Deze week is Maarten van der Weijden begonnen aan zijn tweede poging om de Elfstedentocht te zwemmen. Dit jaar zwemmen er zo’n 80 mensen 22 kilometer met hem mee. Dus Spetter pieter pater, lekker in het water is het thema van deze week!

Dit is een beetje een dubbel thema. Aan de ene kant is het heel hoopvol, omdat geld ophalen voor het Kankerfonds heel nuttig is en Maarten een voorbeeld van dat je kunt genezen van kanker en kunt herstellen. Aan de andere kant zijn er ook de verdrietige verhalen, van de mensen die ons vertellen voor wie zij meezwemmen: voor een (overleden) dierbare, soms voor zichzelf.

Het eerste boek wat ik moet noemen deze week, is Achtstegroepers huilen niet van Jacques Vriens. Dit boek is gebaseerd op iets wat hij in zijn klas als leerkracht heeft meegemaakt: een leerling kreeg kanker. Vriens heeft vaak verteld dat hij ontzettend veel moeite had om dit boek te schrijven, en hij kon het verhaal pas schrijven toen hij van de meester (die bij hem normaliter voor de klas staat) een juf maakte. Tot die tijd was hij steeds die meester. Ik vermoed dat het schrijven van dit verhaal een behoorlijk therapeutisch effect had. Vriens benoemt nog regelmatig op social media hoe belangrijk dit boek voor hem is.

Een tweede boek wat past bij Spetter pieter pater is De jongen onder water van Adam Baron. Timon heeft nog nooit gezwommen, maar durft dat niet toe te geven aan zijn klasgenoten. Als ze met de hele klas gaan zwemmen, belandt Timon in het water. Hij wordt op het nippertje gered, maar zijn moeder raakt er compleet door in de war. Samen met zijn vrienden zoekt Timon uit welk water-gerelateerd geheim de familie al jaren verborgen houdt.

En het derde boek, ik kan er niet omheen, is het boek van Maarten van der Weijden: Beter. Hierin beschrijft hij zijn proces in het ziekenhuis en de periode daarna.

En wat drink je nou voor thee bij een weekeind zwemmen in Friesland? Nou, je zou, om te vieren dat er zoveel geld bij elkaar wordt gezwommen, een Oost-Friese theeceremonie kunnen houden. Of je kiest voor een Oostfriese Melange, een hele zware zwarte thee die van oorsprong met room en kandij geserveerd wordt. De Oostfriese Theeceremonie staat zelfs op de UNESCO-lijst van immaterieel erfgoed (net als de Elfstedentocht).
(En ja, ik weet dat Oost-Friesland eigenlijk een regio in Duitsland is, maar de naam past zo mooi).

PS: voor de mensen die scores bijhouden: dit is mijn 60e blogpost!