Vandaag begint de week van de Lentekriebels, en dat is kennelijk aanleiding om auteurs te gaan bedreigen. Ja, bedreigen. Omdat ze een boek hebben geschreven dat wordt gebruikt tijdens een week waarin aan kinderen en jongeren, op hun niveau, uitgelegd wordt, dat er meer bestaat dan de conservatieve norm. O, en hoe ze sociaal weerbaar kunnen zijn, vriendschap kunnen sluiten, om kunnen gaan met social media en, in de laatste jaren van de basisschool, hoe hun lijf gaat veranderen/aan het veranderen is. Daar worden dus auteurs nu om bedreigd, dat ze dat soort thema’s in hun boeken beschrijven. Kunnen we verdorie even normaal gaan doen?

Wat is de Week van de Lentekriebels?

Laten we even beginnen bij het begin. Wat is de Week van de Lentekriebels, is die verplicht en waarom besteden scholen aandacht aan dit thema?

De Week van de Lentekriebels is een nationale projectweek voor het speciaal- en basisonderwijs waarin extra aandacht is voor relationele en seksuele vorming. Het is een initiatief van Rutgers en de GGD’en om scholen te ondersteunen bij het maken van een goede start met deze lessen en het thema’s structureel in te passen in het school- en jaarplan. Scholen die meedoen geven een week lang les over weerbaarheid, relaties en seksualiteit.
Bron: https://seksuelevorming.nl/onderwerpen/week-van-de-lentekriebels/

Voor de duidelijkheid: de Week van de Lentekriebels is NIET verplicht.

Wat wel verplicht is: dat basisscholen en scholen in het speciaal onderwijs aandacht wordt besteed aan relationele en seksuele vorming (kerndoel 38 voor het primair onderwijs, kerndoel 43 voor de onderbouw van het voortgezet onderwijs en kerndoel 53 voor het speciaal onderwijs, zie voor toelichting hieronder).

PO Kerndoel 38 – De leerlingen leren hoofdzaken over geestelijke stromingen die in de Nederlandse multiculturele samenleving een belangrijke rol spelen, en ze leren respectvol om te gaan met verschillen in opvattingen van mensen, en ze leren respectvol om te gaan met seksualiteit en met diversiteit binnen de samenleving, waaronder seksuele diversiteit.
Bron: https://leerplaninbeeld.slo.nl/niveau/512e4729-03a4-43a2-95ba-758071d1b725/core-targets?subject=682218a8-0e89-4d4c-938c-36629a474e7c

Kerndoel 43 voor de onderbouw van het voortgezet onderwijs
De leerling leert over overeenkomsten, verschillen en veranderingen in cultuur en levensbeschouwing in Nederland, leert eigen en andermans leefwijze daarmee in verband te brengen, leert de betekenis voor de samenleving te zien van respect voor elkaars opvattingen en leefwijzen, en leert respectvol om te gaan met seksualiteit en met diversiteit binnen de samenleving, waaronder seksuele diversiteit.
Bron: https://seksuelevorming.nl/visie-beleid/overheidsbeleid-en-regelgeving/kerndoelen/

Kerndoel 53 voor het speciaal onderwijs
De leerlingen leren hoofdzaken over geestelijke stromingen die in de Nederlandse multiculturele samenleving een belangrijke rol spelen, en ze leren respectvol om te gaan met seksualiteit en met diversiteit binnen de samenleving, waaronder seksuele diversiteit.
Bron: https://seksuelevorming.nl/visie-beleid/overheidsbeleid-en-regelgeving/kerndoelen/

Wat is relationele vorming?

Relationele vorming gaat over relaties. En NEE, dat is dus niet meteen verliefd verkering zoenen vrijen. Tenzij jij zelf met je vrienden, je ouders of je broers/zussen naar bed gaat, wil ik graag dat je dit vooroordeel NU het raam uit gooit. Want relationele vorming gaat, zeker op de basisschool, ook, vooral!! over vriendschap, over hoe je naar jezelf kijkt en hoe jouw zelfbeeld invloed heeft op je vriendschappen en de band met de mensen om je heen.

