Een tijdje terug las ik Her Royal Highness van Rachel Hawkins. Een chicklit voor tieners met een vrij eenvoudig verhaal. Meisje gaat naar kostschool, toevallig de kostschool waar ook de kinderen van het Schotse koningshuis naar school gaan. Meisje wordt verliefd op een van de kinderen van het koningshuis. Lid van koningshuis is ook verliefd op haar. Ze krijgen wat tegenstand van de koningin, maken wat ruzie… Kortom, een lekker voorspelbaar verhaal. Waarom zou ik aan zo’n verhaal aandacht besteden op mijn blog?

LHBT-romance

Afgezien van dat het soms lekker is om een voorspelbaar verhaal te hebben, is dit boek om nog een reden waardevol om te vermelden. De romance in dit boek is namelijk geen romance tussen een jongen en een meisje, maar tussen twee meisjes. Juist, in dit boek is er een prinses die op vrouwen valt – zo ver durfde zelfs Disney nog niet te gaan.

En aan de ene kant vind ik het super dat er eindelijk een luchtig boek is met een romantisch verhaal waarin het gaat over de liefde tussen twee vrouwen, en waarbij de verhaallijn niet bepaald wordt door de coming out van een van de twee. Maar aan de andere kant ben ik ook boos, want waarom kan dit boek nu pas verschijnen? Waarom kunnen we tienermeiden nu pas een romantisch verhaal tussen twee vrouwen aanbieden? Dat had toch al jaren eerder gekund? In de kerk worden de verbintenissen tussen twee mensen van hetzelfde geslacht al minstens 25 jaar ingezegend, mensen van hetzelfde geslacht mogen al 19 jaar voor de wet trouwen. Waarom is dit dan het eerste boek dat een gewone romance tussen twee vrouwen kan beschrijven?

Rolmodellen en angst

De reden dat ik me hier zo boos over maak, is dat ik me bewust ben van het belang van rolmodellen. En wat een goed rolmodel zet je neer als je twee mensen van hetzelfde geslacht een gewone, normale relatie laat krijgen? Een verhaal wat niet gaat over de coming out, maar over de normale tiener-relatiedingen? Vind die ander mij leuk, is die ook verliefd op mij en hoe kunnen we elkaar blijven zien terwijl de school en onze ouders daar nou niet echt supergelukkig mee zijn? Dingen die in de meeste kostschoolboeken die op gemengde scholen spelen (en niet uit de jaren 50 van de vorige eeuw stammen) voorkomen. Op die manier normaliseer je een relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.

En dat is precies waar volgens mij de angel zit: dat er nog steeds mensen zijn die zijn blijven hangen in de tijd dat relaties tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet oké waren. Dat er mensen zijn die ‘dat soort gedrag niet willen aanmoedigen’ en dat uitgeverijen bang zijn voor hun reputatie als ze een dergelijk boek uitgeven. Tel daarbij op dat de ruimte op de Nederlandse boekenmarkt erg krap is, waardoor uitgeverijen liever voor de succesnummers en de minder omstreden boeken gaan.

Hup boek!

Dus waarom krijgt dit boek een complete en uitgebreide blogpost? Omdat we dit soort boeken moeten stimuleren. Als wij als lezers uitgeverijen het signaal geven dat er een (grote) vraag is naar boeken waarin twee mensen verliefd op elkaar zijn en waarin het ondergeschikt is dat ze toevallig hetzelfde geslacht hebben, dan gaan uitgeverijen meer van dat soort boeken uitgeven.

En hoe geven wij als lezers dat signaal? Door de boeken te kopen, of door ze te lenen bij de bieb. Door ze te promoten op social media en door er aandacht aan te geven in blogposts zoals deze. Ik draag mijn steentje bij. Jij ook?