Over het internet zweven de nodige theorieën rondom Harry Potter, bedacht door fans. Vandaag bespreek ik een aantal van die theorieën. In sommige theorieën kan ik me vinden, in andere… niet zo. Een theorie kwam heel hard aan. En ik eindig met een grap die waarschijnlijk uit de fanfiction-wereld komt, maar niet minder grappig is. De afbeeldingen komen van Pinterest.

Let op: deze blogpost bevat spoilers over de Harry Potter-serie.

Nb: ja, ik heb het over Harry Potter. Nee, ik sta niet achter de uitspraken van Rowling.

Dit vind ik een hele mooie theorie. In deel 2 (De Geheime Kamer, voor niet-kenners) komen Ron, Fred en George Harry redden uit de klauwen van de Duffelingen. Tot dat moment heeft Harry zijn zomer doorgebracht met klusjes doen, te weinig te eten krijgen (na een hele dag in de tuin werken krijgt hij een paar boterhammen en een stuk kaas) en opgesloten zitten in zijn kamer (waar hij dus het minimale krijgt om te overleven, waarvan hij nog een deel aan Hedwig (zijn uil) geeft ook). In feite wordt hij verwaarloosd en mishandeld, en niet zo’n beetje ook.

Bij aankomst bij Het Nest, het huis van de familie Wemel, krijgen de jongens te maken met een explosief kwade moeder (mevrouw Wemel). Terwijl ze de jongens uitfoetert omdat ze er stiekem met de vliegende auto vandoor zijn gegaan, proberen de broers hun actie te rechtvaardigen. Maar pas als George zegt dat de Duffelingen Harry lieten verhongeren, is aan haar gezicht te zien dat ze ‘enigszins vermurwd’ is.

Feit is dat in de boeken staat dat mevrouw Wemel Harry vanaf de eerste seconde al niet aanrekent hoe hij bij haar huis is gekomen, en hem meteen extra eten begint te geven. Niet pas, zoals degene van deze theorie noemt, nadat George noemt dat Harry zowat verhongerd is. Wel vermoed ik dat de poster gelijk heeft met de stelling dat mevrouw Wemel in Harry een slachtoffer herkende, en hem dus vanaf het moment dat hij op haar erf stond (en waarschijnlijk daarvoor ook al, want ze heeft het jaar ervoor hem een trui en lekkers gestuurd met Kerstmis) als een slachtoffer dat net veilig was heeft bejegend. Of dit te maken heeft met haar achtergrond in helende spreuken of gewoon moederlijk instinct is, dat durf ik niet te zeggen. Wel dat mevrouw Wemel er alles aan gedaan heeft om Harry een veilige plek te geven, zonder dat ze daar iets voor terug verwachtte. Niet alleen in De Geheime Kamer, maar ook in de latere delen.

In De Halfbloed Prins (deel 6) krijgt Ron een gouden horloge van zijn ouders. Dat weten we omdat Harry erbij is terwijl Ron dit uitpakt op zijn verjaardag (en daarna eet hij de chocolaatjes vol liefdesdrank, brengt Harry hem naar Slakhoorn waar Ron vervolgens per ongeluk vergiftigd wordt). In De Relieken van de Dood (deel 7) wordt Harry 17, en komen we er dankzij mevrouw Wemel achter dat het traditie is om een tovenaar die meerderjarig wordt (in de toverwereld ben je met 17 meerderjarig) een horloge krijgt. Harry krijgt inderdaad geen nieuw horloge, maar een horloge van een overleden familielid van de familie Wemel.

De persoon hierboven legt de symboliek van die twee cadeaus perfect uit: Ron krijgt voor het eerst sinds zijn nieuwe toverstaf (deel 3) iets wat helemaal nieuw en speciaal voor hem gekocht is (en niet iets wat al van een van zijn broers was of door zijn moeder gemaakt is). Voor Ron is dat heel bijzonder, want hij komt niet uit een rijk gezin en is niet gewend aan nieuwe dingen die helemaal voor hem zijn. Op die manier maken zijn ouders deze verjaardag extra speciaal.

Harry heeft, in tegenstelling tot Ron, wel geld (en later ook een huis, erfenis van Sirius). Hij kan kopen wat hij wil, en hoeft nooit tweedehands gewaden, schoolboeken te kopen en heeft geen tweedehands huisdier en geen tweedehands toverstaf. Wat hij niet heeft is een familie. Door Harry een erfstuk uit de familie te geven, geeft mevrouw Wemel hem nog iets: de bevestiging dat hij bij de familie Wemel hoort, ook al is hij dan geen bloedverwant van ze.

In feite krijgen de beide jongens een groter cadeau dan alleen een horloge: ze krijgen allebei het gevoel dat ze gezien en gewaardeerd worden. Een groter cadeau kun je iemand bijna niet geven.

