Fastfood kennen we allemaal. Het is ongezond: te vet, te zout, te veel suiker, te weinig voedingsstoffen en te veel calorieën. Maar soms is het ook gewoon heel lekker. Fastfood-leesvoer zal niet iedereen (her)kennen als zodanig, maar ik denk wel dat de meeste lezers wel eens een fastfood-boek gelezen hebben. Misschien lees je zelfs alleen maar fastfood-leesvoer. En in tegenstelling tot gewoon fastfood kan dat geen kwaad.

Wat is fastfood-leesvoer?

Fastfood-leesvoer zijn die boeken die je openslaat en in een ruk uitleest. Niet omdat het plot nou zo geweldig is of omdat er zulke mooie zinnen in staan, maar omdat het zo lekker vlot geschreven is. Je hoeft er nauwelijks tot niet bij na te denken, het boek zet je ook niet aan het denken, maar het leest wel lekker snel. Daarnaast zijn de boeken ook toegankelijk voor mensen die weinig tot niet lezen, net zoals fastfood vaak een heel geschikte optie is voor moeilijke eters.

Je zou verwachten dat fastfood-boeken dun zijn, maar dat hoeft niet. De boeken van Arlidge zijn bijvoorbeeld tot bijna vuistdik, en ook zijn boeken zou ik tot de fastfood-boeken rekenen. Ook hoeven ze niet altijd spannend te zijn: De Zeven Zussen is immers ook een serie die tot de fastfood-boeken gerekend kan worden.

Is fastfood-leesvoer slecht?

Uiteraard kun je iets zeggen over de inhoudelijke kwaliteit van fastfood-boeken, net zoals je iets kunt zeggen over de kwaliteit van de ingrediënten van fastfood. Maar in tegenstelling tot de hamburgers van de fastfood-ketens kun je niet ‘te veel’ fastfood-boeken tot je nemen. Lezen is lezen. Natuurlijk is het geen ‘echte literatuur’, net zoals fastfood geen ‘haute cuisine’ is. Maar fastfood-boeken zijn niet ongezonder voor je dan andere boeken.

Je kunt natuurlijk heel wat stennis gaan schoppen omdat het boek stilistisch niet zo perfect is, of omdat mensen zo ‘alleen maar slechte boeken lezen’. Maar eehm.. Ik weet niet of je het door hebt, maar we hebben zeg maar nog steeds een leescrisis. En die leescrisis bestrijden we niet met literatuur, net zoals het geen zin heeft om in een voedselcrisis haute cuisine te willen gaan koken. Nee, een crisis bestrijd je met makkelijk spul wat (bijna) iedereen te pruimen vindt. Tegen de tijd dat iedereen in Nederland minstens een boek per maand leest (en liefst twee), kunnen we eens gaan nadenken over of daar misschien een boek bij moet met iets meer kwaliteit. Maar zolang een groot deel van Nederland nog gebruik maakt van de literaire voedselbank en de fastfood-boeken, zeg ik: lekker fastfood blijven uitdelen, want iets lezen is beter dan niets lezen.

En de mensen die al veel lezen?

Nou, die mogen natuurlijk ook gewoon fastfood-boeken lezen. Net zoals mensen die meestal gezond eten ook best een keer fastfood mogen eten. Gewoon, omdat het lekker is. Fastfood-leesvoer kan weinig kwaad, en kan je zelfs helpen om je ‘gewone’ boeken beter te waarderen. Of het biedt je afleiding in een moeilijke tijd. Er is niets mis met fastfood-leesvoer, dus als jij dat het leukste vindt, of je hebt het even nodig, dan is dat geen probleem. Veel leesplezier!