Het verhaal

November 1983. Een geheime, specialistische eenheid van het leger gaat op oefening. De Koude Oorlog is nog in volle gang, er is nog dienstplicht, maar deze mannen zijn speciaal geselecteerd voor deze eenheid en deze taak.

16 december 2005. Tom Brandt wordt vanuit zijn functie als fotograaf bij de MIVD naar Darp gestuurd. Er is daar recent gegraven op wat vroeger een legerbasis was, en tijdens het graven is er verhoogde radioactiviteit gemeten. Tijdens de werkzaamheden doen Brandt en zijn collega Huub Cabot een gruwelijke ontdekking. Voor ze verder kunnen gaan met hun onderzoek, wordt al het materiaal hun uit handen gerukt door Majoor Frens. Wie is deze man, en waarom mogen Brandt en Cabot niet verder met hun onderzoek?

21 december 2005. Iemand is van plan een aanslag te plegen op Schiphol. In de dubbele koffer die de persoon bij zich heeft zit iets heel gevaarlijks. Kunnen Tom Brandt en humanistisch geestelijk verzorgster Anneke Spiering (die de mannen in 1983 mentale bijstand heeft aangeboden en nu door Tom weer bij de zaak betrokken wordt) de aanslag voorkomen, terwijl er ondertussen iemand probeert om hen zo veel mogelijk tegen te werken?

Mijn mening

Dit was mijn eerste Tom Brandt-thriller, en ik moet bekennen dat ik er even in moest komen. Dat komt niet alleen door de voor mij onbekende setting (leger/defensie en ex-militairen), maar ook omdat het verhaal veelvuldig verspringt in zowel tijd als perspectief, waarbij de samenhang tussen de verhaallijnen niet meteen duidelijk is. Dat maakte dat ik echt even moest wennen aan dit boek.

Al snel was ik erachter dat het een whydunnit is, en geen whodunnit. De basis van het verhaal (wat is de gruwelijke ontdekking, hoe komt dat gruwelijke daar en waarom is er radioactieve straling gemeten bij Darp) is namelijk snel duidelijk, maar het waarom van alles wat daarachter zit, dat is de rest van het verhaal.

Na een tijdje lezen kom je erachter dat je steeds brokjes informatie krijgt die elkaar aanvullen. Brokje uit het verleden, brokje uit het heden, brokje van het ene personage, brokje van het andere personage. Samen maakt dat dat je de puzzel bijna compleet hebt, maar de ontknoping bevat toch nog een paar verrassingen. Net als de De Cock-achtige napraat tussen de verschillende personages.

Van Zwol, zelf ex-dienstplichtige, kaart in zijn boek een belangrijk thema aan: trauma, PTSS en de zwijgcultuur binnen het leger. Zo krijgt zelfs de geestelijk verzorger de mannen van de speciale eenheid niet aan het praten. Niet omdat ze niet willen, maar om een andere reden. Doordat ze de zorg die ze eigenlijk nodig hadden ontzegd is, hebben de mannen van de speciale eenheid allemaal een ‘klap van de molen’ gekregen, om het maar zo te zeggen. Dat uit zich bij allemaal anders, maar de zwijgcultuur brengt hen behoorlijk wat schade toe. Ik denk dat het goed is dat dit thema ook buiten defensie wat meer aandacht krijgt.

Wat ik soms wel lastig vond: de leger-terminologie. Ik heb zelf nooit in het leger gezeten, en mijn legerkennis gaat niet verder dan wat ik af en toe op tv zie. Ik heb dan ook regelmatig termen, locaties en begrippen zitten googlen tijdens het lezen, zodat ik begreep waar het over ging.

Dit is een verhaal als een dieselmotor: het duurt even voor het echt op gang komt, omdat Van Zwol veel tijd neemt om de verhaallijnen op te bouwen. Maar opeens komt de vaart erin, en dan vlieg je (bijna met het tempo van een F-16) door het boek heen. Sterker nog: ik vond het jammer dat ik, toen ik op dat punt was, ook nog andere dingen moest doen (je weet wel, eten koken enzo).

Door alle leger-elementen is het echt wel een stoer verhaal. Heb je dus de tijd (of de achtergrondkennis) om je het legertaaltje eigen te maken en ben je op zoek naar een boek zonder al te veel emotionele poespas? Of ben je op zoek naar een verhaal van eigen bodem in een originele setting? Dan is dit een aanrader voor jou.

Dit boek heb ik opgestuurd gekregen in ruil voor mijn eerlijke mening. De auteur heb ik eerst op de hoogte gesteld van mijn recensiebeleid, daarna pas zijn we overeen gekomen dat hij mij een boek zou toesturen. Ik promoot dit bericht zoals ik dat ook met mijn andere blogposts doe.