In de bibliotheek maak je soms leuke, lieve of grappige dingen mee. En daar schrijf ik dan weer een blogpost over! Lees je mee wat ik de afgelopen periode voor bijzondere dingen meemaakte?

Ik kwam langs de bieb, en ik zag een jongetje daar staan huilen voor een dichte deur. Het was die ene doordeweekse dag waarop de bibliotheek altijd gesloten is. ‘Ik wil zo graag naar de bibliotheek!’ huilde het jongetje. Zijn moeder stond erbij, en probeerde uit te leggen dat de bieb gesloten was. Het jongetje, ontroostbaar over dit onrecht (en groot gelijk had hij), bleef huilen. Ik zei toen voorzichtig tegen de moeder dat de bibliotheek een wijk verderop wel open was. Moeder vond dit een erg goede oplossing, maar het jongetje was het er nog niet helemaal mee eens, want dat was niet ZIJN bieb. Snap ik, jochie. Ik probeerde hem nog wat enthousiast te maken (‘in die bieb zijn veel meer boekjes!’), en uiteindelijk huilde hij niet meer. Moeder zette hem voor op haar fiets, en samen zijn ze (voor zover ik weet) naar de bieb een wijk verderop gegaan.

De tweede situatie heb ik niet zelf meegemaakt, maar kwam ik op Twitter tegen, en die was zo schattig dat ik het jullie niet wilde onthouden. Uiteraard heb ik eerst toestemming gevraagd voor ik deze Tweet hier deelde.

Tijdens de drukke woensdagmiddagdienst zag ik een meisje achter de catalogus een boek lezen. En een kleuter die zijn boek in de inleverkast zette en er afscheid van nam: ‘Dahag!’, zwaaiend weglopen en nog een paar keer ‘Dahag!’
👋👋👋#eenboekkanzoveeldoen

— Miriam Bakker (@boekmama) December 15, 2021

De derde situatie was in de grote bibliotheek in het centrum. Ik liep op de gang waar de twee zalen met jeugdboeken op uitkomen (0-8 en 8-12, 12+ is een etage hoger) en zag uit de zaal met kinderboeken voor de jongste kinderen een klein kindje kruipen. Kindje kroop vrolijk rond, keek eens goed om zich heen, constateerde dat hij/zij niet op de gang moest zijn en kroop weer net zo vrolijk terug de zaal in. Ik vind het geweldig dat ik een bibliotheek heb waar kinderen zich zo thuis voelen, en waar ouders hun kinderen dus gewoon vrij durven te laten kruipen, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor ongelukken of andere nare dingen.

Wil je deze serie teruglezen?
Deel 1
Deel 2