Het verhaal

Red gaat met haar vrienden op springbreak (woohoo!). Maar omdat Red veel minder te besteden heeft, gaan ze met de camper in plaats van het vliegtuig. De camper is van de oom van Simon, en zij mogen hem lenen. Hierdoor hoeven ze alleen de benzine te betalen en kan Red toch mee. De zes vrienden (Red, Maddy, haar broer Oliver, zijn vriendin Reyna, Simon en nieuweling Arthur) gaan op weg.

Red leeft na de dood van haar moeder in armoede, samen met haar vader. Haar vader is compleet de weg kwijt na het overlijden van haar moeder, en Red weet dat hij hulp nodig heeft. Probleem: dat kost geld in Amerika (waar ze geen mooi zorgsysteem hebben als bij ons), en dat geld hebben ze niet. Er is zelfs geen geld voor verwarming of voor de bus, laat staan voor psychische hulp. Je kunt dus wel stellen dat Red zorgen heeft, naast haar rouwproces, en dat ze daardoor een andere belevingswereld heeft dan haar vrienden in de bus.

Maddy, de beste vriendin van Red, probeert alles zo goed mogelijk te regelen voor Red. Het was haar idee om met de camper te gaan, zodat Red meekon. Tegelijkertijd leeft zij, als dochter van een openbaar aanklager die momenteel aan een grote zaak werkt, in een heel andere wereld dan Red. Ze heeft niet alleen meer te besteden en geen geldzorgen, maar ook twee ouders die van haar houden. Haar grootste probleem is dat haar oudere broer en zijn vriendin van hun ouders mee moesten met haar springbreak, zodat die op kan letten of ze niet al te hard uit de band springt.

De reis loopt redelijk voorspoedig, tot het moment dat het internet wegvalt en ze daardoor niet meer bij de navigatie kunnen. Midden in de nacht staan ze in de middle of nowhere, en dan blijkt ook nog dat ze een lekke band hebben.

Voor Oliver, de oudere broer van Maddy (de beste vriendin van Red) is dit de grootste tegenslag uit zijn leven. Wat hij niet weet is dat de groep die nacht voor veel hetere vuren komt te staan dan een band verwisselen. De groep wordt gegijzeld en onder schot gehouden: in ruil voor een geheim mogen vijf van de zes blijven leven…

Mijn mening

Ik moest even wennen aan Red. Red is namelijk nogal afwezig. Pas later in het verhaal kom je erachter dat ze rouwt om de dood van haar moeder, en dat ze ook niet ongecompliceerd kan rouwen, omdat ze zich ook schuldig voelt over haar moeders dood. Dat verhaal ontvouwt zich langzaam, maar dat maakte wel dat ik in het begin wat moeite had met Red.

Zodra de eerste band lek is, ontpopt Oliver zich als de typische rijkeluiszoon: hij vindt dat hij de baas is, hem treft geen blaam, iedereen moet hem beschermen. Hij deelt de taken uit, die altijd in zijn voordeel uitpakken. Aan de manier waarop hij de taken verdeelt, is ook te zien waar iedereen in zijn ogen staat in de pikorde.

De groep is divers, maar dat komt een beetje gekunsteld over: Simon is Koreaans (met ouders die verwachten dat hij de financiële wereld ingaat), Red is Hispanic/Mexicaans (en is dus arm), Arthur heeft een bruine huidskleur en Maddy en Oliver komen uit een rijkeluisgezin. Daarnaast heeft Simon wat flamboyante trekjes. Het komt een beetje over als alle hokjes afvinken in plaats van oprecht een verhaal schrijven waarin diversiteit een rol speelt.

De puzzel (de zoektocht naar wie het gevraagde geheim bewaart) zit mooi in elkaar, maar ik vind dat er te veel tijd wordt verspild met ontsnappen aan de situatie. De instructies van de gijzelaar zijn heel duidelijk: een van hen bewaart een geheim, dat moeten ze delen. De vijf die niet betrokken zijn bij het geheim, gaan vrijuit. Degene met het geheim zal de nacht niet overleven. Oliver denkt dat hij het geheim bewaart, en dus moet iedereen meedoen om een win-win-situatie te creëren voor hem. Daar gaan echt een paar uur mee verloren, en dat begon op een gegeven moment gewoon irritant te worden.

Dit is een verhaal over vriendschap, verraad, geheimen en innerlijke kracht. Ik denk dat dit verhaal een brede doelgroep aanspreekt. Wel zou ik, omdat het verhaal best heftig is, dit verhaal wel echt vanaf 15 jaar aanraden. Het leest snel (ik had het in twee avonden uit), maar het is wel een verhaal met body. Persoonlijk vind ik dit het beste boek van Holly Jackson tot nu toe. Als je dus kennis wil maken met de boeken van Holly Jackson, dan zou ik dit verhaal aanraden. Ik vind dat dit een beter beeld van haar schrijfvaardigheid geeft dan de Moordgids-serie.