Daarnaast gaan de lessen ook over waar de baby’s vandaan komen (‘een man heeft een zaadje en een vrouw heeft een eitje, en als die bij elkaar komen kan er een kindje onstaan’, dat niveau), hoe je lichaam eruit ziet en wat het verschil is tussen jongetjes en meisjes. En ja, die lessen worden aangepast aan het niveau van de kinderen. Maar ja, het kan dus ook voorkomen dat je kleuter leert dat twee mannen of twee vrouwen ook kunnen trouwen. O horror. Ik kan je uit de eerste hand vertellen dat dat echt geen kwaad kan. Hoe weet ik dat? Omdat ik, als vijfjarig meisje (kleuterleeftijd dus), door mijn ouders ben meegenomen naar een ‘huwelijk’ tussen twee vrouwen. Als in: ze hadden allebei een mooie jurk aan, ze zeiden allebei ja, in mijn vijfjarige brein waren ze getrouwd. Dat idee had zich zo vast verankerd in mijn hoofd dat toen Job Cohen in 2001 voor het oog van de NOS-camera de eerste homo-huwelijken sloot, ik uitriep ‘wat zijn ze laat daar in Amsterdam! Dat kon toch allang?’.
Noot: voor wie opgelet heeft: ja, ik ben 36. Nee, dat huwelijk tussen die twee vrouwen waar ik als vijfjarige bij was, was geen huwelijk volgens de wet. Het was de inzegening (in de kerk dus!) van een verbintenis, en verder gingen ze een geregistreerd partnerschap met elkaar aan. Maakt dat mijn idee van een huwelijk anders? Nee.

Daarnaast gaan de lessen over wensen en grenzen aangeven en respecteren. Dat is breder dan alleen seksualiteit. Hoe zeg je bijvoorbeeld dat je liever een ander spelletje wil spelen in de zandbak, en wat doe je als iemand niet mee wil doen met jouw spelletje?

Pas in de bovenbouw gaan de lessen over verliefd zijn en wat daarbij komt kijken, dat in de puberteit je lichaam kan veranderen (in alle eerlijkheid: die lessen waren best fijn geweest toen ik op de basisschool zat want ik was als enige meisje in groep 8 al ongesteld en dat maakte mijn schooldagen wel even een miljard keer ingewikkelder dan ze toch al waren) en opnieuw: zelfbeeld, hoe verhoud je je tot de ander en jezelf.

Wil je weten wat kinderen en jongeren precies leren tijdens de Week van de Lentekriebels? Nu.nl maakte een handig overzicht.

Wat is seksuele vorming?

Seksuele vorming is breder dan seks en seksualiteit. Onder seksuele vorming vallen bijvoorbeeld ook thema’s als hoe je lichaam eruitziet en verandert in de loop van je schooltijd, wie er wel en niet aan jouw lichaam mogen zitten en waarom wel/niet (ik kan het mis hebben, maar volgens mij is het niet ongezond of onverstandig om misbruik of erger te voorkomen, dan wel een leerling te kunnen helpen die te maken heeft met (seksueel) grensoverschrijdend gedrag, misbruik of erger). Het gaat over jezelf mogen, kunnen en durven zijn en ja, soms ook over zoenen, vrijen en seks, en met wie je dat wel of niet kan/mag/wil doen.

Bij de Week van de Lentekriebels (die, nogmaals, NIET verplicht is), is er ook aandacht voor de verschillende seksuele geaardheden en de mogelijkheid dat je niet in het juiste lichaam geboren bent. Scholen die vanuit hun eigen geloofsovertuiging of levensbeschouwing anders kijken naar deze thema’s, kunnen gebruik maken van andere methodes. Het is verplicht om aandacht te hebben voor seksuele en relationele vorming, en daarbij te leren dat je respectvol omgaat met mensen, ook als die mensen een andere seksuele geaardheid hebben dan jijzelf. Met andere woorden: het is verplicht om leerlingen te leren dat homo’s/gay’s/queerpersonen bestaan en dat je ze niet mag uitschelden of in elkaar mag slaan (of erger). Schelden en in elkaar slaan zijn namelijk niet respectvol.

