Let op: deze recensie bevat spoilers over de eerdere delen van deze serie. Het is sterk aan te raden deze serie op volgorde te lezen.

Het verhaal

1937, Interbellum. Louisa en Guy zijn een detectivebureau gestart, en hun eerste grote zaak samen komt van de Mitfords: Jessica (ook wel Decca genoemd) is verdwenen. Het laatste dat de familie van haar heeft gehoord is dat ze met een paar vriendinnen en hun moeder naar Frankrijk zou gaan om daar vanuit een huis autotochtjes te gaan maken.

Guy en Louisa krijgen de opdracht Decca op te sporen en haar veiligheid te garanderen. Al snel blijkt dat Decca wel in Frankrijk zit, maar veel zuidelijker: in Bayonne. Vlak bij de Spaanse grens, en in Spanje is op dat moment een burgeroorlog gaande…

Guy gaat nog een aantal keer naar Frankrijk, en Louisa krijgt een zaak in Londen: er is nog een vrouw vermist. De zaken lijken los van elkaar te staan, tot blijkt dat ook deze vrouw sympathiseerde met de oorlog in Spanje. Maar deze zaak is wel een stuk gevaarlijker.

Ondertussen heeft Guy zowel Decca gevonden als haar plannen achterhaald, en die plannen staan de familie Mitford helemaal niet aan. Zal dit een permanente breuk tussen de zussen Mitford opleveren?

Mijn mening

Dit verhaal bestaat, net als alle eerdere delen van de serie ‘De Mitford Moorden, uit feiten gemengd met fictie. Het is een familie-geschiedenis, net als Downtown Abbey, maar dan met wat politiek en een vleugje cozy crime. Je moet dit niet (meer) zien als een detective, ook al draait het verhaal om een duo dat een detectivebureau is begonnen. Regelmatig draait het niet om de spanning of de puzzel, maar over hoe de keuzes van Decca invloed hebben op de familie Mitford, om de situatie in Spanje en om de politieke betrekkingen van de familie Mitford, dat er eigenlijk weinig detective over blijft. Het interbellum is een boeiend tijdperk, en de familie Mitford een interessante familie, maar als je dit leest voor de detective dan denk ik dat je je bekocht gaat voelen na het lezen van dit boek.

De sfeer van dit boek is een beetje te vergelijken met de Robert Galbraith/Cormoran Strike-serie. Als je dit boek leuk vindt, ga je die serie dus waarschijnlijk ook leuk vinden – en omgekeerd. Ik denk dat dat deels te maken heeft met het feit dat Guy en Louisa een detectivebureau hebben, en dat Cormoran en Robin ook samen een detectivebureau runnen. Misschien is het het sfeertje van een detectivebureau dat voor deze overeenkomst zorgt.

Ik vind Decca een krachtig personage, sterker dan Diana of Unity, omdat ze zich niet van de ene rijkdom in de andere stort. Decca is bereid om de rijkdom van haar ouders op te geven voor haar grote liefde en voor het (politieke) doel waar heilig in gelooft. Daarnaast zorgt haar keuze voor het communisme ook een enorme breuk met haar familie, en het feit dat ze zonder toestemming van haar ouders wil trouwen maakt dat de familie haar buiten sluit (haar vader heeft Decca uit zijn testament geschrapt)

Guy en Louisa houden tijdens hun onderzoek allebei info achter. Persoonlijk vind ik dat van Guy (die het als eerste doet) erger dan van Louisa. Guy kan Louisa namelijk beschermen door de informatie te delen, en omgekeerd is dat niet zo. Daarnaast vind ik het ook niet passen bij een stel dat alles samen en gelijkwaardig wil doen, waar de vrouw na het huwelijk zelfs weer gewoon aan het werk gaat (dat was vroeger ongebruikelijk) en in een tijd dat er flink gevochten is voor vrouwenstemrecht. Tegelijkertijd vind ik dat de positie van Louisa, de dingen die zij voor elkaar krijgt en de manier waarop er met haar gesproken wordt (zonder denigrerend ‘mevrouwtje’ of ‘weet uw man wel dat u hier bent?’) misschien iets te vrijgevochten en te rooskleurig neergezet voor de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.

Fellowes gebruikt geschiedenis als een spiegel voor het heden, en hoopt lezers aan het denken te zetten over wat zij zouden doen in een bepaalde situatie door haar personages in die situatie te zetten. Fellowes geeft hiermee haar boeken dezelfde taak/functie mee als literatuur, en dat vind ik noemenswaardig. Daarnaast is het inzetten van boeken op deze manier ook duidelijk een reactie op het hele ‘woke’-gebeuren.

Dit boek is niet heel spannend, wel onderhoudend. Het leest ’s avonds op de bank heerlijk weg, en het is ook prima te lezen in drukkere tijden of als je heel moe bent. Dit is voor veel mensen ook een fijn nachtkastje-boek, want het is nergens zo spannend dat je niet meer kan stoppen met lezen, maar wel onderhoudend genoeg om je af te leiden van de dagelijkse beslommeringen.

Hoewel ik dit zelf niet zou kwalificeren als een detective of thriller, heb ik wel degelijk van dit boek genoten. Ik kijk dan ook zeker uit naar het volgende deel, al is het maar omdat ik wil weten hoe het verhaal van de laatste Mitford-dochter, Deborah, zal verlopen (en er daarmee indirect ook achter kom hoe het de rest van de familie is vergaan).

Dit boek is vertaald door Alexandra van Raab van Canstein