Ik ben al 4 jaar aan het bloggen, maar ik heb nog maar twee keer de ‘hallo ik ben blogger’-kaart getrokken. Over een van die keren* wil ik jullie vandaag vertellen. Jep, I am spilling the tea… again!

Af en toe koop ik losse thee bij een theewebwinkel. Dat is voor mij een luxeproduct en dus ook een traktatie. Ik wissel hierin een beetje af tussen verschillende webwinkels, en besloot deze keer een theewinkeltje te proberen dat gevestigd zit in de plaats waar mijn vader is geboren (ja, ik omschrijf het bewust een beetje cryptisch, want het theewinkeltje gaat niet goed uit dit verhaal komen, dus ik zal het netjes houden en niet namen en shamen). Ik doe dit niet vaak, want losse thee is vrij prijzig, en online kopen is nog wel eens een risico. Bij dit winkeltje had ik een keer eerder gekocht, en toen was alles goed gegaan, dus ik hoopte op een herhaling van zetten.

Na een week had ik nog geen thee binnen, en niets gehoord van het theewinkeltje. Dus ik gooide er eens een mailtje achteraan: waar blijft mijn thee? Na een paar dagen kreeg ik een mail terug, met het bericht dat de thee die ik had besteld nog niet bij hen binnen was, maar dat ze er vanuit gingen dat alles binnen 14 dagen bij mij binnen zou zijn, en eigenlijk had ik dit in de nieuwsbrief en op social media kunnen lezen dus…

De nieuwsbrief van dit theewinkeltje krijg ik niet (de vorige bestelling was ruim anderhalf jaar geleden), en na flink uitpluizen bleek dat er zowel op Facebook als op Instagram niets over deze leveringsproblemen stond. Nu maak ik vaker mee dat winkels denken dat iets in de nieuwsbrief zetten afdoende is, en ik maak hier even van de gelegenheid gebruik om te zeggen: dat is het niet. Communicatie doe je via al je kanalen, tenzij je een actie/wijziging hebt die alleen voor dat ene platform is.

Na zes weken had ik nog steeds geen thee binnen. Ik mailde nog eens, gaf aan dat ik binnen twee weken ofwel mijn thee terug wilde ofwel mijn geld terug wilde, dat ik het netjes had gevonden als het theewinkeltje me uit zichzelf op de hoogte had gehouden van de vertraging (de veertien dagen waren immers drie keer verstreken en ik had nog steeds geen thee) en vertelde dat ik van plan was geweest om de thee te bespreken op mijn blog, waarbij ik ook even de bezoekersaantallen en andere statistieken noemde. Dit was overigens waar, ik speelde met het idee om een thee-review-rubriek te beginnen, en wou dit winkeltje (waar ik dus minder vaak bestel en dus eerlijker en onbevooroordeeld(er) over kon bloggen) als eerste noemen. Een mooi idee, vond ik zelf, maar dit theewinkeltje was het behoorlijk voor zichzelf aan het verpesten.

Want het bleef stil. Heel stil. Drie weken later stuurde ik nogmaals een mail. Deze keer was ik minder vriendelijk (we waren inmiddels bijna 2 maanden verder sinds de originele bestelling), en gaf ik aan dat als ik op datum x niet of mijn thee had of mijn geld terug had gekregen, ik aangifte zou doen van oplichting. Een paar dagen later kreeg ik dan eindelijk reactie van het theewinkeltje: dat het zoooo druk was geweest, en dat de mailtjes-afhandelaar daarom een weekje vrij had genomen, maar dat ze nu alle mailtjes aan het bijwerken was en ja daar had ze echt wel over geposts op social media (dat klopte, maar er stond nog steeds niets over de leveringsproblemen die kennelijk nog steeds voortduurden) dus ja… En ze zou nu eindelijk mijn geld terugboeken, al wou ze op zich ook wel andere theetjes voor me uitzoeken, maar ze had het gevoel dat ik dat niet meer wilde, en dat was echt heel jammer…

Ja, jammer voor hen. Want ik bestel daar nooit meer, niet voor mezelf en niet voor mijn blog. Het trekken van de ‘hallo ik ben blogger’-kaart hielp in dit geval helemaal niets, maar ik weet daardoor ook dat ik echt nooit meer daar hoef te bestellen, want aan goede service of goed informeren doen ze niet. Ik moest overal zelf achteraan. En ik begrijp echt dat mijn bestelling voor een ander misschien geen groot bedrag is, maar voor mij is het al snel veel geld. Zeker voor thee die niet geleverd wordt… Ik heb inmiddels mijn geld terug, maar dat heeft wel lang geduurd, mede omdat de vakantie van de mailtjes-afhandelaar dus belangrijker was dan goede service verlenen aan mij als klant. Een kleine klant misschien, maar een kleine klant is ook een klant.

* De andere keer was vrij simpel: ik wilde graag een boek lezen van een uitgeverij, en vroeg of ik een recensie-exemplaar kon krijgen. Eigenlijk was ik qua statistieken nog te klein, maar omdat ik het boek extra onder de aandacht kon brengen bij een speciale doelgroep kreeg ik wel een ebook. Ik las boek, ik schreef recensie, klaar.