Bedreigen en een zwartboek

Is het bedreigen van mensen (in dit geval auteurs) wel respectvol? In mijn ogen niet. Toch kreeg Pim Lammers al eens doodsbedreigingen naar zijn hoofd omdat hij naast boeken voor kinderen (waarin hij zich inderdaad pro-diversiteit uitspreekt) ook verhalen voor volwassenen schrijft, en een van die verhalen ging over hoe een trainer een pupil misbruikte. Dat was dus een verhaal voor volwassenen. Niet om het een of ander, maar het is zoiets als Bassie en Adriaan afrekenen om dat Bas van Toor buiten Bassie-tijd ook niet-kindvriendelijke grappen maakt. Of is dat anders omdat hij hetero is en dus heterograppen maakt? Ik mag toch hopen van niet?

Maar waar komen die bedreigingen dan vandaan? Een conservatieve organisatie, Civitas Christiana, heeft een “zwartboek Lentekriebels” uitgebracht waarin ze, naar hun eigen zeggen “de schokkende waarheid bloot [leggen] over hoe Rutgers schoolkinderen seksualiseert van ons belastinggeld”. En ja, ik heb dat zwartboek (met dank aan Jaap Friso van De Grote Vriendelijke Podcast). Daaruit blijkt dat ze sowieso al niet neutraal naar de Rutgersstichting kijken, omdat die is opgericht door “een predikant die zijn geloof verloochende” (en voorstander was van anticonceptie en een andere visie had op seksualiteit en het huwelijk dan CC). Daarnaast baseren ze een aantal van hun beschuldigingen over de doelen en motieven van Rutgers op contacten en banden van honderd jaar geleden. Zullen we het vak Duits ook meteen even verbieden omdat de Duitsers ons een aantal jaar bezet hebben?

Op het moment van schrijven, de week voor de Week van de Lentekriebels, heeft CPNB een statement doen uitgaan waarin ze zich vierkant achter de auteurs scharen. Ook de Rutgersstichting, die de Week van de Lentekriebels organiseert, is in actie gekomen: zij hebben de organisatie die constant misinformatie verspreid over de Week van de Lentekriebels gedagvaard. Civitas Christiana is de organisatie in kwestie (die overigens regelmatig onder andere namen werkt, oa Gezin in Gevaar en Red Zwarte Piet en vrijwilligers vraagt om bij abortusklinieken mensen lastig te gaan vallen). Het Reformatorisch Dagblad ontdekte al eens dat Civitas Christiana haar donateurs misleidt. En dit is overigens ook de club die de reguliere schoolboeken zo christelijk mogelijk wil maken. Zij beweren dat kinderen in groep 1 al zouden leren over zelfbevrediging en transgenders. Dat is niet het geval.

De gewraakte boeken

Hoe komt Civitas Christina aan die rotsvaste overtuiging dat kinderen in groep 1 al zouden leren over zelfbevrediging en dat de Week van de Lentekriebels kinderen zou leren dat het normaal is om in groepjes te masturberen? Want ik kan me voorstellen dat ze dat niet echt leeftijdsadequate onderwerpen vinden.

CC verwijst in hun ‘zwartboek’ naar een aantal (prenten)boeken, onder andere van de al eerder genoemde Pim Lammers. De boeken van Pim Lammers worden gewraakt omdat Lammers in deze boeken op kinderniveau uitlegt dat twee mannen ook een relatie kunnen hebben (ik verwijs even naar het feit dat ik dit op vijfjarige leeftijd ook al wist en dit mij geenszins heeft geschaad) en vooral omdat Lammers in zijn verhalen voor volwassenen (ik herhaal: VOOR VOLWASSENEN) explicieter schrijft over homoseksualiteit (onder andere het bezoeken van darkrooms). Ook halen ze het allang uitgemolken verhaal over de trainer en de pupil aan.

