Sommige dingen maken een boek extra lekker. Een beetje fout, maar wel extra lekker. Zoals een doos zeebanket-chocolaatjes, of dat broodje kroket als lunch. Je weet dat je het niet iedere dag moet consumeren, maar af en toe is het wel heel erg lekker… Daarom deel ik vandaag een lijstje met mijn guilty pleasures in boeken.

Extreme rijkdom. Ja, stiekem vind ik het heerlijk om te lezen over mensen die zo absurd onmetelijk rijk zijn dat ze alles kunnen kopen wat er voor geld te koop is – en meer. Het moet heerlijk zijn om niet te hoeven nadenken over bepaalde kosten of zelfs om personeel te hebben voor alle stomme klusjes in huis. En ja, ik weet dat er aan rijkdom ook een hoop nadelen kleven, maar die zitten meestal niet in die boeken. Dus daar mag ik gewoon lekker fantaseren over hoe het zou zijn als ik ook zo rijk zou zijn, en of ik dezelfde dingen zou doen of kopen als het rijke personage. Ik kom zelf rond van een heel klein inkomen, dus ja, het is fijn als je soms even kunt fantaseren over de dingen die je zou kopen als je wel rijk was (ik denk dat een airco voor het hele huis mijn eerste aanschaf zou zijn).

Verwend kreng of pestkop krijgt haar (of zijn, of diens) verdiende loon. Oke, wie had er ook zo’n klasgenootje dat altijd het beste van het beste had, op jou neerkeek en/of jou treiterde? Wie had er ook een klas waarin een of enkele leerlingen de dienst uitmaakten en bepaalden wat de hele groep ging doen, wat er cool was en wie er met wie samenwerkte? Wie had er ook een of meerdere klasgenoten die steeds jou moesten hebben? Iets zegt me dat ik niet de enige ben. En daarom vind ik (en ik denk velen met mij) het stiekem heerlijk als zo’n type in een boek een koekje van eigen deeg krijgt.

Een inkijkje in een wereld waar ik niets vanaf weet. Dit vind ik stiekem ook heerlijk. Ik heb bijvoorbeeld wel eens een roman gelezen met als hoofdpersoon iemand die achter de schermen werkte bij van die hele foute reality-tv, en de auteur had zelf ook de nodige ervaring in die buisness. Dat verhaal ging erin als koek, kan ik je vertellen. Maar ook een verhaal over bergbeklimmers (ga ik nooit doen) of bijvoorbeeld een inkijkje in de wereld van schrijvers en uitgevers, dat zijn ook heerlijke boeken om te lezen. Niet alleen omdat ik geniet van het verhaal, maar ook omdat ik vaak iets nieuws leer.

Rake observaties over een groep waar ik niet bij hoor (en ook nooit bij zal horen). Dit ligt een beetje in het verlengde van het voorgaande, maar is toch de moeite waard om apart te noemen. Ik doel dan op observaties die van een personage bijna een typetje of een karikatuur maken. Zeker als het een groep is waar ik nooit bij zal horen (ik heb ooit een boek gelezen waarin mensen voorkwamen die volledig gezond zijn maar zich ‘identificeren’ als ‘gehandicapt’ en dus om die reden in een rolstoel zitten) dan is het heerlijk om dat soort observaties te lezen. Zeker als de auteur goed kan schrijven is het een mooie balans tussen een gelaagd personage en een karikatuur, en dat is echt een stukje kunst.

Huiselijkheid. En tot slot: ik ben dol op huiselijkheid in boeken. Ik vind het fijn om te weten wat mensen staan te koken en hoe ze dat opeten, ik vind het heerlijk als een personage in alle rust wat kaarsjes aansteekt en een pot thee zet en ik kan er enorm van genieten als een personage een taart of koekjes staat te bakken, de krant leest bij een kopje koffie of dat het gezin aan de keukentafel de dag doorneemt. Ook personages met huiselijke hobby’s (denk aan handwerken, lezen, koken, knutselen of iets anders creatiefs) vind ik heel fijn. Maar omdat dat een boek meestal niet spannend of boeiend maakt, is dat vaak toch een beetje taboe in boeken. Jammer hoor.