Het verhaal

Het is een paar weken voor het proefjaar van Avery om is. Als ze dat jaar het hele jaar in Hawthorne House verblijft, erft ze definitief al het geld en alle bezittingen van Tobias Hawthorne. Avery’s advocaat is haar al weken aan het pushen om al het geld in een trust te steken (kennelijk zijn er nogal wat oudere witte mannen die bang worden van het idee dat een meisje van 18 de beschikking krijgt over een dergelijk fortuin), de pers rammelt aan de poort en de beveiliging staat op scherp.

Maar Avery heeft het veel te veel naar haar zin met de Hawthorne-broers om zich met dergelijke dingen bezig te houden. Ze kennen elkaar inmiddels door en door, en gaan voortdurend op zoek naar mysteries in en om het huis. En Hawthorne House kent nogal wat mysteries…

Dan verandert alles. Er staat een meisje aan de poort, en ze vraagt Avery om hulp. Wie is dit meisje, en kunnen Avery en de jongens haar vertrouwen? Ondertussen zijn ze ook bezig om het raadsel op te lossen van de gouden cirkel uit het vorige deel, en de komst van dit meisje zorgt voor nieuwe raadsels… En als er nou een ding is waar Avery en haar vrienden faxing goed in zijn geworden, is het wel raadsels oplossen.

Mijn mening

Dit boek was lastig opstarten, omdat het nogal frequent verwees naar dingen uit het vorige deel, die niet altijd goed werden uitgelegd. Dat maakte dit boek in het begin nogal taai, want ik had het vorige deel niet meer helemaal scherp op mijn netvlies staan. Langzaam maar zeker werd het duidelijk, maar ik vind dat iets meer uitleg en misschien iets minder aandacht voor alle verwarring in het begin (er lopen meerdere raadsels door elkaar en het is niet altijd duidelijk wie met welk raadsel bezig is). Deze serie moet je dus echt in een keer achter elkaar lezen om alles goed te kunnen volgen. Of op zijn minst kort na elkaar, en niet zeg maar met een jaar tussen de delen.

Maar toen het verhaal eenmaal op gang was, liep het als een trein. Dat was ongeveer op het punt dat het duidelijk werd op welk raadsel er gefocust moest worden. Daarna las het verhaal met een vaart die ik aan het begin van het boek niet voor mogelijk had gehouden. Ik was bang dat dit boek me net zo tegen zou vallen als het tweede deel, maar vanaf dat punt werd het weer net zo goed als het eerste deel.

Ook werden er een aantal losse eindjes uit de eerdere delen afgehecht. Zo krijgen we bijvoorbeeld uitleg over waarom Tobias Hawthorne al zijn kinderen en kleinkinderen onterft heeft, en waarom hij in plaats daarvan Avery heeft uitgekozen om zijn hele hebben en houwen te erven. Dat was een zeer riskante gok van Hawthorne, en waarschijnlijk draait hij zich aan het eind van het boek om in zijn graf, want Avery neemt een beslissing Tobias Hawthorne verschrikkelijk zou hebben gevonden.

Wat me wel stoorde was dat de tijd niet helemaal leek te kloppen. Zo is het vrij kort na het tweede deel, maar ook een paar weken voor het jaar dat Avery in Hawthorne House moest wonen om is. Deel 1 en 2 volgen elkaar vrijwel naadloos op, en dat zou prima kunnen met dit derde deel, ware het niet dat dan het tijdspad niet meer klopt. Dat vond ik jammer, en zorgde ook voor wat verwarring en dat het wat lastiger was om dit verhaal op te starten. Daar had de redactie iets beter op moeten letten, vind ik.

In het Engels heet dit boek ‘the final gambit’, wat niet zo zeer ‘de laatste zet’ betekent, maar eerder ‘de laatste gok’. Gambit heeft in de titel een dubbele betekenis (het is net een raadsel van Tobias Hawthorne!), omdat in het boek het ‘damegambit’ (Queen’s Gambit), een bepaalde openingszet bij het schaken, een grote rol speelt. Schaken zelf trouwens ook, maar je hoeft niets van schaken af te weten om dit boek te kunnen waarderen.

Zonder te veel over het einde te willen verklappen, kan ik zeggen dat ik het een heel mooi, symbolisch en een beetje over de top is. Passend dus bij het begin van de serie (arm meisje krijgt onverwacht erfenis van wildvreemde steenrijke vent), en ook een afgerond einde. Of toch niet helemaal? Dat mag je zelf bepalen…