Een ander gewraakt boek is het boek ‘Mijn schaduw is paars’, over een non-binaire kleuter die merkt dat hen anders is dan de rest, en niet een jongen (blauwe schaduw) of een meisje (roze schaduw) is. Niet alleen druist dit voor CC in tegen “de door God gegeven geslachtelijkheid, een van de meest fundamentele aspecten van hun identiteit”, maar ook vallen ze over het feit dat dit boek geschreven is door de vader van een non-binair kind, en die vader dus “geld verdiend aan de genderverwarring van zijn eigen [kind]” (ik weiger het kind dit verhaal te misgenderen zoals CC doet).

Het derde gewraakte boek is het boek Donnie, over een jongen die twee moeders heeft en graag als dragqueen door het leven wil. Donnie wordt in zijn wens gesteund door een oudere dragqueen, wat CC interpreteert als “riekt naar grooming – het voorbereiden van minderjarigen op seksuele handelingen”. Sorry, maar sinds wanneer is een boek over verkleden grooming? Of was het voor CC anders geweest als het een piraat was geweest in plaats van een dragqueen?

Boek nummer 4 is ‘Mijn familie, jouw familie’, over verschillende gezinssamenstellingen, waarbij er dus ook aandacht is voor gescheiden gezinnen, gezinnen met twee ouders van hetzelfde geslacht en, aldus CC, polyamoreuze gezinnen. Ik citeer: “Het boek beweert dat gezinnen met twee papa’s of twee mama’s normaal zijn. In deze zondige gezinssamenstellingen worden kinderen moedwillig opgevoed zonder een vader of moeder. Een gezonde maatschappij zou zoiets veroordelen als kindermishandeling.” Pardon?? Twee (of drie of vier) liefhebbende ouders die door tig hoepels zijn gesprongen om een kind op deze wereld te mogen zetten en na heel veel wachten eindelijk een kindje mogen verwelkomen is een vorm van kindermishandeling?

Gewraakt boek nummer 5 is Koning en Koning, waarbij een prins verliefd wordt op een andere prins. CC vindt dit boek niet geschikt voor kleuters omdat het uit Amerikaanse bibliotheken is verwijderd (en omdat het de dynastie van het koninkrijk ten einde brengt). Nu hebben Amerikaanse bibliotheken sowieso een nogal bijzonder beleid rondom hun boeken (zo werd ook het dagboek van Anne Frank verwijderd) en ik weet niet of we onszelf moeten vergelijken met een land dat een oranje muppet tot leider heeft benoemd, maar los daarvan vind ik ‘Pietje wil het boek niet dus nu wil ik het boek ook niet’ niet echt een argument.

Gewraakt boek nummer 6: Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt, over een meester (zelf ook homo) die aan de klas vraagt wat ze later willen worden, waarop 1 van de jongens antwoord ‘homo’, zodat hij met een klasgenootje kan trouwen (ook jongen). CC heeft bezwaren tegen homoseksualiteit die ik al eerder benoemd heb.

Boek nummer 7: Mijn papa heeft een piemel (of, zoals CC het schrijft: ‘mijn papa heeft een p*****’. Ik citeer hun eigen tekst even, dat is makkelijker (en het geeft ook een beeld van hoe CC praat over deze boeken): “Het boek Mijn papa heeft een [geslachtsdeel], eveneens van lhbt-activist Pimm van Hest, stelt kinderen vanaf vijf jaar bloot aan zeer expliciete naaktbeelden. Niet alleen van kinderen, ook van volwassenen. Uit respect voor u hebben we de afbeeldingen gecensureerd. Dit respect heeft Rutgers niet voor de kinderen die het ongevraagd voor hun neus krijgen. Dit boek is van de serie Kriebels in je buik – en daardoor rechtstreeks afkomstig van Rutgers. Het behoort tot de meest schaamteloze en onzedelijkste boeken die de campagne Gezin in Gevaar heeft onderzocht. In het boek worden vijfjarigen gebombardeerd met seksueel expliciete beelden. Door hen bloot te stellen aan dit soort onzedelijke beelden gaan kinderen naaktheid als iets normaals zien. Wat het nog erger maakt: op sommige plaatjes is er lichamelijk contact tussen de naakte volwassenen en kinderen. Dit maakt hen vatbaarder voor pedofielen. Kinderen leren op deze manier dat dat normaal is. Maar welk mens met goede bedoelingen heeft daar belang bij?” Sorry hoor, maar volgens mij kan een voorlezer (kinderen lezen deze boeken waarschijnlijk niet zelf) die plaatjes en de tekst best in de juiste context zetten.