Oke, met deze theorie ben ik het niet eens. Waarom niet? Omdat Harry enorm veel met Ron en Hermelien optrekt, en als de Duffelingen zo beïnvloed werden door het feit dat Harry een Gruzielement is, dan zou je verwachten dat Ron en Hermelien dus ook somber worden en Harry gaan haten, net zoals de Duffelingen. En je zou ook verwachten dat alle andere mensen om Harry heen dat doen, inclusief Sirius, Lupos, de hele familie Wemel, de docenten op Zweinstein, Hagrid en Dobby. Maar dat is niet het geval, ze geven allemaal om Harry. Dat klopt niet met deze theorie.

Zo, deze kwam even hard aan.

We weten dat Hermelien een enorme drang voelt om goed te presteren. Haar Boeman is dat ze zakt voor haar examens, oftewel: dat is haar angst. Dat zou natuurlijk kunnen voortkomen uit een soort perfectionisme, maar degene hierboven legt er een diepere betekenis in: Hermelien is onbewust bang dat als ze zakt, ze weg moet van Zweinstein en niet meer de toverwereld in mag. Ze is dus niet bang om te falen, maar om afgewezen te worden en iets te verliezen waar ze veel waarde aan hecht.

Ik heb jaren geleden al eens aan een interview meegewerkt, toen deel zes van Harry Potter in het Nederlands uitkwam. De titel van het stuk was toen ‘ik herken me wel in Hermelien’. En, even heel eerlijk en persoonlijk: ook ik ben vaak bang om afgewezen te worden, en heb vaak het gevoel dat als ik niet goed genoeg presteer, ik niet meer mee mag doen. Dat komt niet uit de lucht vallen, want dat is min of meer het patroon van leven met autisme in een niet-autistische wereld: als je je niet normaal genoeg kan gedragen, wordt je uit de wereld gezet. Uit een groepje op school, uit een vriendengroep, uit een studiegroep, uit een baan. Afwijzing op afwijzing. En dus gaan we heel krampachtig ons best doen om te voorkomen dat we weer ergens uitgestoten worden. Net als Hermelien. We worden het beste meisje van de klas, nemen veel te veel hooi op ons vork (al die vakken in deel 3) of houden ons superstrak aan de regels, zodat we maar niet weer die afwijzing, die pijn, hoeven te ervaren.

Dus ja, deze kwam even heel hard aan.

Een deel van de tekst is hier weggevallen, maar de basis staat er wel. In deel zeven (Relieken van de Dood) heeft Ron door dat de naam van Voldemort ‘taboe’ is. De naam is voorzien van een Merk, net zoals minderjarige heksen en tovenaars. Hierdoor kunnen de Dooddoeners iedereen vinden die de naam Voldemort gebruikt. En aangezien Harry de naam van Voldemort regelmatig gebruikt (net als andere leden van de Orde van de Feniks), kunnen de Dooddoeners steeds met gemak op het spoor komen van Harry, Ron en Hermelien.

Ron heeft door dat de naam van Voldemort op dit moment in het verhaal meer is dan de naam van hun tegenstander. Dat kun je schuiven op ‘hij is opgegroeid in een tovenaarsgezin en Harry en Hermelien niet’, maar ik vermoed dat er meer aan de hand is, namelijk dat Ron een verdraaid goede intuïtie heeft. Hij weet vanaf dag 1 dat hij Harry kan vertrouwen, ook al gaan er 38478728 verhalen de ronde over ‘De jongen die bleef leven’. Hij weet dat Harry verliefd is op zijn zusje Ginny, eigenlijk nog voor Harry het zelf weet (wellicht dat hij zich daarom zo verzet tegen iedere andere verkering van Ginny). En hij weet dat hij die uitsteker van Perkamentus niet heeft gekregen om het licht uit te doen – hij weet alleen niet waar het ding dan wel voor dient. Ron legt een intuïtie aan de dag die niet zou misstaan bij een Huffelpuf – zoals bijvoorbeeld Newt Scamander.

En dan komen we stiekem ook even bij mij eigen Potter-theorie: zowel Harry, Ron als Hermelien zitten in Griffoendor, maar ze hebben alle drie aspecten van een van de drie andere huizen in zich: Hermelien is zowel Griffoendor als Ravenklauw (slim, creatieve oplossingen en acceptatie), Harry is zowel Griffoendor als Zwadderich (Vindingrijk, vastberaden, slim, broederschap) en Ron is dus zowel Griffoendor als Huffelpuf (loyaal, trouw, harde werker en eerlijkheid).

Oke, en deze is gewoon om even luchtig af te sluiten. Want wie heeft er trompetles nodig om de Zwadderaars te irriteren als je ook gewoon op die trompet kan gaan blazen zonder les? Hoe minder les, des te groter is de irritatiefactor voor de omgeving… Maar goed dat Harry dat Fred even liet inzien 😉