Soms maak je in de bibliotheek hele leuke, lieve of grappige dingen mee. Dingen die te leuk zijn om niet te delen. Daarom vertel ik ze in deze blogpost. Eerder schreef ik ook al een blogpost met leuke anekdotes in de bieb, dus dit is deel twee.

De eerste anekdote is een situatie uit de dependance van de bibliotheek in mijn wijk. Een van de medewerkers was bezig om een van de ‘etalage-tafels’ (je weet wel, die tafels waarop ze bepaalde boeken ‘in de spotlight’ zetten) opnieuw in te richten. Het thema waar ze mee bezig was: schrijvers die je gelezen moet hebben. Ze had een boek in haar handen wat ik, laat ik het netjes houden, niet zo kan waarderen. De medewerkster bekeek het boek wat uitgebreider, en ik maakte een opmerking over de manier waarop het thema van het boek is uitgewerkt (nogal… verontrustend, laat ik het daar maar op houden). Hierop besloot de medewerkster om dit boek niet op de tafel te leggen, en in plaats daarvan een ander boek (wat ik had aanbevolen) te etaleren. Prima deal, dacht ik zo 😉

De tweede situatie was toen de bibliotheken alleen open waren voor inleveren en afhalen. De plaatselijke bibliotheek bood klanten ook de service dat boeken die in de kast stonden meegenomen mochten worden, maar dan moest een bibliotheekmedewerker ze voor je pakken. Dit werd voor een jongetje gedaan, waarop zijn moeder zei: “Handig hè, dan hoef je niet zelf te zoeken!”. Een mooi staaltje Omdenken!

De derde situatie deed zich voor in de hoofdvestiging bij mij in de stad. Ik liep op de kinderafdeling (want ook daar zijn leuke boeken) en zag een moeder die Frans sprak met haar twee kinderen. Aangezien ik het woord ‘Allez’ opving, had ik al wel een vermoeden dat het Belgen waren, maar helemaal zeker was ik niet. Wel zag ik dat ze bij de Nederlandstalige boeken stonden, terwijl er ook een (kleine) collectie Franstalige boeken is. Dus ik trok mijn stoute schoenen aan en zei in mijn beste Frans dat deze collectie op de derde etage stond. De moeder bleek inderdaad Nederlands te spreken, en vroeg in het Nederlands of ik inderdaad bedoelde dat de Franstalige boeken op de derde etage stonden. Ik bevestigde dit. Toen even later een van de kinderen vroeg wat ik had gezegd, ving ik het woord ‘gentile’ op, wat ‘aardig’ of ‘vriendelijk’ betekent. Al met al had ik dat dus best netjes opgelost met mijn middelbareschool-Frans (oké, ik heb er eindexamen in gedaan, maar daarna heb ik het nauwelijks nog gebruikt, dus ik ben er best een beetje trots op dat ik een enigszins begrijpelijke zin heb weten te formuleren).