Boek nummer 8: het lammetje dat een varken was. Over een transgender lammetje. Los van het transgender-aspect waar CC veel moeite mee heeft, zijn ze ook verontwaardigd dat er voor een lammetje is gekozen, omdat een lam “het symbool is van Christus, Die zich voor de vergeving van onze zonde laat slachten. Het varken is in de Heilige Schrift daarentegen een onrein en vuil beest, waar de verloren zoon aan het einde van zijn brastochten bij terechtkomt. Het lammetje dat een varken is zet deze christelijke symboliek op zijn kop: wat heilig is, moet wijken voor wat vuil is.” Kijk CC, nu hebben we iets waar we een inhoudelijke discussie over kunnen voeren. Hadden jullie dit makkelijker gevonden als het boek “het kalfje dat een geitje was” had geheten? Want die indruk wekken jullie nu een beetje.

Boek nummer 9: Lijfklets. Dit is het eerste boek uit het zwartboek dat geen prentenboek is en/of als doelgroep kleuters heeft. Het is een doeboek voor kinderen tussen de 6 en 9 jaar en kinderen worden aangemoedigd om een regenboogvlag en mandala’s in te kleuren en om mantra’s te herhalen. Dit zou occult zijn. Tegelijkertijd weet ik uit ervaring dat er in de kerk ook wel dingen worden herhaald, al dan niet op zangerige toon (Heer ontferm u, Kyrie Eleison). De katholieke kerk kent daarnaast de rozenkrans, waarbij je eindeloos lang hetzelfde gebed bidt. Hoezo is dat niet occult en dit wel? Dat komt op mij over als meten met twee maten.

Het tiende boek, De jongen in de jurk, is het eerste voorleesboek dat niet voor de kleuters is, en gaat over een jongen die verkleed als meisje naar school gaat en zich voordoet als een Franse uitwisselingsstudente. Dit doet hij met aanmoediging van Liza, het mooiste meisje van de klas, waar hij ook een beetje verliefd op is. De bezwaren tegen transgenders kennen we inmiddels, en ik word een beetje moe van de herhaling

Het elfde gewraakte boek is een non-fictie boek, Seks en zo, dat een aantal zaken rondom seksualiteit, gender en ook abortus uitlegt. Met name het abortusstuk wordt door CC benadrukt, wat me niet verbaast van de organisatie die ook mensen naar de abortusklinieken stuurt om daar vrouwen die een abortus moeten ondergaan lastig te vallen.

Het twaalfde boek waar CC moeite mee heeft is Het Puberboek. Volgens CC wordt in dit boek heel erg de nadruk gelegd op zelfbevrediging, transgender, homo of lesbisch zijn, porno kijken en anticonceptie. Echter, dit boek (net als een aantal andere boeken uit deze lijst) staat bij ons in de schoolbibliotheek en ik weet daardoor toevallig dat het over veel meer gaat dan dat: namelijk alle aspecten van de puberteit. Hoe verandert je lichaam is daar een onderdeel van, maar ook hoe je plek in het gezin veranderd als je ouder wordt, hoe je omgaat met vrienden en vriendinnen (ja, ook degene waar je geen seksuele relatie mee hebt) en social media.

