderen die hun zin niet krijgen van hun rijke pappie. Tussen de twee eerste aanwijzingen voor het plot en de ontknoping van het plot zit zeker 200 pagina’s. Pagina’s waarin met geen woord wordt verwezen naar deze aanwijzingen of de ontknoping.

Dit is geen thriller, dit is op zijn best een roman over bevoorrechte rijke mensen die er alles aan doen om hun bevoorrechte rijke leven te kunnen behouden – en buitenstaanders passen daar niet bij. Er zitten hooguit wat spannende elementen in, maar het is eerder het verhaal van een rijke familie die denkt dat ze overal mee wegkomen en op alles recht hebben dan een thriller. Ben je een liefhebber van familiegeschiedenissen, dan zal dit boek je wellicht aanspreken, maar als je op zoek bent naar een thriller, dan kun je beter een ander boek pakken.

Dit boek is vertaald door Ans van der Graaff