Het verhaal
Sam is dertien en heeft een broer van zeventien, Jason. Ze wonen met hun ouders in een groot huis in Londen en de moeder van Sam en Jason is minister. Als Jason vertelt dat hij een meisje is, zijn zijn ouders dan ook vooral bezig met dit uit zijn hoofd te praten en te bedenken hoeveel negatieve invloed dit heeft op de carrièrekansen van moeder.
Sam is vooral een toeschouwer in dit conflict, en hij weet niet wat hij met zijn gevoelens aanmoet. Het feit dat zijn klasgenootjes hem pesten met zijn broer/zus helpt ook niet. Je leest over de innerlijke strijd van Sam, die zich staande probeert te houden tussen zijn ouders (die het liefste zouden zien dat Jason weer ‘normaal’ gaat doen) en zijn broer (van wie hij houdt, maar wie hij ook verwijt dat de dingen veranderen en dat hun wereld op z’n kop staat).
Jason houdt het thuis niet meer uit, en gaat naar zijn tante. Door de afstand die er ontstaat, heeft Sam de tijd om wat dingen op een rijtje te zetten. Het scheelt ook enorm dat hij niet meer gepest wordt op school en een vriendinnetje krijgt. Sam kan dus weer een normale tiener zijn, maar hij mist zijn broer enorm. Helemaal omdat zijn ouders volledig opgaan in zijn moeders kans om de nieuwe premier van Groot-Brittannië te worden. Sam is onzichtbaar, en de enige persoon die hem altijd zag is nu weg.
Mijn mening
Dit boek was voor mij een emotionele rollercoaster. Van personages willen slaan (bij voorkeur met het boek) tot aan een traantje wegpinken bij een bepaalde scéne en van plaatsvervangende schaamte tot aan trots, alles is voorbij gekomen. De stijl is pakkend en het boek is niet heel dik, waardoor ik het snel uit had.
Wel hoop ik dat geen enkele ouder op deze aardbol het zelfs maar overweegt om te reageren zoals de ouders van Sam en Jason reageren op het nieuws dat hun zoon een dochter is. Ze noemen Jason een aansteller, willen hem genezen en vragen zelfs aan een therapeut of die er geen antibioticakuur tegen heeft… De ouders beweren dat ze dit doen omdat ze Jason willen beschermen, maar het is duidelijk dat ze vooral bezig zijn om de politieke carrière van moeder te beschermen. Hierdoor verliezen ze compleet uit het oog wat Jason en Sam nodig hebben: begrip en begeleiding in dit proces.
Eigenlijk gaat dit verhaal over twee mensen die allebei heel eenzaam zijn. Jason is eenzaam omdat zijn ouders en zijn vrienden niet accepteren wie hij is. Sam is eenzaam omdat zijn broer opeens zijn zus wil zijn, en hij geen tijd en ruimte krijgt om dat te accepteren, om daaraan te wennen. Doordat de ouders van Sam en Jason zo afwijzend reageren, hoopt Jason dat Sam het juist wel zal accepteren. Maar Sam snapt het niet (op zich logisch, hij is dertien en krijgt letterlijk nul uitleg en ondersteuning bij dit proces) en wil niet dat zijn broer verandert, omdat de band die zij hebben dan ook zou kunnen veranderen. En die band is zijn enige houvast in de chaotische en veroordelende leefwereld van zijn ouders. Jason merkt dat Sam het niet kan accepteren, en voelt zich afgewezen en verraden, eenzaam en heel erg alleen.
Sam heeft heel veel moeite om het proces waar zijn broer doorheen gaat te begrijpen. Daar komt wat verandering in als hij bij zijn tante gaat logeren, de tante waar Jason dan ook logeert. Hoewel je zou denken dat het gesprek wat de broers hebben niet goed verloopt, blijkt later dat het toch effect heeft gehad: de band tussen hen is in reparatie, en Sam merkt dat er ook dingen hetzelfde blijven tussen hen.
Het einde van het boek had van mij iets beter uitgewerkt mogen worden, of het boek had eerder mogen stoppen. De titel van het boek is namelijk een uitspraak van Sam, en op zich had het verhaal daar kunnen eindigen. Het huidige einde voelt (zonder te willen spoilen), een beetje te regenboog-achtig in verhouding met de rest van het verhaal.
Ondanks mijn kritische noten vond ik dit een mooi verhaal, wat twee moeilijke onderwerpen bespreekbaar maakt (transgender zijn en een transgender broer/zus hebben). Ik vind dit daarom een waardevol en krachtig boek, wat zeker een aanrader is voor iedereen die met deze twee thema’s bezig is.
NB: ik heb het steeds over ‘broer’ en ‘Jason’, omdat Sam dat ook doet en je het verhaal door zijn ogen leest.
Bron afbeelding: Lees Magazine – Bol.com
Klinkt als een hartverscheurend boek. Ik vind het wel mooi dat er is gekozen voor het perspectief van een naaste. Kan me voorstellen dat dat voor naasten in dezelfde situatie heel helpend kan zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Boek is inderdaad erg mooi, maar ook soms zielig. Ik denk dat dit ook goed is om voor te lezen als je een transgender leerling in de klas hebt, of om samen met een brusje te lezen. Je gaat daardoor toch wat makkelijker het gesprek aan over bepaalde vooroordelen of gevoelens.
LikeLike
mooie recensie: dank je wel voor de tip!
LikeGeliked door 1 persoon
Graag gedaan!
LikeLike