Opvallend is dat CC slechts een aantal boeken noemt uit de lijst, en doet alsof dat de enige boeken in de lijst zijn. Dat is niet het geval. Ik hoor ze niet over de beide boeken uit de Kikker-serie van Max Velthuijs, het boek van Eric Carle, de vele boeken waarin uitgelegd worden waar baby’s vandaan komen, de boeken over sociaal en emotioneel welzijn, boeken over sociale media en vooral alle boeken waarin het gaat over ‘nee zeggen’ en die juist gaan over het voorkomen van seksueel misbruik consequent niet noemt. En ik kan je vertellen dat dat er veel meer zijn dan de twaalf die ze hier uitlichten (als je me niet gelooft: link naar de volledige lijst staat onderaan dit stuk).

Opvallend is ook dat in het zwartboek de namen van de geslachtsdelen zijn zwartgelakt. De namen van de geslachtsdelen komen volgens Civitas Christiana uit het lespakket, maar aangezien hier met knippen en plakken naar verwezen wordt weet ik niet hoe betrouwbaar dit is en of de informatie wel of niet uit de context is gehaald, of zelfs of de genoemde teksten daadwerkelijk afkomstig zijn uit het lespakket van Rutgers. In de teksten die ze laten zien (minus de zwartgelakte ‘delen’), gaat het over bloot zijn (wanneer is dat gepast, bijvoorbeeld), doktertje spelen en hoe je daar als leerkracht mee om zou moeten gaan (volgens de geciteerde teksten is dat vragend, niet straffend, en dat zou volgens CC een grijs gebied creëren waar seksueel misbruikers handig gebruik van maken). En ja, in de teksten die Civitas Christiana citeert gaat het ook over jezelf aanraken. Niet als in: ‘zo moet je dat doen, daar en daar moet je je handen leggen’ (en dat is de indruk die CC wekt, vooral als het om de kleuters gaat). De teksten waaruit CC citeert geven de leerkracht het advies om een open gesprek hierover te voeren. In een van de knipseltjes uit wat CC aanduid als zijnde het lespakket staat dat kinderen “bij zichzelf nagaan hoe het plekje voelt”. Nergens staat dat ze dit met de hand in hun broek moeten doen, dat is de invulling die CC daaraan geeft. Daarnaast valt het me op dat ze Rutgers beschuldigen van het moedwillig/kwaadwillig achterhouden van het lespakket, maar dat ze zelf ook niet dat hele lespakket online zetten, maar slechts kleine knipseltjes en citaatjes, die niet laten zien uit welk deel van het lespakket, welke les of zelfs maar van welke pagina ze komen (als ze al uit het lespakket komen). Ook valt het me op dat deze knipseltjes in verschillende lettertypes opgesteld zijn. De lezer heeft geen mogelijkheid om te controleren wat de bron is van de knipsels in het zwartboek. We moeten CC kennelijk hierin op hun woord vertrouwen.

Wel vind ik het van belang om even te benoemen waarom het goed is als kinderen de namen van hun geslachtsdelen en dat van de ander leren en hoe ze om moeten gaan met wensen, grenzen, privacy, geheimen en wie jou wel of niet mag aanraken en waarom. Als je geen woorden hebt om te vertellen dat iets is gebeurd, of je hebt geleerd dat je altijd moet doen wat de volwassenen zeggen, dan is het lastig om aan te geven dat er iets is gebeurd wat jij niet leuk vond, of dat een volwassene je gevraagd heeft om iets geheim te houden. Dat is namelijk wat seksueel misbruik in de hand werkt. Het probleem ontstaat niet door iets bespreekbaar te maken, je kunt het probleem oplossen of zelfs voorkomen door het bespreekbaar te maken.

Ik heb overigens ook met leerkrachten gesproken, waaronder een zeer ervaren kleuterleerkracht. Die vertelde mij dat het bij de lessen voor de kleuters over knuffels (die pluche beesten) gaat, en dat ouders, in tegenstelling tot wat CC vertelt, van harte welkom zijn om de lessen bij te wonen, en dat ook de methode gewoon ingezien mag worden.

