In de bibliotheek maak je soms leuke, lieve of grappige dingen mee. En daar schrijf ik dan weer een blogpost over! Lees je mee wat ik de afgelopen periode voor bijzondere dingen meemaakte?
In de zomervakantie zag ik in de bibliotheek in mijn wijk twee jongens lopen, ik denk broers, tweede helft/eind basisschool. Ze liepen allebei met een grote tas (zo’n shopper, zo’n extra stevige boodschappentas) en waren duidelijk bezig om hun zomervakantievoorraad bij elkaar te verzamelen. Dit ging uiteraard gepaard met nogal wat ‘hé zullen we ook stripboeken meenemen’ en ‘hier staan deze boeken, die zijn gaaf!’. Ik vind het altijd tof om te zien dat er kinderen zijn die met enthousiasme een flinke stapel boeken uitzoeken. Daarbij waren deze jongens gewoon gezellig bezig zonder enige vorm van overlast te veroorzaken, en dat is ook altijd het vermelden waard.
Op een middag kwam ik de bibliotheek in mijn wijk in lopen, en toen zag ik de bibliotheekmedewerker-van-dienst druk in de weer met de grote plastic Nijntje (ik woon in Utrecht, dus de meeste vestigingen van de bibliotheek hier hebben wel ergens een afbeelding van Nijntje staan). Er stond ook een klein kindje bij, en het was al snel duidelijk dat men probeerde om de lamp speciaal voor dat meisje aan te zetten. Even laten bleek dat ze lid werd van de bibliotheek, en ja, dan heb je natuurlijk wel een extra speciale lichtgevende Nijntje-ervaring nodig om die gebeurtenis kracht bij te zetten, toch? Maar Nijntje deed het helaas niet… Wel kreeg het meisje een BoekStart-koffertje en een boekje. Daarnaast mocht ze ook meteen boekjes uitzoeken, onder andere van Nijntje. En zo kwam alles toch nog goed.
Tijdens de kerstvakantie wou ik voor mijn vader een paar dvd’s uit de bieb halen. Ik had van te voren gecheckt of ze er waren, en jawel, ze waren aanwezig. Maar helaas kon ik ze niet vinden, want ze stonden niet op de plek waar ze zouden moeten staan (ondanks dat dat wel in de app stond). Ik keek uiteraard wat verder dan mijn neus lang was, maar nee, die twee dvd’s die mijn vader graag wilde hebben, die waren er niet. Dus vroeg ik een medewerker (type kleerkast) om hulp. Die had weinig hoop dat ik de dvd’s zou vinden, want er werd nogal veel gestolen (vestiging in het centrum van een grote stad). Maar hij wou wel nog iemand anders voor mij halen, die misschien, eventueel, wel de dvd’s kon vinden. En even later kwam het prototype bibliothecaresse naar mij toe (inclusief bril waar ze overheen keek en een knotje). Zij liep naar een medewerkerscomputer, zag dat de door mijn vader gewenste dvd’s inderdaad aanwezig waren, maar dat ze de dag ervoor waren ingeleverd en men er door de kerstvakantie-drukte nog niet aan toe was gekomen om deze dvd’s op hun plek te zetten. Ze schreef op om welke dvd’s het ging, ging ‘naar achteren’ en stond even later voor mijn neus met de twee dvd’s. Uiteraard heb ik haar heel hartelijk bedankt voor deze service, en mijn vader is heel blij met de dvd’s.
O, bestaan ze nog, de echte bibliothecaresses? Heerlijk!
Ik heb trouwens hetzelfde als ik kinderen in de bieb zie: die moedig ik in mijn hoofd dan aan om heel veel mee te nemen.
LikeLike
Ja, je moet goed zoeken (uitstervend ras), maar ze bestaan nog!
LikeLike
Leuk, ik ga je eerdere blogs over de bibliotheek straks ook (nog?) lezen.
Wat een fijne bibliotheek mevrouw zoals ze direct even ging kijken.
LikeLike
Ja, dat was heel fijn! Veel plezier met (bij)lezen.
LikeLike