Het verhaal

Lies verhuist met haar twee moeders naar het Catshuis. Haar ene moeder is namelijk premier van Nederland geworden. In eerste instantie hebben ze te dealen met de gewone problemen, maar al snel komt er een virus bij.

De moeder van Lies is niet populair als premier. Het is een roerige tijd en mensen verlangen naar stabiliteit, niet naar nog meer verandering. Voor Lies is dat niet makkelijk, want ze hoort en leest dagelijks de nare dingen die men over haar moeder zegt, en ze moet nog beveiligd worden ook.

Maar langzaam verandert er iets. Niet alleen blijkt de beveiliger leuker dan verwacht, ook lijkt het erop dat het Catshuis Lies en haar moeder een handje helpt. Of is het Jacob Cats zelf die Lies de hints geeft waarmee ze haar moeder kan helpen?

Mijn mening

Dit boek is te ingewikkeld voor 11 jaar. Ten eerste omdat Lies sowieso minimaal in de tweede klas van het gymnasium zit (ze heeft Latijn en Grieks), ten tweede omdat er nogal wat ingewikkelde woorden en zinsconstructies in zitten, en ten derde omdat het thema (de finesses van de politiek) te complex beschreven worden voor een elfjarige. Ik vind het boek dan ook zeker geen B-boek, aangezien kinderen van 8 jaar al B-boeken pakken.

Daarnaast is er nog iets wat dit boek ontzettend ingewikkeld maakt: het heeft geen duidelijk afgerond einde. Natuurlijk kun je best iets open laten in een boek, maar dit verhaal stopt gewoon op een dag. Dat is iets wat voor veel kinderen een lastig concept is, zeker als er nogal wat ingewikkelde dingen spelen. Je verwacht dan een oplossing of een grote ontknoping, en die komt niet. Dat is natuurlijk heel symbolisch voor het leven, maar niet iets wat handig is voor een boek voor kinderen in de leeftijd van 8-12 jaar.

Wel heeft de auteur het thema diversiteit op een mooie manier uitgewerkt. Niet alleen is de premier een vrouw, maar ze heeft ook nog een relatie met een vrouw van kleur. Lies heeft dus twee moeders, en afgezien van een korte aanduiding welke moeder ze op welke manier aanspreekt en waarom, is dit geheel geen issue in het verhaal.

Het stukje ontknoping dat wel in het verhaal zit, is ontzettend voorspelbaar. Dat vind ik jammer, ik had op meer gehoopt. Sowieso op meer ‘ontknoping’, maar ook dat het stukje ontknoping wat er was iets minder voorspelbaar was. Dat had prima gepast bij het boek, en dan had het ook in de markt gezet kunnen worden als voor 13 jaar en ouder. Nu is het het allemaal net niet.

Dit boek is te moeilijk voor een 11-jarige (en voor de ouders die nu denken ‘ja maar mijn kind is al heel erg voorlijk, dus die kan dergelijke ingewikkelde boeken wel aan zolang er maar geen ontluikende seksualiteit in zit’: er zit een kus en een verliefdheid in het verhaal, plus een buitenechtelijke affaire), en het is te dun voor jongeren op de middelbare school, zeker als die jongeren van lezen houden. En aangezien de hoofdpersoon uit zichzelf Eline Vere leest, uitspraken van Jacob Cats uit het hoofd kent en de nodige Griekse wijsgeren/filosofen kan citeren (om nog maar te zwijgen over buitenlandse politici), moet je als lezer zelf ook wel op zijn minst een beetje van lezen houden om dit boek enigszins te kunnen waarderen.

Dit is een boek waarvan volwassenen vinden dat kinderen het moeten lezen en waarvan ze denken dat kinderen het leuk vinden. Alle hokjes zijn afgevinkt, maar dat je alle ingrediënten hebt gebruikt wil niet zeggen dat je een lekker of verfijnd gerecht hebt gemaakt. Dit boek is als droge zilvervliesrijst met gestoomde groenten en tofu, zonder saus, kruiden, zout en/of peper. Heel leerzaam en goed voor je, maar niet een boek wat kinderen graag voor hun plezier lezen als er ook pasta met lekkere tomatensaus gekozen kan worden.