En, ik zeg het nog een keer: dit lespakket is niet verplicht. De boeken die genoemd worden zijn niet verplicht. Een school kan, binnen de kaders van de wet, een keuze maken uit het geboden materiaal. De school kan er zelfs ervoor kiezen om de lessen op een geheel eigen manier in te richten, als ze maar aan de kerndoelen voldoen. Ik krijg echter de indruk dat CC ook deze kerndoelen van tafel wil. Het punt is dat ze daarvoor niet bij de scholen (en al helemaal niet bij de auteurs!) moeten zijn, maar bij het Ministerie van Onderwijs.

Wat staat er allemaal op die gewraakte en veelbesproken Boekenlijst? Je kunt de hele lijst bekijken via de link. Er staan namelijk, zoals ik hierboven ook benoemde, nog veel meer boeken op.

Zullen we even normaal gaan doen?

Zie jij hier nou een reden om auteurs te gaan bedreigen? Ik namelijk niet. Als je het niet eens bent met hoe er op de school van jouw kind aandacht wordt besteed aan de Lentekriebels, moet je bij de school zijn, en niet bij de auteur van het boek dat jij zo verschrikkelijk doodeng vindt voor je kinderen dat je er een verschrikkelijke (doods)bedreiging tegenover moet zetten.

Lentekriebels gaat over veel meer dan alleen masturbatie, vrijen, transgender of homo of lesbisch zijn. Het gaat over een grens kunnen aangeven, over hoe je vrienden wordt, vrienden blijft en hoe vriendschappelijk contact verandert als je ouder wordt. Het gaat over social media, over wat gepast gedrag is in het openbaar. Het gaat over jezelf goed vinden zoals je bent, en over met wie je kan praten als er iets gebeurt wat je niet leuk vindt. Civitas Christiana focust op een klein deel van het lespakket en de boekenlijst, maar alleen al een blik op de volledige boekenlijst werpt ziet dat het thema Lentekriebels veel breder is dan alleen de dingen waar zij aandacht aan geven.

Ik heb de indruk dat het probleem van Civitas Christiana niet eens zo zeer bij deze auteurs ligt, maar bij de kerndoelen voor het onderwijs, waarin staat dat kinderen (en jongeren) moeten leren leven in een diverse samenleving. Dat is wat CC niet wil, zij willen de traditionele waarden in ere houden. Ze zijn daarnaast gewend dat ze de door hun gewenste waarden gereflecteerd zien in het lesmateriaal, aangezien ze ook regelmatig lobbyen bij de schoolboekenmakers. Dat kan niet met deze kerndoelen, die kunnen niet aangepast worden aan hun normen en waarden. En ik snap dat dat een hard gelag is voor hen. Wat ik niet snap: dat ze auteurs (die ook gewoon hun werk doen) zo aanvallen (en/of hun leden zo beïnvloeden dat die dat gaan doen).

De boeken die geselecteerd zijn voor de Week van de Lentekriebels zijn niet verplicht. Die hele Week van de Lentekriebels is niet verplicht. Als jij er een probleem mee hebt welke boeken er geselecteerd zijn of welke boeken de school van jouw kind uitkiest om te bespreken, dan moet je je melden bij de school of bij de betrokken organisaties (Rutgers in dit geval). Zeg maar zoals volwassenen dat doen, en zoals we kinderen, onder andere tijdens de Week van de Lentekriebels, leren om te doen. Bedreigingen en geweld, waar Civitas Christiana zelf niet achter zegt te staan, zijn niet de oplossing. Zeker niet aan het adres van auteurs. Je mag het met elkaar oneens zijn in deze maatschappij. Je mag van mening verschillen. Wat niet mag: elkaar bedreigen.

(en mocht het nog niet duidelijk zijn: ik schaar me achter de auteurs en het statement van CPNB)

Bronnen die openbaar te vinden zijn staan gelinkt in de blogpost.